(Zawgyi)
မ်က္လံုးတိုု႔က ဖြင့္ရတာခက္ေနတာေၾကာင္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ၿပီး အားယူကာဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ေတာ့ စူးေနတဲ့အလင္းေရာင္ေၾကာင္း မ်က္စိကိုအသာျပန္မွိတ္လိုက္၏ ။ ေခါင္းကို ေဘးဘက္လွည့္လိုက္ေတာ့ မူးေနာက္ေနာက္ခံစားခ်က္က ပို၍ပင္ ဆိုးလို႔လာေလသည္ ။
"ၾကင္ယာေတာ္ ႏိုးလာၿပီလား ေနသာရဲ႕လား"
နားထဲၾကားရေသာ Hoseok Hyung ရဲ႕အသံက တိုးတစ္လွည့္ က်ယ္တစ္လွည့္ ။ သူမ်က္စိမွိတ္ထားရင္းနဲ႔ပင္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ ။ ေနာက္တစ္ေခါက္အားယူကာ မ်က္လံုးအစံုကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘးနားတြင္ရပ္ကာ ေစာင့္ေပးေနေသာ Hoseok Hyung ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
"Hoseok Hyung ...မင္းႀကီးေရာ "
"အီတလီသံအမတ္နဲ႔သြားေတြ႕တယ္ အဆင္ေျပမွာပါ .."
ကၽြန္ေတာ့္အေမးကို အေျဖျပန္ေပးရင္း ခမလို႔လုပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူထူေပးၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္တာေတြ လုပ္ေပးေနတဲ့ Hoseok Hyung က သူကၽြမ္းက်င္တဲ့အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္ေနသလိုကို ေအးေအးေဆးေဆးရွိလွသည္ ။
"ျကင္ယာေတာ္ႏိုးလာရင္လည္း စိတ္ပူမေနနဲ႔လို႔ ေျပာေပးပါလို႔ ေျပာသြားတယ္ "
"ဘယ္သူက စိတ္ပူေနလို႔လည္း "
အလိုမက်စြာေျပာလိုက္ေတာ့ Hoseok Hyung က ပါးခ်ိဳင့္ခပ္ေရးေရးေပၚလာသည့္အထိ ျပံဳးသည္ ။
" ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဂ႐ုစိုက္ပါ ...ဒီခႏၶာက အဖိုးတန္လို႔ အထိခိုက္မခံပါနဲ႔ "
Hoseok Hyung ရဲ႕စကားေၾကာင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ ။
"ဒဏ္ရာက သိပ္မႀကီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာေနၿပီ အေရးႀကီးတာက ကိုယ္ခံအားနည္းေနတာပဲတဲ့ အဲ့တာေၾကာင္း မင္းႀကီးက စားေတာ္ကဲႀကီးကို အားေဆးဆက္ေပးဖို႔ အမိန္႔ေပးထားတယ္ .."
ေဘးနားက နန္းတြင္းသူေလးရဲ႕ လက္ထဲကဗန္းေပၚကေန အားေဆးခြက္ကိုယူကာ ေျပာရင္း သူက ေဆးခြက္ကို ကၽြန္ေတာ္လက္ထဲထည့္ေပးလာသည္ ။
"အဲ့လိုဆိုေတာ့လည္း မင္းႀကီးေက်းဇူးနဲ႔ ေဆးေကာင္းေသာက္ၿပီး အသက္ရွည္ရွည္ေနရေသးတာေပါ့ "
