Young Heart

Chapter 11

(*Alexie Balbuena*)

It was break time  nang e text ko ang dalawa, na nasa paborito namin tambayan na ako.
 Bumili lang ako ng sandwich sa canteen bilang tanghalian, tsaka nag diretso na ako sa aming tambayan.  Nakaupo ako at nakasalampak sa damuhan, mula sa ilalim ng puno acacia. It's an open field sa likod ng campus.  
  Mula sa pagkakaupo'y naglalakbay parin ang diwa ko   sa mga nangyari sa'min ni Matthew.
 Wala nga itong naaalala sa mga nangyari sa'min dal'wa kagabi. 
Na komperma ko iyon nang nasa sasakyan na kami at tinanong niya ako kung bakit nasa kwarto ko siya, at doon natutulog. I felt a bit disgusted with his stupid questioned pero nagpigil parin ako, Oo nga at nagawa kong akitin ito dati, kung pang aakit man na matatawag yon... Pinasok ko siya sa guest room.. Pero ano naman ang feeling niya? Nasa tuwing malalasing siya at nagising sa ibang kwarto, ako na yong salarin ganon? 

Pero kumalma parin ako... Kahit pa gusto kong sabihin.. Tigas mukha mo aah kasing tigas ng totoy mo!

Sinabi kong sobrang nalasing ito kagabi at tumabi sa'kin, at doon na nakatulog. 

Nakita ko pa ang nanghihinala niyang tingin sa'kin. Kung may ginawa akong kakaiba sa katawan nya. Syempre hindi ako umamin, ano siya hilo? Siya na nga yong privacy invader, ako pa ata ang mapapasama. 

Sinabi kong nakatulog siya agad at sinubukan ko naman siyang gisingin pero hindi na ito magising kaya ako na ang lumipat ng kwarto. Hindi ko sinabing nakatulog ito agad pagkatapos magpaputok ng fireworks. 
Tinanong din niya ako kung may ginawa siyang kakaiba sa'kin ngunit tumanggi ako. Kahit pa nanginginig ang mga tuhod ko pati ata boses ko ng sagutin ko ang tanong nyang yon. Sa huli, mukhang kombinsido naman siya at humingi sa'kin ng pasensya.  Naging magaan ang bawat sandali ng biyahe namin pagtapos nun. 
Napansin ko nga na naging masigla ito. Aba ang lolo nyo masaya atang sa nalamang balita na walang nangyari sa pagitan namin, sa kabila ng kalasingan nito kagabi. Nasaktan ako sa isiping yon e, parang talagang ayaw na ayaw niya sa'kin. 
Kung hindi siguro sa pakiusap ni lolo  na samahan ako, malamang hindi siya mag aaksaya ng panahon, para samahan ako.
 At malamang mas gugustuhin niyang mang lamas ng pakwan kesa sa dalawang maliit na kamatis ko. 

Biglang nag init ang mukha ko nang maalala nanaman ang nangyari kagabi.
 Nakakahiyang isipin, ramdam na ramdam ko ang laki ng palad niyang kumakapa sa dibdib ko.. 

Pakiramdam ko para siyang nag hahanap ng nawawalang barya sa dilim. Walang makapa baby!  Wala sa isip na napangiwi ako sa isipin yon, sobrang nakakahiya talaga. Liit dede ko..

Nakarating na ata sa milky way ang utak ko at ni hindi ko naramdaman man lang ang pagtabi sakin ni Rebecca at Roger. Nagulat pa ako at napalingon ng tapikin ako ni Becca sa balikat. 
"Hoy, para kang na engkanto dyan, tulala ka"
 "Na engkantot kamo!" Ang sabad naman ni Roger. Napalaki ang mata ko at namula ata ng husto ang mukha ko. 
 "Mooi! Ang bibig mo!" Ang saway ni Becca na naiskandalo rin sa tinuran ni Roger.
 "Wow ha, virgin? Parang kailan lang naabutan ko si Markey sa apartment mo pawis na pawis ah" ang nakataas kilay na sabi ni Roger. At bumaling ulit ito sa'kin. Becca just groaned in annoyance and pouted her lips.

 "Oh ano, masherep ba?" Ang pangungulit nito sa'kin. At sinundot pa ako sa tagiliran.
 "Ano bang sinasabi mo? W-wala no! Sinasamahan lang niya ako sa gabi dahil sa pakiusap ni lolo." Agad kong tanggi. Tinignan ako nito ng diretso sa mga mata.
 "Kilala kita, pati hininga at amoy ng utot mo'y kilala ko!" Ang mapanuring sabi ni nito na para bang may ginagaya itong character sa pagsasalita nito. Wala talaga kaming maitatago sa kaibigan naming ito. 
Pailalim niya akong tinitigan, kunwari mariing sinusuri at paminsan minsan ay tumitikwas ang kilay nito.
 "Amoy na amoy kita, yang pamumula ng mukha mo hanggang tainga ang nagsasabing may pumutok na semilya." Napakagat ako sa aking labi... Nahihiya akong humarap sa kanilang dalawa at umamin narin ako't sinabi ang totoong nangyari.. 
Nabigla nga sila ng sabihin ko, na handa ako sa ano mang kalalabasan kung sakaling tuluyan kong naibigay ang puri ko.. Nakurot pa'ko ni Roger ng pinong pino ng sabihin ko dito na dismayado nga ako at hindi nakuha ni Matthew nang tuluyan ang puri ko.
Pinaalalahanan pa ako ng dalawa, lalong lalo na si Roger. Mahirap daw ang pag ibig na kinuha sa pilit at di kusang nahinog. Baka pagsisihan ko raw ito sa huli. Alam ko naman yon, ngunit sadyang hindi ko lang talaga mapigilan ang aking damdamin.. Alam kong bata pa'ko ngunit sigurado akong kahit kailan,di ko pagsisihan kung sakali mang naibigay ko ang puri ko kay Matthew. Ni hindi ko makita ang sarili ko na magmamahal ng iba bukod sa kanya. Isipin ko nga lang na may ibang makakahalik sakin at aangkin sa puri ko e, kinikilabutan ako ng husto. Parang di ko matatanggap ang bagay na yon. I was born only for Matthew. I was born to love Matthew, just him. I'm really sure about that..

************

Tamang tama na paglabas ko  ng univerdad ay ang pagparada ng sasakyan ni Matthew, a black Ferrari f8. Kilang kila kona ang sasakyan nito, kaya hindi kona inantay pa na pagbuksan pa niya ako ng pintuan. 

Agad kong binuksan ang pinto at sumakay pagkaparada pa lamang niya.  Nakangiti siyang binati ako, at ganon rin naman ang aking tugon. Hindi parin nagbabago ang pakikitungo nito sa'kin tulad kaninang umaga. 
Maaga pa naman kaya ng yayain ako nitong mamasyal ay pumayag ako agad. Mahirap ng mapalampas ito, bihira lang dumating ang ganitong pagkakataon. Once in a blue moon ika nga. Kaya hindi na'ko nagpakipot at nagpatumpik tumpik pa.

 Kahit nga pekpek kung pekpek, segi hala bira! Hay! Juicecolourd! Mi gwad! Pagdating talaga kay Matthew wala akong paki kung madalas nagiging mahalay ang utak ko, damn! I don't know when and where did it start, but we end up inside the cinema and watching movie that I picked called 5 feet apart.
 Hindi naman ito nagprotesta kahit pa alam kong wala sa  tipo nito ang mga ganon palabas. Lalo na't the movie was pure love story and innocence. 
 The love in the story was innocent and refreshing, but with a tragic background, as Will and Stella have cystic fibrosis where they must stay six feet apart at all times. People with CF risk cross infecting each other, as the mucus buildup in their lungs allows germs to grow and multiply.
 This causes them to be more vulnerable to lung infections, and since their lungs don’t work well in the first place, could lead to serious problems. When people sneeze or cough, germs can travel in the air as far as six feet, thus people with CF must stay a minimum of six feet away from each other. Stella and Will push through the struggles that life has given them and do their best to stay together and give the love they possess life and vibrancy.

I enjoyed the movie at nagtaka pa ako sa aking sarili dahil nakafocus ako talaga sa story na katabi ko si Matthew..  Hindi ko nga namalayan na hawak pala ni Matthew ang isang kamay ko, hanggang matapos ang palabas..
At halos maglulundag ang puso ko sa isipin yon.. Bakit di ko naramdaman agad? di sana matagal kong ninamnam man lang ang moment na iyon... Well, maganda naman talaga yong movie..
 Over all. It had me in my feelings, squealing for the cute moments and tears streaming down for the sad ones. But it was one of my favourite movie based on the book....