Forever With You

CHAPTER 3

"Bakit ngayon ka lang? Uwi ba 'to ng matinong babae?"

Mom's voice was calm. Pero ramdam ko ang pagkaseryoso niya roon. It's like any minute by now ay masisigawan na niya ako.

"I... I just hanged out with an old friend." I said nervously and I really tried my best to not stutter.

Maya-maya ay narinig ko ang papalapit niyang mga hakbang. Instead of me walking backwards, parang napako lang ako sa kinatatayuan ko at hindi na ako nakagalaw.

Nang nasa harap ko na mismo si Mommy ay sinuri niya ako. I can't look straight at her. Natatakot ako. But suddenly, parang may kung anong napansin siya sa akin kaya sumama lalo ang tingin niya sakin.

"You smell like alcohol... Uminom ka?" she asked.

Takot man ay dahan-dahan akong tumango. Then I hurred her cussed something bago siya may ginawa na ikinagulat ko. Naramdaman ko nalang ang palad niya na dumapo sa pisngi ko.

"Tita!" I heared Paulo said when he saw Mom slapped me.

Agad na lumapit sakin si Paulo tsaka marahang hinawakan yung pisngi ko na sinampal ni Mommy.

"Tita, hindi niyo naman po kailangang saktan si Bianca." he said.

"Anong hindi?! Paulo, don't you think her Dad will like it kung nandito siya at nakita niyang lasing dahil uminom ang anak niya? Hindi, diba?" sabi ni Mommy. "At hindi ko rin hahayaan na magbisyo siya ng mga ganon lalo na't nasa puder ko siya! Ako ang masusunod hangga't nandito siya."

"Pwede niyo naman po siyang kausapin lang. You don't have to hurt her." Paulo said again habang ako ay nasa tabi niya lang.

"Hindi siya masasaktan kung di siya naglasing. And I have to do it para magtanda na siya at 'wag na niyang ulitin pa."

Eh hindi naman na talaga 'to mauulit. Even if she didn't hurt me. Pero bakit kailangan niya pa akong saktan? This is just the first time that I got like this at parang ang dali lang sakaniyang saktan ako. This is unbelievable.

Walang pasabi akong umalis sa harap nila. Agad akong umakyat sa hagdan para pumunta na sa kwarto.

"We're not yet done talking! 'Wag kang bastos, Bianca!" I heared Mom shouted. Narinig ko rin na tinawag ako ni Paulo pero di ko nalang sila pinansin.

I immediately locked myself up when I reached my room.

There my tears continously flow down on my cheeks. Hindi ko na napigilan at kusa nang kumawala at tumulo yung luhang kanina ko pang pinipigilan.

How come my mother slapped me for that one mistake? Walang pag-aalinlangan niya akong sinampal. Yes, I am drunk. Pero ngayon lang ako nalasing, ngayon lang ako nakainom pero 'yon na kaagad ang inabot ko sakaniya. Could something worst that that happen next?

As always, I didn't get to defend myself from her. Wala ngang lumabas sa bibig ko kanina para ipagtanggol ang sarili ko. But Paulo was there, he defended me from Mom again, just like always. Nagsalita siya para sa akin. I always owe him that...

"Bianca, open this door! Hindi pa kita tapos kausapin!"

Paulit-ulit si Mommy na malakas na kumakatok sa pinto ng kwarto ko. Halos kalampagin na niya yung pinto sa sobrang lakas no'n.

"Ano, nagiging bastos ka na?! Yan ba nakuha mo sa mga kasama mo sa labas?! Know that I won't tolerate your wrong behavior! Buksan mo 'tong pinto, let's talk!" she yelled.

I lost my patience kaya binuksan ko na ang pinto. Bumungad sakin ang masamang tingin niya.

"Wrong behavior? Really, Mom? Among the two of us, you should know that what you did was wrong! Ngayon lang ako nagkaganito pero malakas na sampal na kaagad ang inabot ko sayo? Ngayon lang ako nagkaroon ng ganitong pagkakamali pero sinaktan mo kaagad ako! If Dad is just here, hindi niya gagawin sakin ang ginawa mo! He could've talk to me in a nice way at hindi ganitong nagsisigawan tayo rito!" I hissed.