Heartless Romance

Chapter 16

IT’S been few days since that encounter happened. Mula nang makauwi kami galing sa Ilocos Norte pabalik ng Maynila ay hindi na kami muling nakapag-usap pa ni Claude. Bagaman sa iisang unit kami nakatira ay para bang sobrang layo namin sa isa’t-isa.

I was busy cleaning the entire house when he suddenly hugged me from behind. Nagulat man ngunit hindi ko na siya nagawang lingunin pa. Hindi niya ako niyakap dahil sa naglalambing siya. I know what’s that hug for.

Nakumpirma ko ang isiping ‘yon nang magsimula siyang halikan ang batok ko. He brushed his lips along my nape, leaving marks. His warm touches were tickling me.

“Claude. . .” marahan akong kumalas sa pagkakayakap niya. “Please, not now. I’m not feeling well.” My voice stammered. Mahina ko itong pinakiusapan. Totoo ang sinabi ko dahil pakiramdam ko nitong mga nakaraan ay nanghihina ako. Maybe I’m just overworking myself lately.

Akma ko nang itutuloy ang pagpupunas ng mga gamit nang hapitin ako nito pabalik sa kaniyang mga bisig.

“Claude? I said—”

“Shut the fuck up, slut. You don’t have the rights to resist.” His sentence startled me. I can’t see any emotions from his cold depths.

That word banged my head countless times. Am I really a slut? He only approaches me whenever he needs me. Sa ngayon ay unti-unti ko nang natatanggap na hanggang doon na lang talaga ang papel ko sa buhay niya, ang maging parausan. He only needs me to fulfill his lustful needs.

I sighed in defeat. “Fine. Magpakasasa ka kung ‘yan ang gusto mo.” I bitterly smiled at him. “Pero ito lang ba talaga ako para sa ‘yo, Claude? Hanggang dito na lang ba talaga ang role ko sa buhay mo?” Please, tell me I’m wrong. Sabihin mo sa ‘kin na minahal mo ako kahit kaunti.

“You’re less than a trash to me, Belle. Your only value in this world is to satisfy me.” He drew a playful smirk. “I have no time for your fucking dramas. Now, strip.”

Tila’y umurong ang dila ko sa huli niyang sinabi. His sharp words cut deeper than a knife. Ramdam na ramdam ko na rin ang pangingilid ng mga luha, but I tried really hard to suppress my sobs. I don’t want to cry in front of him. I’m sure he’ll just laugh at me.

I miss those times where he cherishes me more than anything and anyone else. Ang laki na talaga ng pinagbago niya. Ibang-iba sa Claude na puro matatamis na salita ang kayang bigkasin ng labi, If only I could bring back those times. I don’t have the rights to complain, I’m the one who completely changed him anyways.

Muli, inangkin ako ni Claude nang walang pag-iingat. He claimed me without love, not even respect, only lust. It was as if he’s punishing me. It was as if he only thirsts for my body.

———

“Claudine’s on the other line. She wants to talk to you.” His cold-baritone voice woke me up.

Nakatulog na pala ako dala ng pagod. Bahagya kong itinaas ang comforter para takpan ang hubad ko pa ring katawan. Ni hindi ko namalayan ang pagpatak ng oras. Hindi na naman ako tinigilan ni Claude hanggang sa magsawa siya nang husto. Punong-puno na rin ng pulang marka niya ang katawan ko, pakiramdam ko tuloy ay sobrang dumi ko na.

Tinanguan ko siya bago inabot mula sa kaniya ang cellphone. “Hello?” Pamungad ko kay Claudine, maaaring dahil sa bagong-gising kaya basag pa ang boses ko.

“Hello, Belle? How are you?” She greeted me cheerfully.

Napalingon naman ako sa gawi ni Claude bago tumugon at natagpuan kong sa akin lang din nakapukol ang mga mata niya. Animo’y sinisiguro na wala akong masabing kakaiba sa kapatid niya. His cold stares are making me feel distracted.