Επιστροφη στον τοπο της

161 16 3
                                    

Έχουν μπει και οι τέσσερις στο αεροπλάνο περιμένοντας την πτήση να ξεκινήσει. Ο Χαζ με τη Λίλα σιγοκουβεντιαζουν μεταξύ τους ενώ η Ελλη με τον Τομ κάθονται στις θέσεις τους αμίλητοι. Η Ελλη κοιτάζει έξω από το παράθυρο ενώ εκείνος με χαμηλωμένο βλέμμα σκέφτεται όσα έγιναν πριν λίγα λεπτά και εκείνο που του είπε η Έλλη. Από τη στιγμή που την άκουσε να λέει εκείνα τα πράγματα ήταν σαν να πραγματοποιούνταν οι εφιάλτες τους.

«Αν θες μπορώ να αλλάξω θέση με τη Λίλα» ακούγεται ξαφνικά η φωνή του Τομ σιγανή και προβληματισμένη. Η Ελλη γυρίζει το πρόσωπο της προς εκείνον κοιτώντας τον μπερδεμένη.

«Τι; Πως σου ήρθε αυτό;» ρωτάει ξαφνιασμένη

«Μ-με αυτό που έγινε και αυτά που είπες..»

«Τομ» τον διακόπτει

«Είχες δίκιο» την διακόπτει αυτός αυτή τη φορά και εκείνη τον κοιτάζει μπερδεμένη. «Το σκέφτομαι από την ώρα που κατεβήκαμε από το βαν και είδα τον Χαζ και τη Λιλά να περπατούν χέρι χέρι, να αγκαλιάζονται , να έχει το χέρι του γύρο απο τη μέση της , να την φιλάει αλλά εγώ κι εσυ δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο όσο δεν είμαστε κάπου κρυφά ή ιδιωτικά και δεν το αξίζεις όλο αυτ..»

«Τομ σταμάτα» τον διακόπτει ήρεμα «ότι είπα το είπα επειδή...επειδή ζήλεψα. Ζήλεψα που εκείνη η κοπέλα έκατσε πάνω σου και σε φλέρταρε απροκάλυπτα » παραδέχεται

«Είχες δίκιο όμως, εσένα δεν μπορώ να σου κρατήσω καν το χέρι δημόσια...έπρεπε να είσαι με κάποιον που μπορεί να σου κρατάει το χέρι κάθε ώρα και κάθε στιγμή...όχι μόνο στα κρυφά ή όταν είστε σπίτι.» ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό του και χαμηλώνει το βλέμμα

«Ει..κοιτα με» του λεει απαλά και εκείνος την υπακούει «Τι βλακείες είναι αυτές που λες; Εγώ δεν εννοους...» το αεροπλάνο που αρχίζει να κινείται την κάνει να σωπάσει και να κοιτάξει αγχωμένα έξω από το παράθυρο «Ωχ Θεέ μου» λεει στον εαυτό της και καθώς το αεροπλάνο τρέχει στο διάδρομο εκείνη πιάνει τα μπράτσα της θέσης δεξιά και αριστερά της. Ο Τομ την κοιτάζει μπερδεμένος όσο το αεροπλάνο απογειώνεται και εκείνη γραπώνεται πιο έντονα από τα μπράτσα και κλείνει σφιχτά τα μάτια της κρατώντας την αναπνοή της. Μόλις το αεροπλάνο φτάσει στο κατάλληλο ύψος και εκείνη το νιώθει να σταθεροποιείται ανοίγει τα μάτια, ξεσφίγγει τα χέρια της και αφήνει την ανάσα που κρατούσε να βγει απο τα πνευμόνια της χαλαρώνοντας.

«Φοβάσαι τα αεροπλάνα;» την ρωτάει κάπως έκπληκτος ο Τομ που δεν περίμενε όσα είδε. Εκείνη κουνάει αρνητικά το κεφάλι

Το Μυστικο Where stories live. Discover now