who is my alpha?≮

23

nezuko chaaaan

Yavaştan kararmaya başlayan gökyüzünün altında, ağaç dallarının arasına iliştirdiğimiz renkli lambalar yanmaya başlarken elimizdeki içecekleri yudumluyor ve saçma bir sohbete eşlik ediyorduk.

Bir kaç saat önce nikah memurunun söylediği her şeyi onaylayarak attığımız imzalar ile evin arka bahçesinde evlenmiştik. Çok sıradan olmakla birlikte fazlasıyla da sakin bir düğün -düğün demek  ne kadar doğru olur bilemiyorum- yapmıştık. Arada gözle görülür bir şekilde atılan trip ve oluşan minik gerginlikler ile uğraşmak zorunda kalsakta mutluydum. Klişe bir düğündense sadece sevdiğim insanlarla, rahat hissedeceğim bir düğün yapmak idealimde olmuştu.

Kasıntı bir düğün albümü yerine bolu boluna komik fotoğraflara sahip olmuş, elimizde ileride dalga geçilecek malzemeler oluşmuştu. En çokta buna seviniyordum doğrusu.

"Asıl önemli olan şeyleri düşünmemişiz gibi hissediyorum." Gülüşmeler arasında bir anda ciddi ses tonu ile konuşan Jimin'e odaklanmıştı herkes.

"Nasıl yani?"

"Evlisiniz.."

"Evet?"

"Yani artık kendinize ait bir eviniz olmalı.. Ve bir bebeğiniz de var. Yani demem o ki, her şey aniden gelişti. Bir planınız var mı merak ediyorum."

Açıklamasını göz önünde bulundurduğumda gerçekten de bunlar hakkında düşünmediğimizi farketmiştim. Akışına bırakmıştık her şeyi ama bu kadar rahat olmamız pekte normal değildi.

Annem aniden lafa atıldı. "Tabii oğlum, biz onu da düşündük. Şimdi-"

"Anne, onu da bize mi bıraksanız?" Yeterince bir şeylere karışmalarını izlemiştim. Kendi kararlarımı vermenin sırası gelmişti. Sonuçta evli ve çocuk sahibi bir bireydim artık. Her ne kadar aşırı alışılmadık gelse de.

Annem sözlerime karşı burun kıvırıp sessiz kalmayı tercih etti. Ve bende üstelemedim. Büyük ihtimalle alınmıştı ama onun gönlünü karnımdaki küçük şey kolaylıkla alabilirdi.

"Aslında bunun hakkında hiç düşünmedik." Başımla Jeongguk'u onayladım.

"Evden gitmenizi istiyor değilim yanlış anlamayın."

"Yo, ben evden gitmemizi istediğini düşündüm."

"Taehyung!" Küçük bir kıkırdamadan sonra konuşması için başımla işaret verdim.

"Ama bebeğinizin aile ortamı için ayrı bir ev çok daha iyi olur. Hem sizde özel bir alana sahip olmak isteyebilirsiniz."

Sonuna kadar haklıydı. Bunu düşünmemiş olmamız büyük bir hataydı.

Ortama bir anda sessizlik çöktü ve herkes düşüncelere boğuldu. Kısa bir sessizlik ardından günün assolisti Jimin tekrar ağzını araladı.

"Şey... Aslında ben sizden önce bir şeyler hazırlamış olabilirim."

Jimin'in bizi sadece uyarmış olmasını beklemek yanlıştı. Asla asıl amacını direkt söylemez, lafı dolandırır dururdu.

"Çıkarsana sen şu ağzındaki baklayı." Tepkime karşı güldükten sonra cebinden bir anahtar çıkardı ve havada olan eliyle salladı.

"Bebeğin doğumundan iki ay sonrasına bir ev için anlaşma yaptım. Depozitosu ödendi. Sadece evi hazırlamanız ve Minik Jeon doğana kadar burda kalmanız gerekiyor."

Bu kadarını da beklemiyordum. Jimin her zaman grubun en ince düşünen arkadaşı olmuştu. En sevdiğim özelliklerinden biriydi. Harika bir arkadaşa sahiptim.