In The Arms Of D.E.A.T.H

CHAPTER 30

LEX'S POV

It's late night and I was surprise to know that Sha is still awake and saw the message I sent to her.

Before, she will just left me on read for the whole time unless it's something urgent. But now, she replied.

Meron akong kaibigan na isa sa mga myembro ng grupo niya, Kahit na may sama ako ng loob sa kanila dahil pinapabayaan nila si Sha ay isinantabi ko muna iyon.

She agreed!

I jumped out of my bed right away and wore a jacket because the night breeze is too cold, not calming.. Unless you're hurt.

People tend to only notice the calming presence of the night warm breeze when they're hurt, but after that they won't feel it anymore... Akala nila ang pagpapahangin ang nakakapag-bigay ng solusyon sa problema nila pero ang totoo nagsasayang ka lang ng oras.

Anong magagawa ng hangin sa problema mo sa pera? Masasampal ka ba ng hangin ng pera?

Anong nagagawa ng hangin sa problema mo sa pag-ibig? Matutulungan ka ba niyang kalimutan siya?

Nakakapagpagaan ng nadarama pero sa panandaliang sandali lang, bukas ganoon ulit. Kaya balewala rin, I don't understand why people have time for dramas.

It's a waste of time, kalahati ng buhay ni Hira dito ay drama. Instead of thinking how to solve the problem she caused ayon naglayas.

Sa pagbalik sasabihin nagpahangin. Pero iiyak rin kapag tinanong mo kung bakit. That soft hearted child.

Hindi ko maintindihan si Tito sa dahilan niya kung bakit dito niya dinala si Hira. Alam ko expelled siya, I once went out and he said a friend recommended this place.

Kahit mas malapit ako sa convenience store ay mas pinili kong sunduin siya dahil kahit marunong siya ay hindi ako kampanteng mag-isa siyang lalabas ng gabi.

Ganito lagi, kapag madaling araw ko natatapos ang lahat ng kailangan kong gawin ay pupunta ako dito at tatanungin kung gusto niyang lumabas para kumain.

Madaming beses na hindi siya ang sumipot sa harap ko dahil tulog daw, at ang bilang na sumipot siya ay tatlo lang...pang-apat ang ngayon.

"Pang-apat 'to." Nakaupo na siya sa passenger seat ngunit di niya sinusuot ang seatbelt.

Lumapit ako para ikabit sa kanya ang seatbelt..Wala akong narinig na kuda sa bibig niya at nanatiling manahimik.

She really considered that happening a dream since it's her first time being down so bad.

"When will you remove my initial here?" She noticed the sticker I placed on the passenger seat.

I went closer to her, not too close so that she won't get mad at me.

"Never." I smirked and suddenly move her seat.

Muntikan siyang nauntog sa kinauupuan kaya tinignan niya ako ng masama.

"You do know how to flatter someone's heart for a second." She went snobbish.

Naglabas ako ng mahinang tawa bago nagsimulang magmaneho papunta sa convenience store.

Bumili ako ng tatlong na cup noodles tsaka tig-dalawang siopao at hotdog.

Tinarayan niya nanaman ako nang inilapag ko ang pagkain sa harap niya.

"3? You have someone with you?" Sinuri niya ang paligid at napatayo.

She's going to hide dahil ayaw niyang may makakita sa kanya na kasama ako. Hindi ko alam sa kanya, wala namang sasabihin sa amin.