Young Heart

Chapter 26

(*Matthew Mondragon*)

Nakatingin lamang ako sa kanya mula sa malayo. Gustong gusto kona nga siyang lapitan pero natatakot naman ako na bigla nalang itong magalit o, mainis sa akin. 
Kaya mas pinili ko nalang na pagmasdan ang maganda ang napakasaya nitong mukha mula sa distansya.
Isa pa gustong gusto ko rin lahat ng nakikita ko mula sa kanya. She's genuinely happy helping and talking with their workers. 

Napag isip isip ko, hindi ko pa nga lubusan siyang kilala.
 Ang pagkakaalam at pagkakakilala ko lang kase, siya lang si Alexie na Mabait, mahiyain, kimi iyakin at batang labis ang pagka gusto sa akin. 
Ni wala nga talaga akong alam kung ano ba talaga siya noon at maging hanggang ngayon.
Kung ano bang Alexie ang pagkakakilala ng mga kaibigan at ang pagkakakilala ng mga tauhan nila sa hacienda..I never saw this side of her... Alam ko naman at nababanggit noon ni don Roberto ang pagiging malapit nito sa mga tauhan nila sa hacienda. 
Balita ko pa nga na tuwing kaarawan nito, imbes na humaling ng para sa sarili ay laging pinagdiriwang nito ang kaarawan, dito sa hacienda or sa isang bahay ampunan. 
But i never witnessed it, just now... And it was really amazed me, to see her so happy with the presence of these people..  My babe is really simple and so kindhearted woman..

 Ang masayang pakikitungo nito sa mga tauhan nila sa hacienda. Nakita ko pa ito habang nakikisalo sa sa mga ito sa pagkain at  nagkakamay.
 Nakita ko rin ang ilang galos nito sa kamay at braso na marahil ay nakuha nito sa pag harvest ng pinya. 
Nakaramdam ako ng pag aalala, i felt my heart tightened.. Pero kitang kita ko na parang wala lang ito kay Alexie.. She's really happy at ni di mo mababakasan ito ng pagod at pagsisisi. Hindi nito pansin at alintano ang mga natamong galos sa kamay at braso. 

Mapapansin din na medyo marumi rin ang damit nito. Pero wala kang mababakas na arte mula rito, parang wala lang iyon sa kanya. Na para bang sanay siya ng ganoon. 
Lagi  pa itong nakangiti or nakatawa. Nakikipagtagisan pa ito ng mga jokes sa kanilang tauhan.
 This is the real her na hindi ko nakilala. Gusto ko sana mamalagi nalang sa hacienda at antayin na lamang ito hanggang makabalik ng gabi, ngunit naimbitahan ako ni Mang Sonny sa kanyang kaarawan. 
Nalaman ko rin na pupunta rin ito roon pagkatapos nitong tumulong sa paghaharvest ng pinya..

Pwemuweto ako sa bahaging yon ng mahabang mesa kung saan marami rami na ang mga nag iinuman. 
Medyo madilim ang bahaging iyon at mapasyaw lamang na liwanag ang maaninag sa bahaging iyon ng bakuran nila mang Sonny. Siguro naman ay di nya ako mapapansin mula rito. Sa loob loob ko..
 Masaya nitong binati si mang Sonny at ang may bahay nito.
 "Tay, dumating na po ba ang pogi nyong anak?" Anito na may halong biro, ngunit di ko parin maiwasan na makaramdam ng kirot at selos ang bahaging iyon ng dibdib ko. 
Nakilala kona ang anak ng mga ito,  si Albert.
 Nakilala ko ito minsan ng dumalo ito sa kaarawan ng Don noong nakaraang taon.
 Nalaman ko rin na kababata at kaibigan ito ni Alexie. Kaibigan lang siya kaya hindi dapat ako makaramdam ng kahit konting selos.
 But fuck! I hate hearing any guy's names from her mouth.
Napapansin ko ang respeto at paghanga mula sa mga tauhan sa hacienda para kay Alexie.
 Tila isang  malaking pamilya ang mga ito para sa kanya. 
 Nag umpisang manikip ang dibdib ko ng makita ko kung paano ito naging masigla ng makita si Albert na paparating. Her eyes sunddenly beamed with excitement at happiness. Parang tinadyakan bigla ang dibdib ko..
Her smiles, her laughs her stares for Albert. Parang dinudurog ang puso ko, it was all mine before. 
Thats was all mine, before......

Bahagyang umangat ang pwetan ko sa aking upuan ng makita ko ang pag akbay sa kanya ni Albert pati ang pagpitik nito sa noo ni Alexie na ikinanguso lamang nito. 
Wala sa sariling naikuyom ko ang aking mga kamao ng makita ko kung gaano kalapit at magkadikit ang dalawa habang nag uusap.
Masaya ang dalawa at panay tawa ng mga ito.. And damn! Parang gusto kong manuntok ng abogado! 

How i hate to see other guys making her smile and laugh. 

 Maya Maya pa'y nagsalita ng malakas si Boboy. 
"Gusto nyo bang kumanta si Ate Alexie tulad dati?! Gusto nyo bang marinig ulit ang boses nya?!" Ang malakas nitong tanong sa mga naroroon. 
Sabay sabay naman silang naghiyawan at sumisigaw ng "kakanta na yan." Nakita ko pang napapikit habang kagat nito ang mga labi. Napailing iling pa ito. Ngunit kalauna'y....

"Oh sigi, isalang mo yong kanta natin Boboy, kala nyo ah praktisado na to. Huwag kayong magrereklamo pag umulan ng malakas!" ang malakas na sagot nito.  It was made me smile..  Kung hindi sa likas na ganda at makinis na balat nito, pati ang tangkad at napakagandang hubog ng katawan nito. Hindi ko ito makikila bilang apo ng nagmamay ari ng malaki at malawak na lupain ng hacinedang ito.. Napakanatural ang kilos nito sa pakikisalamuha sa mga tao rito. 

Naalala ko naman ng marinig ko itong kumakanta noon ng hindi sinasadya sa kanilang hardin. 

Natatawa nga ako noon sa kanya, dahil pumipiyok piyok pa ito. Ngunit tila wala itong pakialam. At ang lalong nakakuha ng atensyon ko ay ang lyrics ng kanta nito na ramdam ko na tila ba para sa akin..

 Kahit Dina Tayo. Mashup. Ang mahina kong basa sa title ng kantang lumabas sa screen.
   Mabilis na man binigay ni Boboy ang mikropono. 
Hindi ako pamilyar sa kantang iyon pero, tila nasasaktan ang puso ko sa bawat lyrics nito. 
Alam ko naman na sobra kong nasaktan ito sa mga ginawa ko noon. Paulit ulit ko siyang sinaktan.

Babe.... babawi ako.. Just give me a chance please... 

 Ako ay lumuha dahil, 
 Di ko kaya na limutin Ka at iwan Ka
 Dahil ikaw Lang talaga 
 Akoy nagmahal ng todo pero, 
 Ako'y niloko sana ngayon ay mahalin
 At wag mong lokohin please yong bago mo
 Kahit dina tayo sana'y maalaala mo 
Kahit dina tayo sana'y pakinggan mo
 Ang tibok ng puso ko ay ang pangalan mo

Bawat lyrics ng kanta ay siya naman tila tadyak sa dibdib ko... Ni hindi na pumapasok sa utak ko ang pinag uusapan ng mga katabi kong nag iinuman.. Tila lutang ang isip ko at nasa kanya lamang ang buo kong atensyon at sa bawat lyrics ng kantang inawit nito at ni Boboy...

Medyo may kalayuan man ito sa akin ngunit, alam ko at dama ko ang emosyon nito, sa bawat bigkas nito sa  liriko. Hindi nakaligtas sa akin ang halo halo nitong emosyon na makikita sa kanyang mga mata. 

Alam kong ang kantang iyon ay hindi lamang para pagbigyan ang mga tao na naroon.. Alam kong mayroon iyong pinatutungkulan at pinakakahulugan..

I just can't accept it.. Na para bang wala na talagang pag asa sa amin dalawa..

 Na tuluyan na nitong natanggap at sinuko ang pagmamahal nito para sa akin..

She's young back then right? Baka naman nawala na talaga ang pagmamahal nya sayo. 
At lahat ng nakaraan nyo ay parte lamang at dala lamang ng kanyang batang puso... 

Ang pagpapaalala ng bahaging yon ng utak ko..
Pero parang hindi ko kayang tanggapin iyon... 

If she forgot her love for me, then i'll do everything to make her remember how she really inlove with me back then... 

Until there's no other choice for her, but to love me again....

Bakit pa kailangan na masaktan 
 Ang puso kong Ito
 Sa iyong paglisan Hapdi ang siyang naramdaman
 Hindi na ba maibabalik ang lahat ng ating nakaraan
 Dahil ba sa huli na ang lahat sayo'y paalam

Kahit dina tayo sana'y maalala mo
 Kahit dina tayo sana'y pakinggan mo ang tibok ng puso ko ay ang pangalan mo 

Hindi na kinaya ng dibdib ko, agad akong tumayo... At tumalislis bago pa mapansin ng mga katabi ko ang di ko na mapigilang paglandas ng luha sa mga pisngi ko...

fuck!!!! Ni hindi ko kayang isipin na magkakagusto ito sa iba at magpapakasal... 

Hindi ko  kaya.... She's mine... My babe is only mine.. Mine alone...