ဆောင်းနှယ်အေး၍ နှင်းလိုဖြူသည်

အခန်း<၆>{z+u}

<Zawgyi>

ထိုသူ႕ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းမ်ားဟာ ပါးခ်ိဳင့္ခြက္ေလးမ်ားေပၚတြင္ ျဖစ္တည္သည္..။ထိုသူ၏ခ်စ္ျခင္းမ်ားသည္ ကမၻာအဆုံးထိ တည္တံ့သည္..။

____________________

ေနဝင္ဆည္းဆာက မိုးကုက္စက္ဝိုင္းေအာက္ ေရာက္လုနီးၿပီျဖစ္၍ ေဝးကြာလွသည့္ ေကာင္းကင္ျပင္က လိေမၼာ္ေရာင္သန္းေနၿပီျဖစ္သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ အိမ္ေရွ႕ေထာင့္ရွိ ႏွင္းဆီပန္းအိုးမ်ားၾကားတြင္ အလုပ္ရႈပ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရွိေလသည္။

အျဖဴေရာင္ တီရွပ္လက္ရွည္အား တံေတာင္ဆစ္အထိ ေခါက္တင္လို႔ထားၿပီး၊ႏွင္းဆီနီနီတို႔အား ပုံေဖာ္ေနသည့္ သားဒီပ၏ ပုံသ႑ာန္သည္ ပိန္ပါးသည္ဟုထင္ရၿပီး အရပ္ရွည္ရွည္ပုံစံက ပို၍ျမင့္သေယာင္ခံစားရေစသည္။ေဘးဘက္မွၾကည့္လ်င္ ေကာ့ၫြတ္လွသည့္မ်က္ေတာင္မ်ားက ယက္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္း ဖြင့္ထားသကဲ့သို႔ ရွိလို႔ေနသည္။က်နေသပ္လွေသာ ေယာက်္ားဆန္သည့္ U ပုံသ႑န္ ေမးရိုးတို႔ရွိသည္။အသားညိုညိုႏွင့္နဖူးေပၚမွစီးက်လာေသာ ေခြၽးစအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ေယာက်္ားေဟာ္မုန္းအား အေတာ္အတန္ထုတ္လႊတ္ေနသည္ဟု ထင္ျမင္ေစသည္။

အေရွ႕အရပ္က ေလညွင္းသဲ့သဲ့တိုက္ခတ္လို႔လာသည္။ထိုေလညွင္းက ပန္းပင္ေတြၾကားထဲမွသူကို ညင္သာစြာ တိုက္ခတ္လို႔သြားၿပီး သူ႕ဆံပင္ေတြက ေလနဲ႕အတူလြင့္ပါလို႔သြားသည္။

"လုလင္...လာေလ ဦးေလးငယ္ကို ေျပာစရာရွိလို႔လား..."

အိမ္၏အဝင္အထြက္အေပါက္ဝတြင္ ေထာင့္ကပ္ကာ သူ႕အားၾကည့္ေနသည့္ ကေလးငယ္ကို သားဒီပက လွမ္း၍ေခၚသည္။သြားတန္းျဖဴျဖဴတို႔ေပၚေနသည့္ အက်ေနေရာင္ေအာက္မွ အၿပဳံးတစ္ပြင့္သည္ ၊ လုလင္ပ်ိဳ အား အားအင္တို႔ေပးစြမ္းသည္။

"သား....ပီတာေလးနဲ႕ေဆာ့ခ်င္လို႔ဗ်.."

လုလင္ပ်ိဳက လက္ႏွစ္ဖက္အား အေရွ႕ပို႔ကာ လက္ေခ်ာင္းအျခင္းျခင္း ပြတ္တိုက္လ်က္ ေခါင္းငုံကာ ေတာင္းဆိုသည္။တိတ္ဆိတ္မႈသာ ေ႐ြးခ်ယ္ေသာ ကေလးငယ္သည္ သူ႕အားေတာင္းဆိုလာသည္ဆိုျခင္းသည္ ခင္တြယ္စျပဳလာၿပီဟု ဆိုျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္သည္။