Yarım saat önce gönderdiğimiz adamdan haber geldi. Anlaşılan birileri çok umursamamış. Bizde bu yüzden, toplu adam öldürme planını uygulayacağız. Planımızı hızlı bir şekilde yaptık.
Plan, mektupla ona bir adres göndereceğiz bu adrese muhtemelen gelmeyecek, bir kuklasını gönderecekti hatta bize saldırı bile düzenleyebilirdi. Bu yüzden bizde hazırlıklı davranacağız. Göndereceğimizi adrese önceden gidip eve bomba kurucağız. Onları eve girdiğinde arka kapıdan çıkıp bombaları patlatacağız. Böylelikle daha da sinirlenip kendini gösterecek bizim mektuplara yanıt olarak yerimizi bulmaya çaba gösterecek. Yani öyle umuyoruz...
Önceden eve gitmek için yola çıktık. Ben, Fred, Christopher ve Emma eve gidecektik. Bomba, araba gibi işlerden anladığı için Emma bizimle gelmişti. Chloe ve Scott, bizi Chloe'nin yapmış olduğu kulaklıklarla yönlendirecekler. Ben ve Christopher ise silahlı bir çatışma olur diye oyalanmak için gidiyorduk. Eve vardığımızda hemen içeri girdik gönderdiğimiz mektupta. Saat bildirmemiştik. Bu yüzden hızlı olmamız gerekiyordu.
Bombaları yerleştirmeye başladık bir yandan da Chloe ve Scott ile konuşuyorduk.
2 bomba kalmıştı yerleştireceğimiz bende hava almak için dışarı çıkmıştım. Çok sıcaklamış ve yorulmuştum. Chloe konuşmaya başladı " Millet bir sorunumuz var sanırım orda yalnız değilsiniz!" Dedi. Ben hızla etrafıma bakarken Emma ve Fred dışarı çıktı. Emma bir taraftan konuşuyordu " Nasıl yalnız değiliz burdalar mı?"dedi. Scott " Kim olduklarını bilmiyoruz sadece birileri var etrafınızda ve bu hiç iyi değil" dedi. Eve doğru baktım ve Christopher'a seslendim "Chris çık evden! Hemen!" Dememle birlikte bir silah patladı kim vuruldu diye bakarken, Fred'in vurulmuş olduğunu gördüm acı içinde yere düştü. Emma ve ben hızla yanına koşarken Christopher'da evden çıkıyordu. O sırada evdeki bombalardan biri patladı...o patlama ile diğer bombalarda patladı...heryer havaya uçtu...bizde dahil...
Emma " Clara! Clara! Fred o iyi değil koş!" Gözlerimi açtığımda Emma Fred'in yanında onu tutuyordu ve bana bağırıyordu. Yerden kalkmaya çalıştım ve etrafıma baktım. Kulağımdaki cihaza götürdüm elimi, garip cızırtılar vardı. Tek hamle ile cihazı söküp attım yere. Etrafıma baktım. Ev yanıyordu heryer sisti silahlar durmuştu. Christopher'ı gördüm, yerde yatıyordu. Arkası dönüktü yanına koştum yüzünü kendime çevirdim ve "Christopher! Duyuyor musun beni? Hey aç gözlerini hadi!" Diye seslendim. sonra elime bulaşan kana baktım vurulmuştu omzundan. Sırtıma almaya çalıştım ama yapamadım çok ağırdı. Emma Fred'i arabaya kadar götürmüştü. Emma'nın yanına giderek Fred'i yatırdık arabaya. Ardından koşarak Christopher'ın yanına gittik. Hızlı davranıyorduk. Emma ile Christopher'ı kollarından tutarak kaldırdık. İlerliyorduk ki
Bir silah daha patladı ve Emma yere düştü o yere düşünce Christopher ve bende düştük. Siper etmeye çalışıyordum kendimi. Emma ağlıyordu. Bana " Clara b-ben ba-bacağım v-vuruldum" kekeliyordu onu susturdum " hayır... hayır iyisin tutun benden arabaya bindireyim seni hadi gel" dedim. Panikletmemeye çalışıyordum. Onu arabaya şöförün yanındaki koltuğa oturttum ve geri Christopher'a ilerledim. Hızla bacağından tutup sürüklemeye başladım. Ağırdı ama onu bırakamazdım. Arabanın yanına geldiğimde Christopher'ı arka koltuğa Fred'in yanına yatırdım. Nabızlarını tekrar kontrol ettim ve şöför koltuğuna geçtim. Telefonuma da kurşun gelmişti. Arayamazdım kimseyi hızla sürmeye başladım arabayı. Emma'ya döndüm bayılmıştı direksiyonu sinirden sıkıyordum. Arada bir küfürler savuruyordum. Nasıl plan bozulmuştu anlam verememiştim. Sinirlenmiştim.
Her şey istediğim gibi gitmediğini bir kez daha öğrendim. Çaba gösterip yapamamak bu hayatta en nefret ettiğim şeydi özelliklede yapamamanın sonunda iş sevdiklerime gelirse. Ve şimdi aynısı oldu. Samimi olduğum insanlar ölüm döşeğinde ve ben hiç bir şey yapamadım...
Dikiz aynasına bakıyordum sürekli birisi gelicek mi diye takip edilebilirdik. Ama bir araba göremedim. Daha çok gaza basarak devam ettim...
Malikanenin önüne gelince arabadan indim Chloe ve Scott yanıma koştu. Bir sürü korumalar geldi. Fred, Christopher ve Emma'yı aldılar. Eve girdiğimizde Chloe telaşla " Clara ne oldu orda bağlantı gitti anlamadık bir şey ?" Dedi. " Bilmiyorum...bilmiyorum bomba patladı. Anlamadım..." diyebildim. Scott " Biz gelecektik ama sizden haber alamayınca bir şey yapamadık." Dedi. " Anlıyorum gelseydiniz size de bir şey olabilirdi. Onlar kimdi? Kuklalar mıydı?" Dedim. Chloe ve Scott birbirine baktı ve Aynı anda " Bizde bilmiyoruz ama galiba onlar"
Ardından Yukarı odalara çıktık Chloe Emma'nın odasına, Scott'ta Fred'in odasına girdi. Bende Christopher'ın odasına girdim. Christopher'ın başında bir sürü koruma vardı. Christopher onlara "Gidin başımdan istemiyorum iyiyim ben" diyor bağırıyordu. Bana baktılar bende " Siz çıkın ben ilgilenirim" dedim. Elime pansuman malzemesi aldım ve yanına yaklaştım. Bana " İyiyim ben yardıma ihtiyacım yok. Ayrıca odaya gelebilirsin demedim"dedi. Bende " Sana meraklı değilim sadece bana yardım etmiştin ödeşmiş oluruz. Aç omzunu halledeyim gidicem." Dedim. Bana tekrardan "Anlamıyorsun galiba git! Burdan git!" Diye bağırdı. Bende sinirlenip " Yeter be! Öl geber burda! ölmeye çok mu meraklısın? bu kadar kolay mı sanıyorsun! sen iyiyim demekle bir şey olmuyor anla artık bunu!" Dedim. Sesim çok yüksek çıkmıştı. "Dur tamam" dedi ona bakmaya devam ettim "Ne bakıyorsun gel şuraya" dedi ,çatık kaşlarla ona bakmaya devam ediyordum. "Böyle bakışmaya devam mı ediceğiz yoksa ben kan kaybından gidiyim mi?" dedi "Ay tamam dur" dedim sonra yatağın kenarına oturdum. Elimdeki pamuğa tentürdiyot damlattım ve yavaş hareketlerle yarasını temizledim işim bitince ayağa kalktım ,ona dödüm "Sen biraz dinlen" yarasına hafif bi bakış attım "Biraz fazla kan kaybettin" dedim, bana bakmaya devam ediyordu "Nee" dedim yumuşak ama mesafeli bir sesle "Sağol" dedi, anlamadığım bir şekilde yumuşak davranıyordu. "Rica ederim" dedim ve odadan hızlı adımlarla çıktım...
