CHASING DESIRES

CHAPTER 56

QUIN'S POV

Hindi ko alam kong paano ako nakauwi sa bahay pag-katapos non, basta ang naalala ko lang ay hinatid pa ako ng lalaki kahit may dala naman akong kotse.

At ngayon, natagpuan ko nalang ang aking sarili sa dulo ng seawall, kong saan ako madalas tumambay noon kasama siya.

After a decade, bumalik din ako dito.

After ten years, nagawa ko din ulit na tingnan ang dagat na ito.

Halos isumpa ko na ang tanawing ito noon sa mura dahil sa kulay niyang asul, maybe lahat ng mga asul na nakikita ko noon ay namumura ko talaga.

But now, again in my life, I appreciate the beauty of it. Para bang bigla ko nalang naalala ang lahat ng dahilan ko kong bakit paborito ko noon ang kulay na ito.

"Alone?" And never I once thought na muli kaming mag-kakatabi ng lalaking gusto kong kalimutan noon sa lugar kong saan kami nag-plano.

Kong saan kami nangarap at umasa.

Kong saan siya nangakong kami talaga para sa isat-isa.

"Hmm.." I just hummed and didn't bother to glance at him.

Nakatingin lang ako sa asul na dagat, at sa araw na unti-unti ng lumulubog.

"I came back here ten years ago." He suddenly said, I hint the longing on it. "I could still remember how much I cried here days before I left." And I could hear the sadness in his voice as he said those words.

Napangiti nalang ako ng mapait dahil don, never na akong bumalik dito pag-katapos ng nangyari sa amin.

Honestly, I can't bear to stand in the place where we shared a lot.

"Okay na yun, tapos na rin naman yun." I said.

"B-bakit parang napaka-dali lang sayo ng lahat?" Baling niya sa akin, tiningnan ko naman ang kanyang mga asul na mata dahil don, where I could see unshed tears.

"Bakit parang napaka-dali lang sayong bitawan ako?" He broked, "Bakit parang di mo man lang ako pinahalagahan..." Ngayon ay bumagsak na ang mga luha sa asul niyang mga mata.

Napaiwas nalang ako ng tingin dahil don saka kinagat ang aking pang-ibabang labi, pinipigilan ang aking sarili na maiyak.

Kung alam niya lang.....kung alam niya lang kong bakit ako sumuko.

"Did you know that your name came from a Latin word?" He whispered, saka pinahid ang luha niya.

"I know, pangalan ko yun eh." Kunyaring biro ko pang sagot.

"I searched it before, I also found out that Avis is the name of a bird." He muttered.

"Wag mo naman masyadong ipahalata kong gaano ka kapatay na patay sa akin dati Nox." I tried to joked.

Pero mukhang ako lang ata ang natawa, ang seryuso na naman kasi ng lalaki sa tabi ko.

"It's still you Avis..." Bulong lang yun, pero narinig ko parin.

At di ko alam kong ano ba dapat ang sabihin pag-katapos niyang bitawan ang mga salitang yun.

Yes, we kissed last night.

But I think it's because we're both drunk or tipsy.

"Hays, ang seryuso natin masyado." Biro ko ng parang napakabigat na hangin sa paligid, "Alam mo tatanda ka agad niyan, sige ka, kakalimutan ko talagang naging crush kita noon." Saad ko sabay tawa pa sa huli.

Ngunit tulad kanina ay mukhang ako lang ata ang natawa sa biro ko, bat ba kasi ang seryuso ng lalaking to?!

"Tayo nalang ulit please..." Baling niya sa akin gamit ang mga namumungay niyang mata.

Akala ko ba galit to? Eh bakit gustong makipag-balikan?

"Di naman naging tayo dati Nox." Di ko alam kong bakit sa dami ng pwedeng sabihin o isagot ay yun pa ang lumabas sa bibig ko.

Minsan talaga ay ang sarap tanggalin nito.

"I'll court you again then." At yun lang ang huling naalala ko bago tuluyang lumubog ang araw sa dagat ng hapon na yun.

Kinabukasan ay balik na ulit sa trabaho, at ang akala ko'y nag-bibiro lang ang lalaki kahapon ay mali pala.

Umagang-umaga palang ay nasa bahay na namin siya, may dalang prutas at bulak-lak para sa mga magulang ko.

"Oh nandito na pala si Avis." Saad ni papa pag-kalabas ko palang ng pinto ng bahay ko.

Sumabay pa sa aming umagahan ang lalaki, at shuta mas close pa ata sila ng buong pamilya ko.

"Alam mo ba kong bakit nag-patayo talaga iyan ng sariling bahay si Avis?" Tanong ni mama sa lalaki.

May mga sarili naman talaga kaming bahay na mag-kakapatid, yun nga lang may sarili din kaming mga rason.

"Bakit po?" Tanong naman ng lalaki.

Kung ako sa kanya ay di nalang siya nag-tanong.

"Para kong may asawa na daw siya at nag-loko ay papalayasin niya talaga." Tawang-tawang sabat ni ate, tsk. Napaka-dal-dal talaga, di ko nga alam kong paano sila naging mag-asawa ni Kuya Zylek eh ang seryuso sa buhay non.

"Di naman po ako mag-loloko." Sagot naman ng lalaki at bumaling pa talaga sa akin, inirapan ko lang siya bilang sagot, ngunit ang loko nginitian lang ako.

"Dapat lang." Seryusong saad naman ni papa sa lalaki.

Pag-katapos non ay hinatid niya pa ako sa hospital, hinatiran niya din ako ng lunch which is tulad ng dati ay puro gulay na naman para daw healthy lagi.

Mabuti nalang kahit paano ay may kasamang fried chicken, which is my favorite.

Napangiti nalang ako habang kumakain, mukhang di parin ata nakakalimutan iyon ng lalaki.

"Iba na talaga pag-nadidiligan na ah! Palagi nalang nakangiti!" Biro pa ng secretary kong si Jona.

"Gaga, di ako nadiligan." Irap kong sagot sa kanya.

"So gusto mo?" Mapang-asar na tanong niya naman.

"Kong pwede, why not?" Biro ko ding sagot, ang di ko lang alam ay nasa labas na pala ng opisina ko ang lalaki para sunduin ako pauwi.

Nagulat pa si Jona ng buksan niya ang pinto.

"Joke lang yun!" Mabilis na saad ko ng makita ko ang mapang-asar na tingin sa akin ng lalaki.

Hanggang sa bahay tuloy ay nakasimangot na ako, paano ba naman kasi ay inaasar niya ako.

Tsk, sabing joke lang eh.

"It's okay, my Quin. Pwede ka namang mag-sabi anytime kong kaylan mo gusto." He naughty said, "Para masimulan na natin ang pag-paparami ng lahi natin." Dag-dag niya pa dahilan para mag-init ang aking mukha.

"Tang*na mo." Tanging nasagot ko lang sa kanya, ang ending tuloy ay di kaagad ako nakatulog kinagabihan dahil sa mga SPG imaginations na pumapasok sa utak ko, nanaginip pa ako ng wet dream, p*ste talaga.

!!!!!!!!!!!!!!

@CRISPR7

💙🦂💙