Young Heart

Chapter 14

(*Alexie Balbuena*)
"So, dito siya talaga natutulog? Binabantayan ka kamo? Hanggang kailan naman aber? " Ang nakataas na kilay na tanong sakin ni Roger..
"Hanggang bumalik si lolo. Nag aalala kase si lolo na baka may manalbahe sakin. Mas ok daw na may kasama ako na lubos niyang pinagkakatiwalaan. Alam mo naman si lolo ang laki ng tiwala kay Matthew.." 
ang kalmado kong paliwanag habang itinuon ko ang pansin sa cellphone ko. Iniwasan kong tumingin sa mapanuring mga mata ni Roger at baka may mabasa pa siya sa mga mata ko. Kilala ko kase ito na malakas ang pakiramdam. Mahirap magtago ng mga sekreto sa kanya. Madali niyang nalalaman kung may tinatago ako or wala.
"Saan siya natutulog?" 
"Dito nga ang kulit" 
"Dito" ang tukso nitong tanong sakin na tinuro ang mismong kama ko. Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya. Nag init ang mukha ko bigla ng maalala ang nangyari samin ni Matthew at ang pagtulog nito sa kwarto noong nakaraan.
"Hindi no! sa guest room. Parang tanga to!" ang naiinis kong sabi at iniripan ko siya. 
" Bakit ka namumula?"
"Anong namumula? Hindi ah!" tanggi ko.
"Namumula ka Mooi, At bakit di ka makatingin sakin ng diretso? Remember, kilala kita. Di ba sabi ko naman sayo pati hininga at utot mo'y kilala ko? May gapangang nanyari noh? Umamin ka!"   Ang taas kilay nitong tanong sakin.. IIwas sana ako ngunit alam ko naman na dina ako lulusot sa kanya. Hindi rin niya ako titigilan hanggat di ako napapaamin..
"Oo na! Oo na! ang kulit naman oh!" 
"Sino ang gumapang ikaw o, siya?" 
"Sa kwarto ko nakatulog di malamang siya!"
"Malay ko ba kung sa pasilyo kayo na churba then, ipinasok ka nalang sa kwarto mo!" At dahil sa alam kong magtatanong at magtatanong ito hanggang malaman ang lahat kaya kusa ko ng ekinuwento sa kanya ng buong buo.
"And did you really believed na wala talaga siyang natatandaan?" Ang tila nanghihinala nitong tanong. Nagkibit balikat ako, 
" Yon ang sabi niya, At sa tingin ko naman nagsasabi siya ng totoo. Di naman niya siguro ako tatanungin kung may nangyari samin,  kung may natatandaan siya diba? Tsaka mas ok narin yon wala siyang maalala. Basta ang mahalaga ok na kami ngayon."  Napangiti ako sa alalahaning iyon. Pagkatapos ng nangyari kahapon ay naging malinaw na sakin ang lahat.. 
Hindi galit sakin si Metthew, yon ang sabi niya. Hindi rin totoo na ayaw niya sakin, sabi nga niya sakin e, gusto nga rin daw niya ako, sobrang gusto daw na minsan hindi narin niya alam kung ano ba talaga ang nararamdaman niya.
 Masyado pa raw akong bata kaya kailangan niya akong iwasan pero hindi ibig sabihin nun ay ayaw niya sakin.. He also admitted that he was a bit dissapointed to me when i tried to seduce him, but thats it. Hindi rin naman daw siya galit, nasabi lang niya daw ang mga nasabi niya noon para makaiwas siya sa tukso.. So para sa kanya isa akong tukso na kailangan niyang iwasan..
 Dapat sana ay makaramdam ako malungkot sa bagay na iyon, ngunit hindi ko maintindihan ang sarili ko't tila naging masaya akong malaman na apektado siya. Na may epekto ako sa kanya. 
"Aling guestroom ang tinutulugan niya?" Nagtataka akong napatingin sa kanya.
"Bakit? "
"Pwede bang maki amoy man lang ng unan na gamit nya?" ang malanding tanong niya at nag puppy eyes pa. 
Bago pa ako makapag protesta ay dali dali na itong lumabas ng aking silid at nagtungo sa guest room na inukupa ni Matthew na malapit sa aking kwarto. 
 
"Ano ka ba mooi baka dumating na siya.!" ang nag aalala kong sabi. 
" Ano kaba mamaya pa yon darating, hmmmm...... ang bango ng unan ni Matthew  paamoy nga rin ako ng comforter hmmm.... Bakit ganito amoy zonrox? Pero ang sarap parin amoyin!!!.. Napatili ito, namimilog naman ang aking mga mata na sinaway siya. 
"Halika na, isa pa hwag mong hawakan ang mga ginagamit niya. Mamaya mahalata niyang may pumasok dito. See, andito pa ang ilang gamit niya?"
"Ang damot mo! Alam mo naman matagal kona rin pinapantasyahan yon eh! buti nga ikaw naka kiskisan mona, samantalang ako hanggang pangarap nalang!" ang sabi nito at patuloy na sinisinghot ang unan na gamit ni Matthew.
 Hinablot ko sa kanya ang unan at binalik sa dati nitong pwesto. Inayos ko rin ang comforter pagkatapos ay hinila kona si Roger paalis sa kwarto ni Matthew.. The room filled with his manly scent... Nakakapag init ng kaibuturan, nakakabuhay ng damdamin... I missed him already.. Ang sabi niya gagabihin ito sa pag uwi... Ang sabi pa niya hwag kona siya antayin pa at matulog na ako. He also asked me to lock my door bago ako matulog...  
Alas tres na ng hapon ng makapunta naman si Rebecca kasama si Markey sayang nga at hindi nakasama si Shielo.. May personal daw itong lakad. Tulad ng nakakagawian, nag lunoy kaming apat sa swimming pool.
 Nag enjoy sa masarap na ameryenda sa saliw ng masarap na kwentuhan at tawanan. Pagkatapos namin magsawa sa pag langoy at pag babad sa tubig ay nagpasya na kaming umahon. Kanya kanya na kaming banlaw at nagbihis. Pagkapos ay nanuod kami ng movie sa may sala. Nakadalawang pelikula kami nang tawagin kami ni Nanay Estella para kumain ng hapunan. 
Mga 8 pm na rin nang magpaalam si Roger dahil dumating na ang sundo nitong driver. Maya maya pa'y nagpaalam narin si Markey at Rebecca. Si Markey narin ang naghatid kay Rebecca sa inuupahan nitong apartment. Hindi narin naman ako nagtagal sa baba at umakyat narin ako sa aking kwarto. 
(*Matthew Mondragon  *)

"Kumusta naman ang pagiging babysitter mo kay Alexie? Mukhang enjoy na enjoy tayo a? Anong mga laro na ang ginawa nyo?" Ang pang aasar ni Uno at tinignan ako nito ng may kahulugan. I just barked a soft laugh at binato ko siya ng unan.
 "Oo nga, alam naman natin kung gaano patay na patay sayo si Alexie. At iwas na iwas ka sa kanya pero, ang di ko maintindihan ay kung bakit inagaw mo pa kay Markey at Shielo  ang pagkakataon para masamahan si Alexie. E alam mo naman na di malayong gapangin ka ulit nun, o baka naman gusto mo ng magpagapang sa kanya ngayon?"  Ang pasegunda ni Carl. Nakakaloko itong kumindat sakin. Nangingiti nalang ako sa mga pang aasar ng mga gago!
 "Baka kamo si Matt na ang gumagapang ngayon, sa ganda ba naman ngayon ni Alexie. Walang wala  sa kalingkingan ang  mga chikababes ni Matthew. " ani Kiel ngising ngisi pa ito sakin..
"Ano bang mga pinagsasabi nyo? Mas ok kung ako ang nagbabantay, si Markey tulog mantika yon baka may nangyayari nang di maganda tumutulo parin ang laway nya sa sarap ng tulog. Tsaka busy si Shielo, hindi siya pwede."  ang simple kong paliwanag at tinungga ang bote ng alak na kabubukas ko palang. 
"Sinabi mo eh, pero alam mo pare, wala naman masama kung maging kayo ni Alexie, i mean not now dahil minor pa siya, and she's just 17 but when she reached 18th pwede mo na siyang ligawan. Ikaw pa malakas ka kay Don Roberto at Tito Raul.
 Baka nga bukas palad pa  nilang ibigay ang basbas nila sayo para maging kasintahan ni Alexie."  Hindi ako umimik at nagkomento sa sinabing iyon ni Carl. Naisip kona iyon.. I will wait for Alexie. I will wait until she's in the right age.
 At kapag ganon parin ang nararamdaman niya para sa'kin at makompirma ko rin sa sarili kong mahal kona nga siya, ay hihingiin ko ang permiso ng lolo niya at ng daddy niya para maligawan ko siya. Nakakahiya man kung sakali, dahil sa laki ng agwat ng edad namin ay gagawin ko yon para sa'min dalawa.  
I smiled with the thought, damn! miss kona siya. Gusto kona ng umuwi sa Mansion nila ngunit alam kong nandoon pa sila Roger. 
Alam kong pupuntahan siya ng mga kaibigan niya even Markey, pero wala na naman akong dapat ipagselos. Wala siyang gusto kay Markey at kaibigan lamang ang turing nya dito... Ngunit minsan di ko maiwasan di mag alala. 
Kilala ko ang kapatid ko, pag gusto nito ang isang bagay hindi ito tumitigil para lubusan niya itong makuha... Pano kung sa paglipas ng panahon ay mahulog ang loob nila sa isa't isa? Makakaya ko bang magpa ubaya? 
Makakaya ko bang isang tabi ang nararamdaman ko para sa nakababata kong kapatid? Hindi ko nasisiguro sa sarili ko na mawawala itong nararamdaman ko ng basta basta para kay Alexie, i knew it... 
Dahil kung  mawawala ito di padat noon pa. Noon pang nagkalayo kami ng mahigit dalawang taon. Pero imbes na makalimutan ko ay mas lalo pang tumindi ito. The urge of wanting her even more... Yon ang nararamdaman ko..
 Mas lalo akong nakaramdaman ng paghahangad sa kanya. Ni ayaw na ngang ma excite ng alaga ko sa iba. Si Alexie lang ang nakakapagpataas at nakakapag painit ng lipido ko. Si Alexie lang ang may kakayahang bumuhay ng katawang lupa ko..
 Ng buong pagkato ko. Kaya alam kong malabo ng mawala at magbago ang nararamdaman ko, pero si Alexie kaya ganon rin sakin? She's too young to say... Pano kung paglipas ng panahon ay mahulog ang loob nito kay Markey?
 Pano kung marealise niya na hindi pala ako ang lalaking nararapat sa kanya.. Kahit kailan hindi ko pa naranasang mainlove. Ni hindi kopa naranasan magkaroon ng totoong relasyon. 
I only want a woman for sex to satisfy my needs. Pero hanggang doon lang yon. Ni hindi ko alam ng pakiramdan ng sinasabi nilang inlove.. Kaya naguguluhan ako, hindi ko rin makomperma kung love na ba talaga itong nararamdaman ko para kay Alexie.. 
Isa lang ang alam ko. Bago sakin ang pakiramdam na binibigay niya... Isang pakiramdam na  kahit kanino ay hindi kopa nadama.. And sometimes it really scares me...Never pa akong nakaramdam ng takot lalo na patungkol sa isang babae..  Gustong gusto ko yong pakiramdam na binibigay niya but it really scares me to death at the same time.. 
 Isa pa alam kong iba ang turing sa kanya ng kapatid ko.. Halata naman na masyadong inlove ito kay Alexie, wala na itong bukang bibig kay dad kundi si Alexie. Nagnining pa ang mga mata nito sa tuwing mababanggit si Alexie.   Na kung minsan ay nakakairita na.... I heaved a deep sigh. 
"Sorry bro, pero hindi ko kayang ipaubaya nalang si Alexie sayo...she's mine.. Mine alone. "