''Chris...'' dedim. ''Hm?'' diye cevap verdi. Tekrar konuştum. ''Şimdi ne olacak? yani planımız ne bu adam bizi biliyor artık. Her an bulabilir yerimizi, takip etmiştir bizi zaten.'' dedim. ''Hayır sizi takip etmemiş. Chloe söyledi, ama doğru bizi biliyor, tabi eğer onun adamlarıysa saldıran kişiler.'' dedi. ''Tabikide o, başka kime mesaj gönderdik? Hem o verdiğim flaştan ne çıktı?'' dedim. Umutsuzca ''Numaralar tek seferlikmiş. Yani hiçbir şey çıkmadı boş.'' dedi. sinirle soludum ''Nasıl ya o yolu boşuna mı gittim ben...'' dedim üzgünce. ''Hayır senin doğum gününü öğrendim en azından ,zaten flaşa tek ben baktım Scott gitti.''dedi. ''O çok önemli değil ki önemli olan şimdi ne yapacağımız. Adamın yerini bilmiyoruz. Yine mesaj mı atacağız?'' dedim. ''Sen uyu sabah bakarız.'' dedi. Başımı salladım ve odama çıktım. Yatağa yattığım gibi uyumuşum.
Sabah birinin odaya hızla girmesi ile yataktan sıçradım. Bu gelen Fred'di endişeli bir şekilde ''Clara çabuk aşağıya gel hemen çok önemli bi mektup gelmiş sanırım patrondan koş koş koş'' dedi ve hızla geri aşağı indi. yataktan hızla fırladım ve lavaboya gittim. Üstümü değiştirip merdivenlerden koşarak aşağı indim. Salondaydı herkes ben gelice bana döndüler. Konuşmaya başladım. ''Ne oluyor?'' dedim Christopher konuşmaya başladı ''Adamdan mesaj gelmiş bizi biliyor artık'' dedi ve mektubu bana uzattı. Emma ''Sesli okur musun bende okumadım'' dedi kafamı salladım ve okumaya başladım.
Sevgili Raven yada Clara'nın topluluğu demeliyim?
Öldürdüğünüz adamımı niye öldürdüğünüzden haberim var. Amacınızı da biliyorum. Asla istediğinizi alamayacaksınız. Ve Christopher sende ne küçüktün...Chloe, Scott, Emma, Fred...sizleri özledim ufaklıklar. Şimdi düşündümde işiniz çok zor. Bakalım kim kimi önce bulacak...
Bu neydi şimdi gereksiz gerginlikti, tehlikedemiydim...evet hemde çok, ölme ihtimalimiz var mıydı...işte onu bilemiyorum.
Fred "Ne olcak şimdi" dedi gergin bir sesle,"Bişey olmayacak" diyip mutfağa gittim, "Neden bu kadar sakinsin" dedi Chloe, "En fazla evi basarlar" dedim. Dolaptan bir bardak çıkardım ve suyla doldurup tezgaha çıktım. Tam suyumdan bir yudum alcaktım ki "Ah bu kadar acemi olamazsınız" dedim. "Bizden mi bahsediyorsun, sen önce kendine bak, senin planın yüzünden bu haldeyiz farkındamısın" diye çıkıştı Scott.
"Eğilin" dedim onların duycağı bir sesle "Neyden bahsediyorsun Clara?" dedi Fred "SİKTİĞİMİN KONUŞMASINI BİTİRİN VE HEMEN EĞİLİN" diye bağırdım sesim gür ve güçlü çıkmıştı ama bu silah sesini bastıramamıştı... elimdeki su bardağı kırılmıştı tamda tahmin ettiğim gibiydi. Hızlı bir hamleyle tezgahtan aşağı atladım ve yere eğildim, bu bir uyarıydı...yani uyarı olduğu çok belliydi. "Birinize bişey oldumu" diye seslendim salona doğru "Hayır" dedi Christopher, "Sana...sana bişey oldumu" diye ekledi, "Hayır ben iyiyim"dedim. Silah sesleri kesildi yavaşça ayağa kalktım, zaten tahmin etmiştim böyle bişeyin olcağın. Yıllardır çalıştığım insanları tanıyamayacak kadar aptal değildim. Sakin adımlarla salona doğru yürüdüm. Fred dışında herkes ayaktaydı, Fredi aldırış etmeden Christopher la bakıştık "Biri acilen burda neler döndüğünü açıklasın" dedi Scott aceleci ve telaşlı bir sesle,
"Öncelikle sakin olun bu bir uyarma atışıydı" Chloe "Tanrı aşkına Clara neden bu kadar sakinsin" diyerek sözümü kesti, "Çünkü yıllardır çalıştığım insanları tanıyorum, onlar bizim A'dan Z' ye kadar her şeyimizi biliyorlar,onlara karşı bir adım önde durmamız imkansızdı ama şansımız vardı o da o flaştı ne yazıkki o lanet olası insanlar yine bizden önce davranıp akıllık etmişler" dedim tek nefeste...
