0 RH (-) | Texting

23- Gerçekten Nasılsın?

Vampir: Nasılsın?

Araf: İyiyim.

Araf: Sen?

Vampir: Nasılsın?

Araf: İyiyim dedim ya.

Vampir: Nasılsın?

(Görüldü.)

Araf yazıyor...

Araf: Ne duydun?

Vampir: Soruma dürüst bir cevap verene kadar söylemeyeceğim.

Araf: Söylemezsen söyleme.

Araf: Hiçbir konuda dürüst davranmıyorsun zaten.

Araf: Her şeyden kaçıyorsun.

Vampir: Hakkımda bir şey sor, cevaplayayım.

Araf: İsmin?

Vampir: Papatya.

Araf: Buna hep bu cevabı veriyorsun.

Araf: Ama ismin Papatya değil.

Vampir: Evet, değil.

Vampir: İsmim ve dış görünüşüm dışında bir şeyler sor.

Vampir: Şu an bunlara cevap verip kendimi ele verebilecek kadar cesur değilim çünkü.

Araf: Pekâlâ.

Araf: İğneden neden korkuyorsun?

Vampir: Küçükken hemşire bana iğne yaparken iğne kolumun içinde kırılıp kalmış.

Vampir: Çığlığı basmışım, çok ağlayıp sızlanmışım.

Vampir: Ondan sonra da bu konuda çok yanlış bir yaklaşım sergilediler.

Vampir: Ne zaman yaramazlık yapsam büyük amcam bana iğne yapacağını söylerdi.

Vampir: Yengem hemşire olduğu için de bu yalanı oldukça inandırıcı gelirdi.

Vampir: İnanmadığım zamanlar nereden bulduğunu bilmediğim iğneyle gözümü korkuturdu.

Araf: Amcan korkunç bir adama benziyor.

Araf: Bir çocuğu böyle korkutunca ellerine ne geçiyor ki?

Vampir: Büyük amcam gerçekten de çok korkutucu bir adam.

Vampir: Çok uzun ve kalıplı, kaşları hep çatık.

Vampir: Belki aynı sözleri başkası sarf etse korkum bu kadar büyüyüp hayatımı ele geçirmezdi.

Araf: İğne olmak zorunda olduğun zamanlarda ne yapıyorsun?

Vampir: Ağlıyorum.

Vampir: Çok fazla ağlıyorum hatta ama kaçmaya çalışmıyorum.

Vampir: Bazen hemşireler kızıyor.

Vampir: Küçücük çocuklar iğne yapılırken ağlamıyor, sen kocaman kız oldun diyorlar.

Vampir: Ben de o anlık sinirle kızıyorum iyice.

Vampir: Zaten kolumu çekmiyorum, iğneni yap geç.

Vampir: Uğraşma benle işte, elimde olsa ağlamam zaten.

Vampir: Ama çok büyük bir stres benim için.