Biz ilerlerken adamı yola doğru bir yere attık. Bizim için gereksizdi cesedini bulsalar yeterdi. Zaten yolun ortasındaydı görmemeleri imkansızdı. Eve varınca mutlu ve sevinçli bir şekilde akşam yemeği yedik. Oraya bıraktığım mektup:
Yazık oldu...neyse belki bulursun yolun üstünde...
-Raven
Saatler sonra salonda oturup Christopher'ın adamı taşıyış şekline gülüp duruyorduk. Fred sürekli "Hahahahaha Cris hahahahahahah çok komiktin hahahahah adam hahahahhaahah" ve sadece gülüyordu. Christopher bu gülmelerden bıkmıştı. "Evet evet komikti" diyip geçiştiriyordu. Scott " O değilde Cris adamı Chloe'ye doğru fırlatınca Chloe'nin bakışları!? Hahahahahaha" Chloe " Ya evet anlamadım ki bende bari bagaja koyayım dedim aldım ahahahahahahaha" gerçekten çok komikti. Christopher " Neyse arkadaşlar bugünlük bu kadar macera yeter size ben yatıyorum, zaten saat 3 sizde yatın" dedi ve salondan merdivenlere yöneldi. Bende ayağa kalktım ve "Bende yatsam iyi olacak iyi uykular herkese" dedim ve bende odama çıktım. Yorucu ve eğlenceli bir gündü hemen yatağa geçtim ve yattım.
Yarım saattir yatakta uyumaya çalışıyordum ama uyuyamamıştım. Susamıştım da yavaşça yataktan kalkıp aşağı mutfağa indim. Masadaki sürahiden bardağa su doldurup tezgaha oturdum ve suyumu içmeye başladım. Ayak sesleri gelmeye başladı ve mutfağın kapısı açıldı karşımda Christopher'ı gördüm bana doğru yaklaştı, nerdeyse dibime girmişti elimdeki su bardağını alıp bir yudum aldı ve bardağı kenara koydu ''ne yapmaya çalışıyorsun'' dedim, yüzüme biraz daha yaklaştı gözlerinin içine baktım kahve renginin en koyu tonu gözlerindeydi gözlerinde ışık aradım ama o kapkaranlık bakıyordu, yüzüme daha fazla yakınlaştı ve elini arkamda duran meyve sepetine atıp bir elma aldı, kalbim nedensizce hızlı atıyordu ''Neden uyumadın'' dedi elmayı ısırırken ''Uyku tutmadı'' dedim ve elindeki elmayı ani bir hareketle alıp ısırdım şaşırmış görünüyordu, umursamaz bir tavırla ''Nee'' dedim tezgahtan inerken böyle ani bir hareket beklemediğini biliyorudum, oda beni şaşırtmadan kolumdan tutu kapıdan çıkmamı engellemek için beni kapıyla arasına aldı ''Heey ''dedim '' Buraya çok yeni geldin sana 2 günde güveneceğimi mi sanıyorsun'' dedi ''Bir takım çökertmek isteseydim emin olun ki ilk sizden başlamazdım'' dedim, ardından kolunun altından kıvrılarak çıktım sert bir hareketle kapıyı açtım ve yavaş adımlarla odama girdim yatağıma uzandım uyumaya çalıştım 5 dk geçmeden kendimi uykunun koluna bıraktım ben yaşamak için kendi gururunu öldürerek hayatta kalan bir enkazdım ve kaybetmeye hiç niyetim yoktu.
