" DNA စစ်တာသိရပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေး"
မိုးညလက်ထဲတွင်ရှိနေသော DNA စာရွက်လေးတစ်ရွက် ထိုစာရွက်လေးကိုကြည့်လိုက်မိတော့ သားဖတော်စပ်ခြင်းမှာ 0% ဟူသောနေရာလေးကိုမြင်မိမှ
"မတော်စပ်ဘူးပဲ"
အတွင်းရေးမှူးဖြစ်သူကသူဌေးဖြစ်သူကိုနားမလည်တဲ့ပုံစံဖြင့်ကြည့်ကာ
"သူဌေး သားဖမဟုတ်ဘူးဆိုတာအကိုလေးကိုပြောလိုက်ပါလား။"
"အချိန်တစ်ခဏလောက်လွှတ်ထားပေးလိုက်ပါ သွင်လည်းအတော်ကိုပင်ပန်းနေပြီ။ ကြားထဲ သွင့်ရဲ့ဦးလေးဆိုတဲ့သူကိုရအောင်ရှာ"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေး ခုနကစံအိမ်ကဖုန်းလာပါတယ် မိုးညသန့်စင်လေးတစ်ယောက် ငိုတာအခုထိမရပ်ပါဘူးတဲ့။"
"အရေးကြီးကိစ္စတွေမရှိရင်ဖျက်လိုက်တော့ အိမ်ပြန်ရအောင်။"
"ကောင်းပါပြီသူဌေး။"
BMWကားလေးမှာ စံအိမ်ဘက်သို့တစ်ရွေ့ရွေ့မောင်းနှင်လာခဲ့သည်။အထီးကျန်စွာဖြင့်ပေါ့
အိမ်ရှေ့ဝတွင် ခခလက်လေးကိုတွဲထားတဲ့က
လေးငယ်လေးတစ်ယောက်အငြိမ်မနေ
နိုင်တော့ဘဲလှုပ်နေလေသည်။ထိုအခါ ခခလေးကထိုကလေးကိုငုံ့ကြည့်ကာ
"အဲ့လောက်တောင်ပျော်ရတာလား။"
"ဟုတ်တယ်တီတီလေးဖေဖေကလေစတွေ့
ကတည်းကသားပေါ်အရမ်းကောင်းတာ ချစ်လည်းချစ်တယ်။"
"အဲ့ဆို လိမ္မာစွာနေ"
"ဟုတ်တီလေး"
အိမ်ရှေ့သို့ဆိုက်ရောက်လာတဲ့ကားလေးအနားသို့အပြေးလာကာထွက်ကြိုနေတော့ ကားပေါ်ကနေ လင်းဆက်တစ်ယောက်ဆင်းကာ သူ့ရှေ့ကကလေးငယ်လေးကိုပွေ့ဖက်လိုက်
သည်။
"ဖေဖေကိုသားအရမ်းလွမ်းနေတာ ဒီတစ်ခါအကြာကြီးနေမှာမလား။"
"အွန်း ဒါပေါ့ သားလေးနဲ့နေမှာ"
"ရေး တီတီဒါသားဖေဖေလေချောတယ်မလား။"
ခခလေးမှာခဏကြာလင်းဆက်သွင်ကို
ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဆံပင်ရှည်လေးကိုထုံးထားပြီး ရိုးရှင်းစွာဝတ်ထားတာတောင်
ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်အဖို့ချောလှသည်။ဒါကြောင့်လည်းအစ်ကိုဖြစ်သူမှာလက်
မလွှတ်နိုင်တာဖြစ်နိုင်လေမည်။
