Heartless Romance

Chapter 9

NAALIMPUNGATAN ako nang maramdaman ang mabigat na nakadagan sa akin. Nakatulog na pala ako dala ng gutom dahil maghapon na namang hindi umuwi si Claude.

Dahan-dahan kong iminulat ang mga paningin at napasinghap ako nang bumungad ang mukha ni Claude sa akin.

“What are you—” he shut my lips with a kiss. ‘Tsaka ko napansin na wala na pala ang mga suot kong saplot. “Claude!” Tili ko dala ng sobrang pagkagitla.

Bakit hindi ko man lang namalayan na nahubaran na niya ako?

“Please, don’t do this.” Pagmamakaawa ko pa habang pilit na itinutulak siya palayo.

Claude didn’t answer. He just grabbed my breast, harshly and painfully.

Napaiyak na lang ako dahil sa labis na takot at frustration. Naamoy ko ang magkahalong amoy ng alak at sigarilyo sa kaniya. Bakit na naman ba kasi siya naglasing nang sobra? Sa totoo lang, natatakot ako sa kaniya tuwing lasing siya. ‘Yon kasi ang mga pagkakataong nawawalan siya ng kontrol sa sarili niya. Ends up he’s forcing me to do this with him oftentimes. Minsan, nagiging bayolente rin siya but fortunately, never pa niya ako napagbuhatan ng kamay. Instead, sa mga gamit niya ibinabalin ang galit sa tuwing nagwawala siya dahil sa kalasingan.

“You’re so beautiful, Belle.” He whispered beneath my ear.

“Claude, stop this.”I begged while crying. “Ayaw ko nito.”

Pero nagmistula siyang bingi. Sa halip kasi na pakinggan ako ay hinawakan niya ang mga kamay ko at ipinuwesto ang mga ‘to sa tapat ng ulunan ko.

This scene isn’t unusual anymore.

Claude took me wholly and merciless that night. Hindi ko na ramdam ang respeto at pagmamahal sa tuwing ginagawa namin ang bagay na ‘yon. It’s more on lust now, or should I say it became pure lust.

———

Two weeks before the date of our fake marriage, there’s still no signs of improvement. Sa tingin ko nga ay palala pa nang palala sa bawat araw na nagdaraan ang situwasyon.

It’s Sunday, Claude’s day off. Sa lahat ng araw ay ito na ang pinakamalayang araw ko. Dahil nga day off niya ay nasa bahay lang siya, at hindi na niya ako gaanong ikinukulong sa loob ng kuwarto, sa loob ng bahay na lang.

He opened the bedroom’s door. Thank God, makakalabas na rin ako ng lungga na kinabubulukan ko.

Dali-dali akong tumayo at lumabas. Ngunit laking gulat ko nang mapansing hindi si Claude ang nagbukas ng pinto para sa akin.

I stared a the woman who opened the door. Pareho kaming nagulat, marahil hindi pamilyar sa mukha ng isa’t-isa. Pasimple kong sinuri ang kabuoan niya. She’s a tall woman, a model-type and a beautiful morena, her complexion suits her very well. Even the way she dress up is undeniably stunning.

“Who are you?” Despite of the shock, I managed to talk politely.

“Huh? I should be the one who’s asking you the same question.” The woman raised a brow. “What are you doing at my boyfriend’s room?” She added.

Nagitla ako sa sinabi niyang ‘yon. Hindi ako kaagad na nakapag-react. I’m sure I heard it right, pero hindi kaagad na nakapag-register sa isipan ko ang huling tanong niya. Boyfriend?

“I’m sorry, miss. But I think you got the wrong unit.” I concluded, ayaw ko namang isipin kaagad na si Claude ang tinutukoy niyang boyfriend. Mas gusto ko na lang isipin na nagkamali lang siya ng condo na napasukan.

Claude is not that type of man no matter how mad he is. Never niyang naisipang mag-cheat kahit pa sirang-sira na kami.

“How did I get the wrong unit, kung siya mismo ang nagpatuloy sa akin dito just few minutes ago?” Nagtataka niyang usal.