(Zawgyi)
အပန္းေျဖစံအိမ္ေရာက္တာ ေလးရက္ေလာက္ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔Kim Jin ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ အနည္းငယ္ တိုးတက္လာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္ ။ ဥပမာ Kim Jin စကားေတြကို သူမရြဲ႕သလို ၊သူ႔ကိုလည္း Kim Jin က စကားႏိုင္မလုတာမ်ိဳးေပါ့ ။ စစ္ေအးအေျခအေနမွာရွိတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပေျပေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေတာ့ ရွိတယ္ ။
ဒီေလးရက္အတြင္းမွာ သူတို႔ TV အတူၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္ ။ မာေက်ာက္ကစားတာ ၊ Chess ထိုးတာ အျပင္ တခါတေလ ၿမိဳ႕ေစ်းေလးဘက္ကိုလည္း အတူသြားၿပီး ဟင္းခ်က္ျဖစ္ၾကတယ္ ။ ဒီေန႔ Maple ေတာအုပ္ဆီကို ေခၚသြားမယ္လို႔ ေျပာထားၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ အလုပ္႐ွဳပ္ေနတဲ့ Kim Jin ေၾကာင့္ သူေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနရာမွ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ Kim Jin ဆီသြားၿပီး လက္ထဲက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို လွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔အားမၾကည့္ဘဲ ယူလာ၏ ။ သူေဘးနားမွာထိုင္ၿပီး ဖုန္းသံုးေနလိုက္သည္ ။ နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့ Jin က စာအုပ္ကိုပိတ္ၿပီး မတ္တပ္ရပအေညာင္းဆန္႔လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ခံုေပၚက ကင္မရာကို ယူကာ သူ႔အား လက္ကမ္းလာ၏ ။သူေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။
"သြားမယ္..ထ "
"ဘယ္လဲ "
"Maple ေတြဆီေလ မင္းကို လိုက္ပို႔မယ္လို႔ ကတိေပးထားတာကို "
Jinရဲ႕ စကားအဆံုးတြင္ သူျပံဳးလိုက္ၿပီး လက္ကိုလွမ္းဆြဲကာ ထ,ရပ္လိုက္သည္ ။ စံအိမ္ကေန အနည္းငယ္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္တြင္ ေတာအုပ္ေလးထဲကို တက္သြားရတဲ့ ေလွကားေလးအတိုင္း တက္လာခဲ့ၾကသည္ ။ ကိုရီးယားတြင္ ေခတ္မွီအေဆာက္အဦးေတြနဲ႔ စက္႐ုံေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေဆာက္လုပ္ေနေပမယ့္ ဒီၿမိဳ႕ကေလးကေတာ့ ေတာ္ဝင္မိသားစု၏ အပန္းေျဖစံအိမ္ရွိရာေဒသျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ထင္တယ္ စက္႐ုံေတြ အေဆာက္အဦးေတြထက္ ေတာအုပ္နဲ႔ ေရွးေဟာင္းစံအိမ္ေတြကိုသာ အေတြ႕မ်ားရသည္ ။
ေလွကားေလးအဆံုးတြင္ တစ္ေတာလံုးကို ရဲရဲေတာက္နီေနတဲ့ Maple ပင္ေတြက္ို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ သူ Maple ေတြကို ခ်စ္သည္ ။ သာမန္အရြက္ကေလးတစ္ရြက္ေပမယ့္ တေလာကလံုးကို နီေဆြးသြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ Maple ေတြဟာ သိပ္ကို ခန္႔ညားထည္ဝါသည္ဟု သူထင္မိသည္ ။ သဘာဝက က်န္တာေတြကို မ်က္လွည့္ျပခ်င္ျပႏိုင္လိမ့္မယ္ Maple ေတြကိုေတာ့ မလွည့္စားႏိုင္ေပ ။ Maple ေတြက အခ်ိန္မွန္စြာ တစ္ပင္လံုးရဲရဲေတာက္ေအာင္ အေရာင္ေျပာင္းၾကသည္ ။
