0 RH (-) | Texting

41- Artık Bitti, Güzelim

Araf: Cennet.

Araf: Uyudun mu?

Vampir: Hayır, niye ki?

Araf: Niye uyumadın?

Araf: Dinlenmen gerek.

Vampir: Bacağım ağrıyor.

Araf: O kadar sert mi ısırdı köpek?

Vampir: Hayır ama oraya iğne girdi sonuçta.

Vampir: Belki psikolojiktir, bilmiyorum.

Vampir: Uyku tutmuyor.

Araf: Anladım.

Araf: Uyumamana sevindim aslında.

Araf: Gün boyu konuşamadık.

Araf: Bana çok kızdın mı?

Vampir: Fatma Teyzeye gitmeme engel olduğun için mi?

Vampir: Evet.

Vampir: Bugün Gelinim Mutfakta'da haftanın finaliydi.

Vampir: Beraber izleyecektik.

Araf: Sen yoksun diye o da izlemedi zaten.

Araf: Ama onu sormamıştım.

Araf: Orada öyle davrandım diye kızgın değilsin, değil mi?

Vampir yazıyor...

Vampir: Hayır.

Vampir: Kendimi senin yerine koyduğumda ben de aynısını yapardım.

Vampir: Sadece sormak istediğim bir şey var.

Araf: Sor tabii.

Vampir: Nereden anladın?

Vampir: Sana hiçbir şey anlatmamıştım.

Araf: Temas konusundaki fikirlerini söylediğinde böyle bir şey yaşadığın aklıma gelmişti.

Araf: Yine de bu ihtimal üzerinde durmadım.

Araf: Düşünmek bile istemedim.

Araf: Ama amcanın sana olan bakışları hiç normal değildi.

Araf: İnsan yeğenine öyle bakmaz.

Araf: O şekilde dokunmaz.

Vampir: Bu kadar belli miydi?

Araf: Dışarıdan bakan biri olarak söylüyorum, evet.

Araf: Çok belliydi.

Araf: Annenle babanın fark etmemesi doğal.

Araf: İnsan konduramıyor.

Araf: Belki amcan da onların yanında böyle şeyler yapmıyordur.

Vampir: Gerçekten de belli oluyor muydu?

Vampir: Bir amcanın yeğenini sevmesi gibi değildi, değil mi?

Vampir: Farklı niyetli bakışlar ve dokunuşlardı.

Araf: Evet, Cennet.

Araf: Kesinlikle öyleydi.

Araf: Öyle olmasa boş sebeplerle senin önünde kavga çıkartmazdım.

Vampir: Teşekkür ederim.