Το Μυστικο

Ολα θα πανε καλα

Το πρωί η Λίλα σηκώνεται από το κρεβάτι και βγαίνει από το δωμάτιο όσο πιο ήσυχα μπορούσε για να μην ξυπνήσει τον Χαζ που ακόμα κοιμόταν. Κλείνοντας την πόρτα πίσω της γυρίζει το κεφάλι της προς το ισόγειο για να δει αν οι υπόλοιποι έχουν ξυπνήσει και τα μάτια της γουρλώνουν ενώ ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη της

"Χααζ?" Χαααζ?" φωνάζει ψιθυριστά και ακούει τον Χαζ να μουρμουρίζει. Μπαίνει ξανά στο δωμάτιο και τον σηκώνει άρον άρον από το κρεβάτι

"Τι έγινε ρε μωρό μου πρωί πρωί?" παραπονιέται εκείνος μέχρι που βγαίνουν από το δωμάτιο

"Κοίτα" του λέει ψιθυριστά εκείνη και του δείχνει τον καναπέ. Εκείνος γυρνάει το βλέμμα του και βλέπει την Έλλη με τον Τομ που κοιμούνταν αγκαλιασμένοι στον καναπέ και χαμογελάει.

"Ντάξει δεν είναι η πρώτη φορά που κοιμούνται μαζί, μπορεί να μην σημαίνει κάτι" της λέει εκείνος προσπαθώντας να μανατζάρει τις προσδοκίες της αλλά καταβάθος και της δικές του. Η Έλλη αρχίζει να κουνιέται στην αγκαλιά του Τομ και η Λίλα με τον Χαζ τρέχουν ξανά μέσα στο δωμάτιο και χτυπούν καταλάθος τη πόρτα πίσω τους πράγμα που κάνει την Έλλη και τον Τομ να ξυπνήσουν.

"Καλημέρα" μουρμουρίζει ο Τομ

"Καλημέρα" απαντάει εκείνη πίσω.

"Πως είσαι σήμερα?" τη ρωτάει ενώ χαϊδεύει τα μαλλιά της

"Καλά είμαι...δεν νιώθω να πονάω κάπου" του απαντάει εκείνη με το κεφάλι της ακόμα στο στήθος του

"Χαίρομαι...κοιμήθηκες καλά?...ξέρεις μετά τον εφιάλτη" τη ρωτάει τρυφερά και εκείνη χαμογελάει. Σηκώνει το κεφάλι της και το φέρνει δίπλα στο δικό του

"Είχα πολύ καιρό να κοιμηθώ τόσο καλά" τον διαβεβαιώνει και εκείνος χαμογελάει. Κοιτάζονται για λίγο καθώς εκείνος απομακρύνει μια τούφα από μαλλιά από το πρόσωπό της. Γυρνάει προς το μέρος και χαμηλώνει το κεφάλι του φέρνοντάς το όλο και πιο κοντά στο δικό της ενώ εκείνη μισοκλείνει τα μάτια της καθώς τα χείλη τους βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Ο Τομ την κοιτάζει στα μάτια και όταν βλέπει ότι και εκείνη το θέλει πάει να την φιλήσει.

"Δεν κρατιέμαι άλλο θα κατουρηθώ" ακούγεται η φωνή του Χαζ που βγαίνει βιαστικά από το δωμάτιο. Η Έλλη με τον Τομ απομακρύνονται απότομα και κοιτάζουν προς το μέρος του. Εκείνος τώρα κατεβαίνει τη σκάλα. "Συγγνώμη αν σας ξύπνησα αλλά πραγματικά δεν κρατιόμουν άλλο" τους ενημερώνει και τρέχει στη τουαλέτα ενώ εκείνοι γελάνε. Δευτερόλεπτα αργότερα βγαίνει και η Λίλα αλλά στέκεται στο μπαλκόνι του πάνω ορόφου.