Το Μυστικο

Κρυφες Συζητησεις

Η Έλλη νιώθει κάτι να την αγγίζει απαλά και προσπαθεί με κόπο να ανοίξει τα ματια της. Φέρνει το ένα της χέρι της στο κεφάλι της που είναι βαρύ ενώ τρίβει τα ματια της
«Ελλη μου» ακούει μια απαλή φωνή μέσα στη θολούρα του ύπνου «Έλλη μου θα πας τελικά για δουλειά; Γιατί αν πας πρέπει να σηκωθείς» ακούγεται ξανά η φωνή του Τομ και τότε τα ματια της ανοίγουν με την μια και πετάγεται

«Τι-τι ώρα είναι; Αργησα;» Ρωτάει πανικόβλητη

«Ήρεμησε, ηρέμησε» της λέει
καθησυχαστικά  «δεν άργησες απλά σε ξύπνησα λίγο νωρίτερα γιατί σκέφτηκα ότι θα θες να κανείς ένα μπάνιο πριν φύγεις» της εξηγεί. Εκείνη κλείνει τα ματια και ρίχνει τη πλάτη της ξανά στο κρεβάτι προκαλώντας τον να  γελάσει. Γυρίζει το πρόσωπο της προς εκείνον ανοίγει τα ματια και του χαμογελάει

«Εσυ γιατί είσαι ξύπνιος;» μουρμουρίζει

«Είπα να βάλλω ξυπνητήρι γιατί φαντάστηκα ότι δεν θα ξυπνούσες από μόνη σου» της εξηγεί

«Είσαι θησαυρός» του λέει γλυκά ενώ του αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο και εκείνος χαμογελάει.

«Σήκω να μπεις για μπάνιο γιατί θα αργήσεις τελικά» την προτρέπει

«Έχεις δίκιο» παραδέχεται και σηκώνεται από το κρεβάτι απρόθυμα.
Μισή ώρα αργότερα είναι έτοιμη αλλά μπαίνοντας ξανά στο δωματιο δεν βλέπει τον Τομ στο κρεβάτι και φωνάζει το όνομα του
«Στη κουζίνα» ακούγεται η φωνή του και εκείνη πάει κατευθείαν εκεί.

«Τι είναι όλα αυτά;» τον ρωτάει χαμογελαστά καθώς βλέπει το πρωινό που έχει ετοιμάσει εκεινος
«Δεν θα σε άφηνα να πας νηστική πρώτη μέσα πίσω στη δουλειά» της λέει γλυκά. Πλησιάζει τον αγκαλιάζει και αφήνει ένα τρυφερό φιλί στα χείλη του.

«Καλημερα» του λέει σιγανά

«Καλημερα» της απαντά εκείνος και χαμόγελα ενω την κρατάει ακόμα στην αγκαλιά του. «Έχει και καφέ» την ενημερώνει και εκείνη τον κοιτάει με ευγνωμοσύνη

«Τι θα έκανα χωρίς εσένα;!» τον ρωτάει ενω παίρνει τη κούπα με τον καφέ που βρίσκεται πάνω στον πάγκο και αυτός γελάει.
Γυρνάει για μια στιγμή να κοιτάξει προς το σαλόνι και καταλήγει να στέκεται εκεί μουδιασμένη.

«Ει» ο Τομ τυλίγει τα χερια του απαλά γύρο από την κοιλιά της «δεν έπρεπε να έρθουμε εδώ; Συγγνώμη αλ..» εκείνη τον διακόπτει

«Εγώ σου είπα να έρθουμε...μου φαίνεται περίεργο που είμαι πάλι εδώ αλλά θα γινόταν κάποια στιγμή.» του εξηγεί οσο γυρνάει προς το μέρος του και τυλίγει τα χερια της γύρο από τον αυχένα του «και να σου πω και κάτι; Χαίρομαι που έγινε έτσι, χαίρομαι που είσαι εσυ εδώ...καιρός να γεμίσω αυτό το σπίτι με όμορφες αναμνήσεις για να φύγουν οι δυσάρεστες» αφήνει ένα γλυκό χαμόγελο να γλιστρήσει στα χείλη της. Εκείνος το ανταποδίδει και τη κλείνει σε μια σφιχτή αγκαλιά.