Choć nie można usprawiedliwić wołyńskiego okrucieństwa, dokonanego przez UPA, to jednak w tym artykule chcę pokazać, że Polska wcale nie jest bez skazy, jeśli chodzi o ludność ukraińską.
Należy zacząć od tak prostej rzeczy, jak Traktat Ryski z 1921 roku:
Traktat pokoju między Polską a Rosją i Ukrainą, podpisany w Rydze dnia 18 marca 1921 r. (Dz.U. Nr 49, poz. 300) – traktat pokojowy zawarty między Rzecząpospolitą Polską a RFSRR i USRR, ratyfikowany przez naczelnika państwa marsz. Józefa Piłsudskiego 16 kwietnia 1921; obowiązywał od 30 kwietnia 1921, tj. wymiany dokumentów ratyfikacyjnych przez strony, co nastąpiło w Moskwie]. Podpisanie traktatu miało miejsce 18 marca 1921 o godz. 20:30 w pałacu Czarnogłowców w Rydze. Traktat składał się z 26 artykułów. Obydwie strony zobowiązały się w nim do nieingerowania w sprawy wewnętrzne drugiego państwa.
Traktat zakończył wojnę polsko-bolszewicką z lat 1919–1920, ustalał przebieg granic między tymi państwami oraz regulował inne sporne dotąd kwestie. Poprzedzony był Umową o preliminaryjnym pokoju i rozejmie między Rzecząpospolitą Polską a Rosyjską Federacyjną Socjalistyczną Republiką Rad i Ukraińską Socjalistyczną Republiką Rad, podpisaną w Rydze 12 października 1920. Ustawowa ratyfikacja preliminariów pokojowych i rozejmu przez Sejm RP nastąpiła jednogłośnie 22 października 1920, a dwa dni później to samo uczyniła Rosja radziecka. Samo zawieszenie broni weszło w życie już 18 października 1920 o 24:00.
Traktat Ryski był niestety zdradą Ukraińców. 22 kwietnia 1920 w Warszawie zawarto polsko-ukraiński sojusz, ustalając tam wspólną granicę, a Polska zobowiązała się do uznania niepodległości tegoż kraju i do wspólnej walki z wrogiem dwóch państw — Bolszewikami. Dzięki temu sojuszowi, marszałek Józef Piłsudski zyskał dwadzieścia tysięcy ukraińskich żołnierzy, którzy walecznie wspomagali Polaków w wojnie polsko-bolszewickiej. Nie mniej, polska strona nie wywiązała się z umowy i wycofali uznanie.
Życie Ukraińców nie było kolorowe w II Rzeczypospolitej. Dyskryminowano ich ze względu na narodowość czy prawosławną religię. W 1924 r. język ukraiński został wyeliminowany z użytku w instytucjach państwowych i agencjach rządowych. W obliczu stagnacji gospodarczej, niewielkiego rozwoju przemysłowego i ogromnego przeludnienia wsi, rząd promował polskie osadnictwo rolnicze, jeszcze bardziej zaostrzając napięcia etniczne. Gdy ukraińskie działania nacjonalistyczne przyspieszyły pod koniec lat dwudziestych i w latach trzydziestych, rząd uciekł się do bardziej represyjnych środków. Niektóre organizacje zostały zakazane. W 1930 r. wojskowa i policyjna kampania pacyfikacyjna doprowadziła do licznych aresztowań, powszechnej brutalności i zastraszania oraz niszczenia mienia. Ponadto radykalna polonizacja sprawiła, że na wschodzie nie było praktycznie żadnych ukraińskich szkół.
W odpowiedzi Ukraińcy stali się coraz bardziej zmilitaryzowani, tworząc grupy takie jak Ukraińska Organizacja Wojskowa (UVO), która wszczęła działania terrorystyczne, takie jak próba zamachu na Józefa Piłsudskiego, Naczelnika Państwa Polski w 1921 r. Co więcej, próby współpracy ukraińskich parlamentarzystów z państwem polskim zostały podważone przez podziemne ruchy nacjonalistyczne. W latach 30. ruchy te rozpoczęły zakrojoną na szeroką skalę kampanię terrorystyczną, w której nasiliły się akty terrorystyczne, takie jak podpalenia i zakłócenia w transporcie, co doprowadziło do brutalnej akcji „pacyfikacyjnej" kierowanej przez Piłsudskiego.
Zatem jak widzimy, ukraińskie, faszystowskie bojówki nie działały bez celu, lecz w ramach odwetu za czasy marszałka, który dał naszym słowiańskim towarzyszom mocno popalić.
Przypisy:
https://blogs.ucl.ac.uk/slovo/2014/03/03/history-of-a-nation-ukrainians-under-the-second-polish-republic/
https://www.britannica.com/place/Ukraine/Western-Ukraine-under-Polish-rule
https://pl.wikipedia.org/wiki/Traktat_ryski_(1921)
Autor: Voltover
CZYTASZ
Zbiór Historyczny
ספרות לא בדיוניתZbiór Historyczny na różne tematy, jednak wszystkie łączy jedno - każdy ma w sobie odłam historii.
