In The Arms Of D.E.A.T.H

CHAPTER 23

HIRAETH'S POV

After hearing Sha's rants about his dad like she's in a dream...I almost teared up because of the weight of the pains she kept on herself.

Hindi ko naman kasi inakala na magiging ganon kalungkot ang nakaraan ng isang tao.

She even used her tears to put color on her drawing to call it an art.

Hers was sad, but I didn't knew the past I'm digging about Cyrus was even more sad than her.

I'm not comparing their sufferings, both are hard to accept and you had no other choice than to keep on moving. It's just that, imagine choosing between two choices when there's already an answer prepared.

Ngayon, hindi ko na naiisip pa na palalimin ang nakaraan niya. At hindi ko balak sabihin ito kahit kanino.

Siguro, sa ibang paraan may magagawa ako para matuto siya. Kahit na ganon ang nakaraan niya ay hindi iyon sapat na rason para sirain niya ang buhay niya.

Binanggit sa akin lahat ni Lex noong nakaraang araw dahil hindi ko na kinakaya ang mga ginagawa sa akin ni Cyrus.

Kapag gumising ng maaga ay makakasabay ko sila sa pagpasok, pero kung hindi naman ay mauuna sila at hindi ako hihintayin.

Pero sa dami ng nangyayari ngayon, hindi ko parin mapigilan maisip iyong unang araw ko dito na nakita ko siyang twalya lang ang sapot at bungad na bungad ang katawan.

Nakikita parin ng utak ko ang katawan niya at pilit inaalala iyong paghawak ko sa tiyan niya na kinakahiya ko na ngayon.

Hindi kasi nag-iisip.

Ngayong araw, late ako nagising. Kaya nagising akong walang tao dito sa bahay. Huli na ako sa klase kaya nagmadali ako.

Dahil madalas lang ang mga sasakyan o kaya mga motor dito ay wala akong nagawa kundi maglakad nalang.

Nang makarating ako sa school ay nakita ko si Cyrus at Kyle na nasa entrance ng school at sinisita ang mga estudyanteng late.

Niluwagan ko ang ulo ng jacket na suot ko at tinakip ko ito sa ulo ko para hindi nila ako makita.

Ako na ang kasunod sa mga sinisita kaya nagmadali akong tumakbo para di sila makaharap ng ganito kaaga.

Pero lagi naman akong nabibigo, nahila ng isa sa kanila ang bag na suot ko. Hinila nila ito kasama ako, patuloy parin ako sa pagtago ng mukha ko sa jacket na suot ko.

"Rooftop. Lunch." Binulong niya sa akin at pinakawalan na ako.

Nakakapagtaka. Sa pagkakakilala ko sa kanya ay sisitahin na niya ako at magsasabi ng kung ano ano at madadala sa away.

Sumilip ako saglit sa likod at tinignan si Cyrus na  patuloy parin sa pagsita sa mga estudyanteng late pumasok, parang walang ideya si Kyle sa presensya ko.

Ano naman ang papagawa niya sa akin doon.

Naabutan ko ang principal sa classroom, at nginingitian niya ako. Alam ko ito nanaman iyong pagpayag ko sa foundation day na si Cyrus ang incharge at ayaw ng lahat.

"It's the time of the year again searching for the School's Queen Bee." She said with a smile.

"Huh?" The classroom said.
"Diba by March pa 'yon?"
"Ang aga naman ata."

"Panigurado ay nagtataka ang lahat." Aniya. "Mapapaaga ang final exams ng mga senior sa kadahilanang faculty members lang ang nakakaalam, they wanna have fun before taking their stressful exam."

"Isa pa'yan."
"Bakit program pa kung alam narin ang mananalo."
"Lagi naman siya."

"Huling taon na ng Presidente dito, gayon din si Kyle." Malungkot na sambit nito. "Kung papalalimin niyo at magiisip kayo, maiintindihan niyo si Cyrus."