Forever With You

CHAPTER 2

"S-Si Paulo?" I asked.

I have no other friends aside from her and him kaya alam ko na agad kung sino ang tinutukoy niya. And what about Paulo? Does she have anything to do with him?

"Oo." sabi niya. "Diba sinabi ko na sa'yo noon pa na gusto ko siya?" dagdag niya pa.

"I didn't knew you were serious about it." I said as I forced a laugh.

"Seryoso ako roon. Baka hindi mo lang ako pinakinggan. Sinabi ko pa na tulungan mo ako sakaniya pero wala ka namang ginawa."

"I can't do that." I said. "Hindi porket pareho ko kayong kaibigan pwede ko nang gawin 'yon. Ara, hindi ko hawak si Paulo. At kung gusto mo nga siya, ikaw ang gumawa ng paraan." seryosong sambit ko.

"Gumawa ako ng paraan!" bahagya nang tumaas ang boses niya. "Pero tuwing sinusubukan kong lapitan siya, parati kang nasa tabi niya, parati ka niyang kasama. Palagi nalang ikaw ang nakikita kong kasama niya! Nakakainis na!"

So that's the reason? Dahil lang kay Paulo, kinaiinisan na niya ako? Nilalayuan na niya ako?

"Akala ko pa naman magagamit kita kasi kaibigan kita pero hindi naman pala. Sayang lang yung oras ko sa'yo." sabi niya tsaka tinalikuran na ako.

I bit my lower lip as my hand turned into fist.

Si Ara ba talalaga iyon? Was she really my friend?

She just tried to use me to make a move on Paulo. Hindi ako makapaniwalang seryoso siya roon. It's like I don't know her anymore.

It bothered me. Dati na nga akong hindi masyadong makapag-focus sa klase, mas lalong hindi lang ako nakapag-focus ngayon dahil sa kaniya. Hindi ko siya kaklase at hindi ko rin siya nakikita pero yung napag-usapan at sinabi niya sakin ay patuloy na nag-uulit-ulit sa utak ko.

That's why it's hard for me to make friends. At siya nalang nga ang kaibigan ko, mukhang mawawala pa. Bahala na, para namang may mangyayari sakin na masama pag di ko na siya kaibigan.

"Guys, reminder lang! Sa makalawa na yung party so be ready." the president of our block reminded us.

I just sighed. I guess I'm not going, nakakatamad. Hindi naman ako yung klase ng tao na laman ng party parati. I prefer to be somewhere else, somewhere peaceful than the bar, clubs, or any party venues.

Nang makauwi ay wala pa si Mommy kaya dumiretso nalang ulit ako kaagad sa kwarto ko para makapagpahinga. Tahimik ako kapag nandito lang sa bahay at nagpapahinga. Wala namang ibang tao rito kundi ako, si Mommy, at si Yaya na siyang madalas mag-alaga sakin nung bata pa ako dahil si Mommy ay nasa eskwelahan at si Daddy naman ay busy sa trabaho niya sa isang kompanya.

I don't usually go out kaya si Paulo lang ang naging kaibigan ko mula pa nung bata kami dahil paminsan-minsan ay pumupunta sila rito ng Mama niya. Close rin ako sa mga kapatid niya. Our families were close to each other. Mula noon, hanggang ngayon.

I heared a knock on my door while I'm busy watching a movie on my laptop.

"Pasok!" sabi ko nalang dahil baka si Yaya lang naman 'yon dahil kung si Mommy, hindi iyon kakatok at didiretso nalang na pumasok. "Ano po 'yon, 'Ya—Pau?"

Nagulat ako nang paglingon ko ay si Paulo ang nakita ko. I didn't expect him to be here today.

"Pinadiretso na ako nina Yaya rito. Yaya Melda also said that you're not going out on your room mula pa kaninang umaga. Bakit 'yon?" tanong niya.

I just sighed then shook my head. Hinayaan ko nalang siya na humilata sa kama ko dahil nandito naman ako sa study table ko, nanonood. I just continued to watch the movie and didn't answer him.