ဘုန်း!
'' အင့်! ''
ရုန်းကန်နေသည့်ကြားမှပွေ့ချီရင်းကုတင်ပေါ်အရုပ်တစ်ရုပ်လိုပစ်တင်လိုက်တဲ့အခါ မိုးထက်ဝဠာ ထံမှမသက်မသာအသံလေးထွက်ပေါ်လာချေသည်။
ကုတင်နှင့်ကိုယ်ကြားညှပ်လို့အုံ့မိုးလာတဲ့လူကိုခပ်စူးစူးကြည့်ရင်း မိုးထက်ဝဠာ ရုန်းကန်နိုင်သလောက်ရုန်းကန်နေ၏။
'' ဥက္ကာခွန်းမောင်! မင်းလွန်မလာနဲ့ အခုငါ့ကိုလွှတ်ပေး ''
'' ညိုမြလုပ်နေတာတွေရပ်လိုက်စမ်းပါ ဒီတိုင်းငြိမ်နေလိုက်! ''
'' မင်းနှမကိုပဲ သွားငြိမ်ခိုင်းလေ "
ဟွန့်ခနဲလေမှုတ်လို့ မူဟန်မပျက်မထီမဲ့မြင်ဆန်ပြလေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ပူးပေါင်းဆုပ်ကိုင်ရင်းအထက်ပိုင်းတွင်ချုပ်ကိုင်ထားကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအားဒူးတွေဖြင့်ဖိထားခြင်းကြောင့် မိုးထက်ဝဠာ နာကျင်ကာလှုပ်ရှားဖို့မတက်သာတော့ချေ။
ထိုအမူယာကိုမြင်တဲ့အခါဥက္ကာခွန်းမောင် နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံပြုံးကာ နီစွေးပါးလျသောနှုတ်ခမ်းပါးတွေဆီဦးတည်လိုက်တဲ့အခါ မိုးထက်ဝဠာခေါင်းကိုယိမ်းလို့ရှောင်ရှားလိုက်လေသည်။
နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာလည်တိုင်ဆီပွတ်သပ်သွားမိတဲ့အခါ ဖိနှိပ်ခံထားရသည့်ကိုယ်မှာသိမ့်ခနဲ။
အဝတ်တွေအားအားထည့်ဆွဲဖြဲရင်း ထိန်းချုပ်မှုအတွက်လည်း လစ်ဟမှုမရှိစေရချေ။
ဥက္ကာခွန်းမောင်အဝတ်ချွတ်နေတုန်းအခွင့်ရေးယူကာ မိုးထက်ဝဠာကုတင်ထက်မှဆင်းပြေးလေသည်။
'' ပြေးနော် ၊ မိလို့ကတော့ မိတဲ့နေရာမှာ ခင်ဗျားကိုတက်လုပ်မှာ အဲ့ကျမှတော့ကျုပ်အဆိုးမဆိုနဲ့! ''
အခန်းတံခါးအားကျောမှီလို့ဒူးထံမျက်နှာအပ်ကာ မိုးထက်ဝဠာ ခပ်ကျုံ့ကျုံ့သာနေလိုက်မိသည်။
ဖြူဖွေးသွယ်လျသောခပ်ကျုံ့ကျုံ့ကိုယ်လေးဆီလှမ်းလျှောက်လာသောဥက္ကာခွန်းမောင်၏ကိုယ်မှာလည်းအဝတ်မဲ့လို သူ၏ထင်ရှားကာကြီးလေးသောအစိတ်အပိုင်းတွေမှာလည်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ပင်။
