Zbiór Historyczny

Romantyzm - szeroki nurt w kulturze oraz gatunek literacki

Epoka ta zrodziła się z nowego sposobu widzenia świata i człowieka po Rewolucji Francuskiej. Słowo „romantyzm" pochodzi z j. niemieckiego i francuskiego, w których słowo „roman" znaczy powieść lub opowiadanie. Jego początek uznaje się koniec XVIII wieku w Anglii i Niemczech.

W Polsce pojawił się w 1822, kiedy to Adam Mickiewicz wydał swój tomik „Ballad i romansów" i trwał do 1864, czyli końca Powstania Styczniowego.Był on głosem młodzieży, która poszukiwała sposobów na poznanie świata.Zalecane w tamtej epoce było kierowanie się uczuciami nie rozumem. Młodzi zwolennicy fascynowali się wierzeniami ludowymi i folklorem oraz naturą.Według romantyków świat dzielił się na to, co widzialne (materialne) oraz na to, co niewidzialne (duchowe). Romantyzm opierał się głównie na: -tęsknocie za wolnym i idealnym krajem, -poczuciem bezradności czy -poszukiwaniem wspaniałej miłości.Romantyzm składał się głównie z literatury, ale, także z filozofii, estetyki, a nawet sposobu myślenia, postawy życiowej i myśli politycznej. Literatura bardzo się wówczas rozwinęła. W tamtych okresie powstało wiele dzieł, które znamy do dziś np. Pan Tadeusz Mickiewicza lub Balladyna Słowackiego. Pisarze i poeci w swoich dziełach często przedstawiali prosty lud, ich potrzeby i marzenia. Zwracali uwagę na życie wewnętrzne człowieka – duchowość, uczucia, emocje, wiarę i również odmienność ludzkiej duszy i jej indywidualność. Nie rzadko też w tych utworach można było zobaczyć doświadczenia samego autora.Niektórzy pisarze romantyczni z jednej strony głosili konieczność ucieczki od życia, pogrążenie się w sztuce i marzeniach a z drugiej namiętne angażowanie się w sprawy bieżące np. politykę. Dlatego też zazwyczaj ich bohaterowie byli indywidualistami, będącymi wyidealizowani, samotni, wierzący w swoje racje.Większość takich dzieł kończyła się smutną, jednostronną miłością, gdzie bohater z tęsknoty popełniał samobójstwo.Muzyka natomiast w tamtych czasach kształtowała emocje, wrażliwość, gusta i wzorce, a czynili to między innymi Fryderyk Chopen czy Jan Sebastian Bach.W tamtej epoce pojawiło się też przeświadczenie o konieczności walki z rządem, ze zniewoleniem człowieka i jego prawami. Przeświadczenie to miało wiele wystąpień rewolucyjnych i narodowych np. Wiosna ludów (1848-1849) czy Powstanie lipcowe we Francji (1830).

Myślę, że tamte czasy były w Europie bardzo przydatne. Polacy jak i inne kraje mogli, choć na chwilę zapomnieć o trudnościach i biedzie itp. swojego kraju czytając jakiś romantyczny dramat o trudnej miłości lub słuchając Romantycznej Etiudy Chopena (oczywiście zdaję sobie sprawę, że nie każdego było stać na takie luksusy).

Autor: Miodowymotyl35