Young Heart

Chapter 5

(*Alexie Balbuena*)

There's no more turning back Alexie! Ang determinado kong paalala  sa aking isip. Determinado akong isakatuparan ang aking balak.
 Kahit pa isa sa bahagi ng utak ko ang hindi kumbinsido. Kung kaya ko ba talagang panindigan ang balak ko?
 Hilam ng luha ang aking mga mata  at bahagya na akong nakakaramdam ng pag suko, ngunit hindi ko lang talaga kayang tanggapin na isusuko ko nalang ng basta basta ang pagmamahal ko para kanya! 
Hindi ba't wala naman masama ang magmahal? Patutunayan ko sa kanya na hindi hadlang ang edad para magmahalan ang dalawang puso. 
Pero pano nga kung iisang puso lang ang nagmamahal? Obvious naman na wala ka sa mga tipo ni Matthew right? Ang panunuya ng utak ko. I know but somehow, maybe he could learn to love me someday right? 
Or ano naman kung hindi nya ako mahal. Sabi nga nila, if you truly love someone, you should love them unconditionally right? True love is unconditional. At ganon ang klaseng pagmamahal ang nararamdaman ko para kay Matthew! 
Ganun ang klase ng pagmamahal ang kaya kong ibigay para sa kanya.   Mabilis ko siyang niyakap mula sa kanyang likuran bago pa nya mapihit pabukas ang pintuan. 
I felt him stiffened. Niyakap ko sya ng napakahigpit. At marahang sinubsob ang aking luhaang mukha sa kanyang likuran. 
Bahala na pero hindi ako basta basta susuko. Nanatili lang kami sa ganuon  ng ilang minuto. 
Hindi ko alam pero parang hinayaan lang din nya akong yakapin sya. Dinig ko pa ang pag buga nya ng malalim na buntong hininga. Bago pa mawala ang isang kutsarang lakas ng loob na naipon ko, dahan dahan kong pinadausdos ang aking nanginginig na mga palad mula sa..... 
Mula  sa beywang papunta sa harapan nya. Hinaplos ko iyon ng marahan, hindi ko alam kung tama ba ang aking pagkakagawa wala   pa akong ni karanasan sa kahit anong may kinalaman sa sekwal. Bukod sa  ilang beses ko iyon  nakita at nasaksihan sa pinsan ko.
 Naramdaman ko ang tila bahagyang panginginig ng kanyang katawan. I heard him groan. 
Ramdam ko na apektado ata sya sa aking ginawa kaya pinagbutihan ko pa ang tila pagmasahe doon. 
Umikot ako papunta sa kanyang harapan. Habang patuloy parin ang aking mga palad sa paghaplos sa maumbok nyang harapan. 
Nararamdaman ko pa ang tila paglaki ng kanyang kaumbukan. Ewan ko pero nawala na ng tuluyan lahat ng pag aalinlangan at tila  namanhid na ang buong katawan ko sa kahihiyan. Nakatingala  sya habang nakapikit ang mga mata..
Nakita ko na tila nagugutushan nya ang aking ginagawa. Tila dinadama ang bawat kong haplos. Unti unti kong binuksan ang zipper ng kanyang suot na pantalon at bahagyang ibinaba ito, hinayaan nya ako sa   bawat kong kilos.
 Napalunok ako at tila ramdam ko ang pag aapoy sa aking mga pisngi. Nang kusang kumilos ang aking mga kamay at mahawakan ko ang napakatigas at mahaba na nyang pagkalalaki. 
Ngayon lang ako nito nakakita at nakahawak at ewan ko kung ano ba dapat ang aking maramdaman. 
Napapalunok ako sa tuwing hahagurin ko ito ng palad ko e kasabay ng tila paglaki at pag banat pa nito. Tila isa itong buhay na balat! Narinig ko ang mahabang daing at ungol mula kay Matthew. 
Sa isang iglap e naramdam ko nalang ang pagsibasib nito sa aking mga labi. Nabigla ako sa kanyang ginawa, pero marahil ay nawalan na ito ng pagtitimpi para sa akin. Magaspang ang bawat hagod ng labi nito sa aking mga labi.
 Parang nagpaparusa! Ibang iba sa halik na pinadama nito sa akin nuong tulog pa sya.

 Pinilit kong pantayin ang aking utak at konsentrasyon sa bawat galaw ng  labi nya kahit pa ba parang namamanhid na ang aking labi sa klase ng kanyang paghalik.
 Mukha atang hindi ko napaghandaan ang ganitong klaseng intensidad. Isang saglit pa'y naramdam ko nalang ang tila pag angat ko sa  ere at ang paglapat ng katawan ko sa malambot na kama. Lumipat ang mga halik nito sa aking leeg at panga.
 Magsasalita sana ako pero bumalik ito sa aking bibig iniangat nya ang aking dalawang braso sa aking ulunan. Habang wala parin habas ang halik nito sa aking bibig.
 Namilog ang aking mga mata at napatitig sa  mukha nya ng may maramdaman akong kung anong gumagalugad sa loob ng aking bibig. Tila ba itong isang bisita na nililibot ang kabuuan ng aking bibig, ramdam ko pa ang tila ilang beses nitong pakikipag beso beso sa aking dila. Lahat ng pinaparanas ni Matthew ay bago sa aking pandama, naramdam ko ang bigat nito sa aking ibabaw at ang kamay nitong pumupisil sa bubot ko pang dibdib. 
Medyo nasasaktan ako sa marahas nyang paghagod rito. Ngunit hindi ko iyon ininda. Naramdaman ko ulit ang paggapang ng dila nya sa aking leeg at panga. Hindi ko alam kung paano at anong nangyari pero naramdaman ko nalang na wala na akong suot pang ibaba, at ang tila matigas na bagay at mamasa masang dulo nito sa aking harapan.
 Natakot ako bigla sa laki nito , ramdam ko ang pagpupumilit nito papasok, hindi pa man nakakpasok ito ng tuluyan e nakaramdam na ako ng hapdi! Nilusob ng takot ang buo kong katawan! Napakawag kawag ako bigla at nag protesta! 
Napahiyaw ako sa patitinding sakit. At ang Matthew na tila nawala sa sarili'y biglang nanigas at tila nahimasmasan. 
Huminto ito, napamura, napatingin lang ito saglit sa akin  saka dali dali tumayo at tumalikod sa'kin. 
"Mag bihis kana, at hwag na hwag ka ng  lalapit sa'kin. Kaya mo ba kamo? Ni katiting wala ka pa ngang naibigay para pasayahin ako." Ang malamig pa sa yelong sabi nito.
 Namanhid bigla ang aking katawan sa halo halong emosyon. Pagkaramdam ko ng hiya at takot... Nanatili akong nakayuko. Ramdam ko ang pag iinit ng sulok ng  aking mga mata. Malumanay kong kinuha ang aking panty at short na nasa gilid lamang ng kama.
 Naisuot kona ang mga ito pero nanatili ako sa kama na nakayuko habang masaganang pumapatak ang aking luha. Tahimik kong pinagluksa sa sandaling iyon ang pagmamahal sa puso kong hindi nakakuha ng katugon..
I know Matthew was mad...
Ilang sandaili pa ay naramdaman ko nalang ang tila pag  bukas at paglapat ng pintuan pasara at doon  kona tuluyang nilabas ang pinipigilan kong hikbi. "M--matthew... Mahal na mahal kita."

*****

"Ano kaba mooi tumahan kana dyan hindi kona makilala ang beauty mo sa laki ng mata mo" si Roger isa sa dalawa kong malapit na kaibigan.
 "Oo nga mooi tignan mo yong mata mo sobrang namaga na." Ang segunda ni Rebecca. Ang pangalawa sa sa best friends ko. 
Anak sya ng katiwala ni lolo sa Rancho... May hacienda at rancho na pag aari ni lolo sa Batangas, at dahil madalas akong magbakasyon doon ay naging malapit ko itong kaibigan. 
Sa manila ngayon ito naninirahan sa kanya tiya nang hilingin ko kay lolo na siya na ang magpa aral dito. 
Gusto ko nga rin sana na dito narin siya sa mansion tumira ngunit tumanggi ito. 
Sobra sobra na raw ang tulong na ibinibigay ng lolo sa pamilya nila kaya yong masagot lang ang pag aaral nya at maranasan makapag aral sa kilalang paraalan dito sa syudad, ay masaya na ito. 
May natatanggap din itong allowance mula sa kompanya ng lolo. Para sakin  si Roger at Rebbeca ay para ko ng mga kapatid.
 Mas malapit ang loob ko sa kanila kesa sa mga sosyalin kong mga pinsan. 
"Sa bakasyon sasama ako sa inyong dalawa sa Batangas para magkakasama tayong tatlo." Ang sabi ni Roger. 
"Para maka hunting din ako ng mga poging trabahador!" Ang maarting sabi ni Roger habang pinipikit pikit pa ang mga mata na akala moy nangangarap!
 "Rogena doon ako pinanganak! Maski isang poging taga akyat ng mangga wala pa akong nakita!!" 
Ang sabi naman ni Rebecca. She rolled her eyes to Roger. Alam kong ginagawa nilang dalawa ang lahat para pagaanin  lamang ang aking loob.
 Ngayon araw na ito ang alis ni Matthew. Simula ng mangyari ang tagpong iyon sa loob  ng kwarto'y iniwasan na nya ako. 
At kung nagagawi man siya sa amin ay ni hindi ako nito tinatapunan ng tingin maski batiin tulad dati, ngayon ay hindi nya iyon ginagawa. 
Masakit na masakit ang aking loob. Sinubukan ko itong lapitan at kausapin pero tulad ng sinabi nya bago kami magkahiwalay, hwag na hwag kona daw syang lalapitan at hindi siya interesado sa bata. Galit na galit ito sa akin.
 Nagagalit sya dahil pinagpipilitan ko raw ang  sarili ko. Dapat nga, dahil sa sakit na mga sinabi nya at sa labis na kahihiyan ko, ay gusto ko nalang syang kalimutan pero hindi. Agad na nagproprotesta ang puso ko sa isiping kalumutan na lamang siya...
Mahal ko talaga sya at kahit anong gawin ko hindi ko siya magagawang kalimutan . 
Siya parin ang hinihiling ng puso ko. Ni hindi ko man lang siya nakita at nakausap bago sya umalis.
 Nag umpisa ulit bumuhos ang panibagong serye ng aking mga luha. Para itong walang katapusan, mahapdi na ang aking mga mata pero tila ba wala nang hahapdi pa sa nararamdaman kong kirot sa'kin puso.
" Mooi tama na yan, tignan mo sobrang laki na ng mata mo." Ang pag aalo sakin ni Rebecca kita at ramdam ko ang pagaalala sa mukha nito.
 Agad akong dinaluhan at marahan hinahaplos ang aking likod.
 "Nako mooi kung yang pamamaga ng mata mo e maililipat dyan sa dib dib mo mag cap C na yan! Matuwa pa sana kami kahit umiyak ka hanggang bukas!" Hindi ko alam kung bakit bigla akong natawa. 
Para kaming mga sira ulong nagtawanan sa sinabing iyon ni Roger! Alam kase ng dalawa kung gano ko ako nafu frustrate sa mabagal na paglaki ng aking dib dib.
 Niyakap ako ng dalawa kong kaibigan, nagpasalamat nalang ako na kahit ganon pa man. Kahit bigo ako sa una kong pag ibig e meron naman akong dalawang mabuting kaibigan na handa akong damayan sa anong mang oras ng kalungkutan......