ဒီနေ့ကမင်္ဂလာဦးညဖြစ်တာကြောင့်လင်းဆက်အင်မတန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။မိုးညကတော့ရေချိုးမယ်ပြောကာရေချိုးနေလေသည်။ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရင်း ချွေးပြန်လာရသည်။
ခဏအကြာမိုးညက တပတ်ကိုခါးတွင်ပတ်ပြီးထွက်လာကာ လင်းဆက်ကိုကြည့်၍
"မင်းရေချိုးချင်ရေချိုးလိုက်"
မိုးညကဒီတိုင်းရေချိုးဖို့ပြောပေမယ့်လင်းဆက်မျက်နှာက အနည်းငယ်ရှက်နေတာကြောင့်
"ဟို ကိုယ်ပြောတာက မင်းတစ်နေကုန်ပင်ပန်းနေမှာမို့ရေချိုးဖို့ပြောတာပါ။"
"အာ ဟုတ်ကဲ့ "
လင်းဆက်လည်းရေချိုးဖို့ရေချိူခန်းထဲဝင်သွားတော့မှသက်ပြင်းချလိုက်နိုင်သည်။ပြီးနောက်ဘယ်ဘက်ရင်ဘက်ခြမ်းလေးကိုလက်ဖြင့်ဖိကာ
"မိုးညမင်းချိန် မင်းဘာလို့သူနဲ့မှ ရင်ခုန်နေရတာလဲကွာ သူ့ကိုမြင်တိုင်းရင်းနှီးနေသလိုခံစားချက်ကြီး။"
********
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့မှအနည်းငယ်အသက်ရှုချောင်သွားသည်။သို့ပေမယ့်လည်း ကြောက်နေမိတာတော့အမှန်ပင်။
"သူသာသိသွားခဲ့ရင် ငါ့....."
လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုတင်းကြပ်စွာပွတ်နေလျက် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ရေချိုးခန်းထဲတွင် အနည်းငယ်ကြာနေတဲ့သူကိုခေါ်လိုက်ကာ
"ရေချိုးခန်းထဲမှာအအေးပတ်နေဦးမယ်။"
"ဟုတ် ဟုတ် လာပါပြီ။"
သက်ပြင်းချပြီးနောက်အခန်းငယ်ထဲသို့ပြန်ဝင်သွားသည်။အခန်းထဲသို့ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်တွင် laptop ကိုပေါင်ပေါ်တင်လျက် မိုးညအလုပ်ရှုပ်နေဟန်ပေါ်သည်။လင်းဆက်လည်းကုတင်ပေါ်သို့မတက်ရဲသေးဘဲမတ်တပ်ရပ်နေတော့
"လာလေ ကိုယ်မင်းကိုဘာမှမလုပ်ဘူးစိတ်ချ အလုပ်လုပ်စရာရှိသေးလို့ အရင်အိပ်ရင်အိပ်လေ ငယ်။"
ငယ်" ဟူသောနာမ်စားလေးကိုသုံးလိုက်သောထိုလူသားကြောင့်ငြိမ်သက်နေတဲ့နှလုံးသားလေးမှာရင်ခုန်လာခဲ့သည်။သူကိုယ်သူ သုံးတော့လည်း "ကိုယ်" တဲ့။
