ရုတ်တရက် "မေမေ" ဟုခေါ်လိုက်သောကြောင့် မိုးညရောလင်းဆက်ပါအံ့ဩမိသွားသည်။ကြက်သေ သေနေတဲ့သူကတော့ သီဟပိုင်ပင်။
"ကယ်တင်ရှင်ပေါ်လာပြီတော်ပါသေးတယ်။"
ဒါကတော့သီဟပိုင်စိတ်ထဲတွင်ပြောလိုက်ခြင်း။
မိုးညသန့်စင်တစ်ယောက်လင်းဆက်ကိုအတင်းကြပ်ဖက်ထားလိုက်သည်။အိမ်အဝင်ဝလည်းဖြစ်နေတာကြောင့်
"ဟိုလေ ကလေးအပြင်မှာဆိုတော့ အထဲဝင်ရအောင်။"
လင်းဆက်ကပြောလိုက်တော့ထိုကလေးကချက်ခြင်းလင်းဆက်လက်ကလေးကိုတွဲကာဦးဆုံးဧည့်ခန်းကိုဝင်လိုက်သည်။မိုးညကတော့ထူးဆန်းစွာကြည့်နေမိသည်။သားဖြစ်သူရဲ့အပြုမှုတွေကလုံးဝကိုပြောင်းလဲနေတာလေ။
ဧည့်ခန်းထဲသို့ရောက်တော့ ဒေါ်စကားဝါနဲ့သူ့ ယောင်္ကျားဖြစ်သူက ကြိုဆိုကြသည်။သို့ပေမယ့်မိုးညသန့်စင်ကအဖက်ပင်မလုပ် မျက်မှန်လေးကိုပင့်တင်ပြီးလင်းဆက်ပေါင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည်။
မိုးညကလည်း
"သား နှုတ်ဆက်လိုက်ဦးလေ"
မိုးညသန့်စင်ကတုပ်တုပ်မျှပင်မလှုပ်တာကြောင့် ဒေါ်စကားဝါကစကာ
"ရပါတယ်။သားရယ်မကြာခင်မိသားစုတွေတောင်ဖြစ်တော့မှာပဲ"
ဒေါ်စကားဝါလည်းမိုးညကိုပြုံးရယ်ကာစကားပြောလိုက်သည်။
လင်းဆက်ကိုယ်ပေါ်တွင် လင်းဆက်ကိုအသည်းယားနေတဲ့ထိုကလေးငယ်လေးတကယ်ကိုချစ်စရာလေး။
"မေမေ သားနဲ့အတူတူလိုက်ခဲ့။"
ဒေါ်စကားဝါတို့လင်မယားပင် မိုးညပါအံ့ဩလျက်သား။မိုးညကတော့သူ့သားကိုကြည့်ကာ
"ဒင်းအတွက် အမေများသီးသန့်ရှာပေးလားမှတ်ရတယ်။အရင်ကဖြင့် သူ့ဒယ်ဒီနားကပ်သမျှကိုမောင်းထုတ်ပြီးတော့များ။"
စိတ်ထဲတွင်သာ သားဖြစ်သူကိုကြိမ်းလိုက်သည်။
"ဟမ်...ဟိုလေ အန်တီကနောက်မှလိုက်ပါ့မယ်။"
ထိုအခါပေါင်ပေါ်ကလေးမှချက်ခြင်းစူပုပ်ကာ
"ဘာအန်တီလဲ မေမေပါဆိုနေ...."
