(Zawgyi)
Hoseok Hyung က ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔ဆီက ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေရွာ့ရသြားဟန္တူတယ္ ။ ရက္အတန္ၾကာတဲ့အထိ သူ႔အား ပုံမုန္ဆက္ဆံေနၾကထက္ ပို၍နည္းပါးစြာ စကားေျပာသည္ ။ စ,သိတဲ့ေန႔ကဆို ေန႔တစ္ဝက္က်ိဳးတဲ့အထိ စကားတစ္ခြန္းမွ ေျပာမလာဘူး ။ သူလည္း ဒီအေျခအေနႀကီးက ေနရခက္ေပမယ့္ သူေတာင္ လက္ခံဖို႔ရာ အခ်ိန္ၾကာခဲ့တာ တျခားလူေတြလည္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အမွန္တရားႀကီးကို လက္ခံဖို႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေတာ့ ေပးရမွာေပါ့ ။
"Yoongi ..."
"ေျပာ...ေျပာေလ Hyung ..."
႐ုတ္တရက္ႀကီး ထ,စကားေျပာလာတာေၾကာင့္ ဖုန္းၾကည့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး Hoseok Hyung ရဲ႕ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကို ခိုးၿပီး အကဲခတ္ေနတဲ့ သူ အနည္းငယ္ေတာ့ ျပာယာခတ္သြား၏ ။
"အဆင္ေျပပါ့မလား "
"အဆင္ေျပမွာပါ Namjoon Sam ကေတာ့ စိတ္မပူနဲ႔လို႔ေျပာတာပဲ "
ဟုတ္တယ္ သူဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တဲ့ေန႔ကတည္းက Namjoon Sam ကို အကုန္ေမးၿပီးၿပီ စိတ္မပူနဲ႔လို႔ေတာ့ ေျပာတာပဲ ။
"မဟုတ္ဘူး မင္းခႏၶာကိုယ္ေလးက ေသးေသးေလးရယ္ ၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရးကလည္း အေကာင္းႀကီးမဟုတ္ဘူး အဆင္ေျပပါ့မလား .."
Hoseok Hyung ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ၿငိမ္ေနတာက သူ႔ကိုစိတ္ပူလို႔ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေလး အနည္းငယ္ ျဖတ္ေျပးသြား၏ ။
"အဘြားေတာ္ကို ေျပာၾကည့္ရင္ေရာ Yoongi ... အဘြားေတာ္ကဆိုရင္ေတာ့ ကူညီေပးႏိုင္မွာပါ ..."
Hoseok Hyung ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ လက္ထဲက ဖုန္းကိုခ်ၿပီး ေဘးနားအံဆြဲက စာ႐ြက္ေလးကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ Hoseok Hyung ရဲ႕ ဘာလဲဆိုေသာအၾကည့္ကို သူေမးဆတ္ျပရင္းနဲ႔သာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။
"ဒီဟာက..."
Hoseok Hyung က ယူၾကည့္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ကို အနည္းငယ္ၾကဳပ္ကာ ေျပာလာ၏ ။
"အဲ့ဒါက အဘြားေတာ္ရဲ႕ အေျဖပဲ ဒီကိစၥေတြမျဖစ္ခင္ အရင္ကတည္းက သူမက ေပးထားတာ "
Hoseok Hyung က ျပန္ေပးလာတဲ့ ေၾကညာစာ႐ြက္ျဖတ္ပိုင္းေလးကို ဖတ္ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးလိုက္မိသည္ ။ ဒီစာ႐ြက္ကေလးရလာတဲ့အခ်ိန္ကစ,ၿပီး သူနဲ႔ အဘြားေတာ္နဲ႔ သိပ္ၿပီးအေစးမကပ္ၾကေတာ့တာ ။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက သူသည္ 'ဒီေလာက္နန္းေမြအေရးပါရင္ သူမရဲ႕ေျမးကို ေမြးခိုင္းလိုက္ပါလား'ဟု ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေတြးမိေသးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ အေတြးသက္သက္ပါ ။ ကိုရီးယားႏိုင္ငံက ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ေလးစားမႈေတြကို စားသုံးေနတဲ့ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ လိုတရဘုရင္ကို ထိုကဲ့သို႔ေျပာမိလို႔ ေခါင္းနဲ႔ကိုယ္ အိုးစားကြဲရမည့္အျဖစ္မ်ိဳး သူမျဖစ္ခ်င္ ။
