"မင်းဒီလောက်ထိယုတ်မာလို့ငါမထင်ခဲ့ဘူး
အဲရစ်"
ဘုန်းစေကအဲရစ်အားဖုန်းပြောနေရင်းနဲ့ဒေါသတကြီးဖြင့်ပြောလိုက်တော့သည်။ထိုအခါအဲ
ရစ်ကရယ်လိုက်ကာ
"ငါယုတ်မာတယ်ဆိုတာက မင်းကိုမမှီပါဘူး ငါအခုလိုလုပ်မိတဲ့အကြောင်းရင်းကိုအားလုံး
ထက်မင်းပိုသိမယ်လို့တော့ထင်တာပဲ။"
ဘုန်းစေကတစ်ဖက်တွင်အရူးတစ်ယောက်လိုမျိူးပြောနေတဲ့ကောင်အား
"ဟက် မင်းကစောက်ရူးလားဟမ် ငါ့ဘေးနားမှာတွယ်ကပ်နေတာမမောဘူးလား"
"ဒီခံစားချက်ကိုမင်းကိုယ်တိုင်သိမှာပဲလေ ငါရူးတယ်ဆိုတာ မင်းလောက်တော့မဆိုးသေးပါဘူး။ငါဒီလောက်ထိဖြစ်ဖို့လုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ပေမယ့်လည်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်နောက်လည်းအမှန်တရားကိုသိမယ့်အတူတူအခုလိုစောသိသွားတော့ပိုကောင်းတာပေါ့ ငါချစ်တဲ့သူက သူများအိမ်ထောင်ရေးကိုဖျက်စီးတဲ့သူမဖြစ်စေချင်ဘူး"
"မင်းကိုငါဘယ်နှခါလောက်ပြောနေရမှာလဲဟမ် ငါ့ကိုမချစ်ပါနဲ့လို့"
"အဲ့ဒါဆိုငါလည်းမင်းကိုပြောပါရစေ မင်းလည်းလင်းဆက်သွင်ကိုမချစ်ပါနဲ့တော့"
တစ်ဖက်ကဘာမှမဖြေလာတော့အဲရစ်လည်း
"တွေ့လား မင်းတောင်ချစ်နေတာကိုတားဆီးလို့မှမရတာငါလဲအတူတူပဲလေမင်းကိုချစ်နေတာကိုရပ်လို့ရနိုင်မလားတဲ့"
"အခုမင်းကြောင့် ငါ့ကိုသွင်ဘယ်လောက်
တောင်မုန်းနေလိုက်မလဲ မင်းကွာ....."
"သူမုန်းမယ်ဆိုတာမင်းကသိသိကြီးနဲ့ကိုအစကတည်းကရူးမိုက်နေခဲ့တာလေ"
ဘုန်းစေလည်းဘာမှမပြောချင်တော့ပဲဖုန်းကိုချလိုက်တော့သည်။ပြီးသည်နှင့်လက်ထဲသို့ရောက်ရှိလာတဲ့ဆေးလိပ်လေးတစ်လိပ် တစ်ခါကအမုန်းဆုံးဖြစ်တဲ့ဆေးလိပ်ကိုဖျက်ထားခဲ့ပေမယ့်အခုတော့လည်း ပြန်ပြီးသောက်နေမိပြန်ပြီပေါ့ ရင်ထဲမှာနာလိုက်ရတာသွင်ရယ် မင်းက
မောင့်အနားမှာသာရှိနေခဲ့ရတာ စိတ်ရောနှလုံးသားရောကအစကတည်းကသူ့ဆီကိုရောက်နေပြီးသားပါပဲလား အခုကလေးတဲ့လား မောင်
ဖြင့်မင်းကိုချစ်လိုက်ရတာကွာ...........
