Το Μυστικο

Βολτα στην Αθηνα

Ο Τομ έχει ξυπνήσει πρώτος από όλους το επόμενο πρωί πρωί. Σηκώθηκε προσεχτικά από τον καναπέ ώστε να μην ξυπνήσει την Ελλη που κοιμόταν δίπλα του, μπήκε στο μπάνιο και τώρα καθόταν στην κουζίνα συντροφιά με μια κούπα καφέ και το κινητό του. Τσεκάρει τα email του όταν βλέπει ότι του έχουν στείλει το πρόγραμμα για την προώθηση της επόμενης ταινίας του που βγαίνει σε δυο μήνες μορφάζει κουρασμένα. Καμία όρεξη δεν είχε να γυρίσει τώρα στην Αμερική, μόλις πριν από περίπου ένα μήνα ήταν εκεί και τώρα θα πρέπει να ξαναπάει και όχι μόνο να πάει αλλά να μείνει και για σχεδόν δυο μήνες για να συνδυάσει συνεντεύξεις και γυρίσματα μαζί με την πρεμιέρα. Κάθεται για λίγο σκεπτικός κοιτώντας την οθόνη του κινητού του
[Ίσως καλύτερα έτσι...πάνω κάτω την ίδια περίοδο υπολογίζω ότι θα φύγει και η Ελλη για να γυρίσει μόνιμα εδώ..καλύτερα λοιπόν να λείπω γιατί στο Λονδίνο θα την θυμίζουν όλα, θα μου λείπει περισσότερο. Έτσι κι αλλιώς στα κενά που θα έχω, που ελπίζω βασικά να έχω αντί να να πηγαίνω Λονδίνο μπορώ να έρχομαι εδώ να τη βλέπω και ίσως μπορέσει να έρθει και εκείνη για λίγες μέρες. Δυο μήνες είναι θα περάσουν. Τι λέω; Τι δυο μήνες; Δεν έχουν σημασία οι δυο μήνες ηλίθιε! Σημασία έχει ότι εσυ μένεις μόνιμα στο Λονδίνο και εκείνη θα μείνει μόνιμα εδώ! Αυτό είναι το πρόβλημα. Πως θα δουλέψει αυτή η σχέση με τόση απόσταση; Θα δουλέψει...αν το θελουμε και οι δυο θα δουλέψει..το δικό μου πρόγραμμα είναι σχετικά ευέλικτο, έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο για να έρχομαι να την βλέπω, εκτός βέβαια από όταν θα έχω γυρίσματα...και προγραμματισμένες συνεντεύξεις.... και να κάνω τουρ για την προώθηση...και αυτή θα κουραστεί να περιμένει και θα με χωρίσει και μετά..

«Γιατί έχεις αυτό το ύφος» η Έλλη που μπαίνει στην κουζίνα τον βγάζει απότομα από τις σκέψεις του

«Ποιο ύφος;» ρωτάει αθώα

«Δεν μπορώ να στο περιγράψω αλλά έχεις δει σε κάτι ταινίες που είναι από τη μια ένα αγγελάκι και από την άλλη ένα διαβολάκι και μιλάνε στο αυτί του πρωταγωνιστή και αυτός αλλάζει συνεχώς εκφράσεις;!» μονολογεί με στόμφο «ναι εντάξει δεν είναι πολύ καλή περιγραφή αλλά αυτό μου θύμισες» παραδέχεται ενώ βάζει καφέ σε μια κούπα κάνοντας τον να γελάει.

«Το έπιασα το νόημα» σχολιάζει

«Και για πες τι σκεφτόσουν;» τον ρωτάει στρέφοντας τον εαυτό της προς τη μεριά του με τη μέση της να στηρίζεται στον πάγκο της κουζίνας

«Ότι δεν μου είπες ακόμα καλημέρα» αστειεύεται προσπαθώντας να κερδίσει λίγο χρόνο για να σκεφτεί αν αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να ανοίξει μια τέτοια κουβέντα μαζί της. Εκείνη στενεύει τα μάτια της