CHASING DESIRES

CHAPTER 42

QUIN'S POV

"Tigilan mo nga ako Nox! Isa nalang ihuhulog na talaga kita dito sa dagat." Saad ko ng kulitin niya na naman ako.

"Please, call me babe again." He pleads, "Please, my Quin." Dag-dag niya pa.

"Tigilan mo nga ako." Birong irap ko lang sa kanya.

Anyway, nangungulit lang naman siya sa akin ngayon dahil gusto niyang babe na daw ang palaging itawag ko sa kanya, tsk. Parang di lang natulala kanina ng banggitin ko yun. Ang cheesy talaga, tapos my Quin naman daw ang itatawag niya sa akin dahil ako ang Mi Reina niya.

Like hello, mag-kaiba kaya ang my Quin sa my Queen.

Tsk, ang weird talaga ng utak ng lalaking to.

"Please, mi reina." He pleas.

"Once in a day lang yun." Birong saad ko dahilan para mapasingot siya.

"Ang damot." Nakasimangot niya paring sabi saka hinawakan ang kamay ko at pinag-laruan ito tulad ng palagi niyang ginagawa.

"Nag-tatampo ka?" Pinipigilan na matawa kong tanong.

"Hindi." Sagot niya naman ng di parin ako nililingon.

Aw, my babe is sulking.

"Nag-tatampo ka eh." Ngayon ay natawa na talaga ako, inirapan naman ako ng gago bilang sagot.

Nag-tatampo nga.

"Tsk, is that too hard to call me babe?" He whispered na para bang ayaw pang iparinig sa akin ang pag-mamaktol niya.

"Babe..." I gently muttered as I smiled saka pinag-siklop ang mga palad naming dalawa, "Ang ganda ng sunset oh." Dag-dag ko pa saka tumingin sa araw na ngayon ay dahan-dahan ng lumulubog sa kulay asul na dagat.

Anyway, nandito na nga pala kami ngayon sa seawall, nanunuod ng sunset.

Dumeretso kasi kaagad kami dito pag-katapos naming kumain at mamasyal kanina.

"Beautiful." He whispered, I could hear the happiness and smile in his voice kaya naman nilingon ko siya, ngunit nakatingin na din pala sa akin ang asul niyang mata.

"Kapag naging successful na tayo manuod parin tayo ng sunset dito ah." I said saka humilig sa balikat niya.

"Hmm..." He hummed, "Baka nga tatlo na tayong bumalik dito that time." Dag-dag niya pa.

"Tatlo?" I curiously asked saka nag-angat ng tingin, mag-kadikit pa ang aking mga makakapal na kilay, halatang naguguluhan sa sinabi niya.

Don't tell me mag-dadala siya ng kabit dito kasama ako, lint*k na talaga pag-nangyari yun.

"I could read your thoughts." Natatawa niyang sabi saka pinitik ng mahina ang noo ko dahilan para mapasingot ako.

"E ano ba ang ibig mong sabihin?" I pouted.

"I'm referring to our future baby, my Quin." He smiled.

"Gagi! Naisip mo nayan?!" Gulat na tanong ko, napa-ayos pa ako ng upo dahil don.

"What?" Nakakunot ang noong tanong niya, na para bang nag-tatampo dahil di ko naisip yun.

Baby? As in anak? Lint*k hanggang kasal palang ang utak ko, ang advance niya naman ata masyado.

"I already planned my future with you my Quin." He said, "Please tell me you did the same." He continued, dahilan para mapangiti nalang ako.

Ang swerte ko talaga sa lalaking to.

"Don't worry babe, I already planned our future wedding." I smiled saka pinitik din ang pisngi niya, para quits.

"Good." Nakangiti niya na ngayong wika ulit na para bang kinikilig pa sa sinabi ko, "Tell me your plan then, my Quin." He said and kissed the back of my palm.

Humilig naman ulit ako sa balikat niya dahil don, at mas lalo niya namang hinigpitan ang pag-kakahawak ng aming mga palad na para bang ayaw niya na itong pag-hiwalayin.

"Gusto ko invited lahat ng mga relatives natin sa kasal, tapos ako yong pipili ng mga designs sa kasal natin." I said, tumango naman ang lalaki na para bang sinasabi niyang mag-patuloy lang ako, "Gusto ko blue and sky blue yong motif dahil yun ang favorite color ko, which also symbolize your blue eyes, my favorite view on you." I smiled.

"You like my eyes?" I could hear his smile as he asked those words.

Umiling naman ako sa tanong niya bago sumagot, "I love your eyes, babe." I said, naramdaman ko namang napangiti siya dahil don.

"Tapos gusto ko Thousands of Years yong kanta sa kasal natin habang nag-lalakad ako sa aisle papunta sayo." Nakangiti ko paring kwento.

"Naisip ko din na dapat sa America tayo mag-pakasal." Saad ko pa sa lalaki, nakatingin lang kami pareho sa lumulubog na araw habang nasa ganon paring posisyon.

"Hmm.." He hummed, na para bang sangayon lang sa lahat ng sinabi.

"Ayaw mo bang mag-tanong kong bakit?" Pinipigilan na matawang tanong ko.

"Okay lang naman sa akin kahit saan tayo mag-pakasal, as long as you're my bride, I'm fine with it." He said, ang supportive naman ng future ko.

"Actually, gusto ko talagang sa America tayo ikasal para may divorce." Biro kong sabi, ngunit ang lalaki mukhang seryuso ata lagi.

Naramdaman ko namang nanigas siya dahil sa narinig, "What?" Tanong niya pa na para bang di makapaniwala sa sinabi ko.

"Divorce." Inosenting sabi ko pa, kinagat ko pa talaga ang aking pang-ibabang labi para pigilan ang aking sarili na matawa sa reaction niya.

"I never thought of that." He emotionless said, "And now, no. Di na tayo pwedeng mag-pakasal sa America, dito lang tayo sa Pilipinas o sa Vatican City para walang divorce." He seriously said.

"Oh di kaya Transylvania." Dag-dag ko pa.

"Yes, pwede din don. But never in any country who have divorce." Sagot niya naman.

"Nag-bibiro lang naman ako." Natatawa kong wika, "Syempre, wala kaya akong balak makipag-divorce sa asawa ko noh." Dag-dag ko pa.

"I'm your husband, right?" He asked.

"Depends." I answered.

"Avis." Seryuso niyang ani.

"Di natin alam ang future, Nox." Tanging nasabi ko, I know naman na sure na kami sa isat-isa pero di naman natin alam ang mga plano ni tadhana.

"Then I'll let the future know that you're mine." He desperately muttered.

"At paano mo naman gagawin yun?" I curiously asked.

"By doing this." He said before he pulled me closer to him and gently put a soft kiss on my forehead.

Napapikit nalang ako dahil don kasabay ng pag-supil ng isang matamis na ngiti sa aking labi.

Gosh, I really love this guy. And now, di ko na alam kong makakaahon pa ba ako kong sakali.

!!!!!!!!!!!!!!

@CRISPR7

💙🦂💙