İNTİKAM (DÜZENLENECEK)

22 UZAK DUR BENDEN.SENDEN NEFRET EDİYORUM.

NİSA

Bazen sadece yanlız kalmak istersin karanlığınla ,bazende seni o karanlıktan kurtaracak birini .
Ben bu hayatta çok şey istememiştim oysa ama hep acı çekmiştim.
Mutlu bir aile , gerçek arkadaşlıklar ve beni seven aşık olduğum bir adam . Peki ya sonuç ne olmuştu . Hayat bana ne vermişti. Huzursuz bir aile , gerçek ailem bile değillermiş. Belkide bu yüzden huzursuzduk gerçek bir aile olmadığımız için.Gelelim gerçek dostluklara sanırım bu hayatın bana verdiği tek şey buydu . Beni seven dostlarım vardı şuan bu psikopatın elinde olduğumu bilseler canları pahasına beni kurtarmaya gelecek arkadaşlarım ama bilmiyorlardı işte. Ve son olarakta beni seven aşık olduğum bir adam istemiştim hayattan. Ama hayat bu konuda beni öyle bir ters köşeye getirdi ki anlatsalar inanmayacağım bir hikayenin içine attı beni . Benden nefret eden , intikamı uğruna yakıp yıkan bir adam verdi bana . Bunlardan kurtulmanın yolu basitti aslında ÖLÜM.

Ama öyle bir ruh hastasıyla karşı karşıyaydım ki ölmeme bile izin vermiyordu. Gözlerimi açtığımda kapkaranlık bir odadaydım. Gözlerim yavaş yavaş karanlığa alışmaya başladığında bir yatakta yatıyor olduğumu farkettim asıl beni şok eden şey ise ayak bileğimdeki zincirdi. Ne yani beni zincirlemişmiydi. Karanlığa olan zaafımı bile bile beni bu odada bırakmıştı. Gerçek anlamda psikolojisi bozuktu. Bu odadan çıkmam lazımdı. Buğra'dan kurtulmam lazımdı. Yavaşça yataktan kalktım.

Bir kaç adım atıp odanın ortasına gelmiştim ki zincirin daha fazla ilerleme izin vermiyeceğini fark ettim.
Dengede durmamı sağlayan masaya sıkıca tutundum. Bütün gücümü toplayıp avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım.
"Buğraaa..Buğraa çıkaaar beenii burdaaan "dedim son gücümle ama beni duymuyordu. Kendimi ona duyurmanın bir yolu olmalıydı.

Masadan destek alırken etraf kapkaranlık olsada üzerindeki eşyaya değmemle sürhayi olduğunu anlamıştım. Onu kendime çekip kaldırdım ve karşımda duran demir kapıya fırlatmamla çok büyük bir gürültü çıktı evdeyse duymaması imkansızdı. Son bir umutla bağırmaya devam ettim ta ki gücüm bitene nefesin tükenene kadar daha fazla dayanamadım ve yere çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

BUĞRA

Dün geceden sonra ilk defa uykuya dalmak üzereydim ki bodrum katından geldiğine emin olduğum büyük bir gürültü ile sıçramam bir olmuştu. Hızlıca uzandığım koltuktan kalkıp koşturarak bodrum katına inmeye başladım .

Nisa'nın kendine birşey yapmasına izin veremezdim.Demir kapının kilidini açıp içeriye girdiğimde yere çökmüş ve hıçkıra hıçkıra ağlayan Nisa'yı görmemle kalbim acımıştı. Nasıl olmuştu bilmiyordum bu güne kadar olduğunu bile farketmediğim kalbim acımıştı. Ben nasıl bir aptladım karanlığa olan korkusunu bildiğim halde onu bu kapkaranlık yere kilitleyip gitmiştim.
Hemen ona yaklaşıp yanına çömeldim.

"İyi misin ? Nisa . Hadi kalk çıkalım bu odadan "deyip ayak bileğindeki zinciri çıkarmak içi ona yaklaşmıştım ki.
"Uzak dur benden . Senden nefret ediyorum anladın mı beni" demesiyle durdum . Sinirlenmiştim ama nedenini bilmiyordum. Galiba benden nefret etmesini istemiyordum.
"Senden uzak felan durmayacağım anladın mı . Benden nefret etmene izin vermiyorum. Sen benimsin Nisa bunu aklından çıkarma sakın"dedim.Hala ağlıyordu ve sesi fısıltı gibi çıkıyordu.
"Ben senin felan değilim . Sen benim gözümde aşşağılık bir tecavüzcüden fazlası değilsin olamayacaksında."deyince

"Ben sana tecavüz etmedim sen kendin izin verdin ."dedim
"Sen beni ailemle tehtid ettin çıkış yolu bırakmadın hertürlü öleceğimi söyledin ve sözünü tutmuyorsun"dedi bağırarak
" Ben sadece intikamımı istedim o kadar. Ayrıca o tehtidler senin AKKAN'ların gerçek kızı olmadığını öğrenmeden önceydi."dedim kendimi savunarak

"Ne zaman öğrendin"dedi
" Dün . Telefonum çaldığında odadan çıkmıştım o zaman öğrendim."dedim
"Bunu bile bile senle birlikte olmaya zorladın . Ne istiyorsun benden ben Akkan' ların gerçek kızı değilim . Ölmem yada ölmemem seni ilgilendirmez benden alınacak bir intikamın yok. Bırak beni gidiyim ya da izin ver öleyim lütfen zaten istediğini aldın."demesiyle bir kez daha sinirlendim bu kız gerçekten aptaldı.

"Hayır Nisa daha istediğimi almadım" dedim yüzüne bakmaya çalışarak bu karanlıkta mümkün olduğu kadar.
"Buğra benim sana verebilecek birşeyim kalmadı bir tek canım kaldı onuda istemiyorum alabilirsin artık rahat bırak beni çok yoruldum"dedi sesi gerçekten acı çekiyor gibiydi . Böyle yapması benden nefret etmesi umrumda olmamalıydı. Ama garip bir şekilde canımı yakıyordu .

NISA

"Benden daha ne istiyorsun ne kaldı ki sana verebileceğim canımı istiyorsan alabilirsin " dedim . Artık ne olursa olsun umrumda değildi . En fazla ölüm vardı işin ucunda ve ben ölümü istiyordum.
"Burda kalmıyacaksın seni yukarı çıkaracağım burası çok soğuk hastalanmanı istemiyorum"dedi konuyu neden değiştirdiğini bilmiyordum.

"Beni düşünüyormuş gibi yapmaktan vazgeç bana en büyük zararı sen veriyorsun başka birşeye gerek kalmıyor"dedim .Bana doğru yaklaştı ve ayağımdaki zinciri çıkarıp beni kucağına aldı.
"Bana dokunma . Indir beni kendim gidebilirim bıraksana beni tecavüzcü sapık bırak beni."dedim. Sinirlendiği belli oluyordu.

"1. si bana birdaha tecavüzcü deme çünkü ortada öyle birşey yok izin vermeseydin. 2. si bu dünyadaki en az zararı sana ben verdim. Bunu aklından çıkarma."deyip beni o kapkaranlık odadan çıkarıp üst kattaki yatak odasına çıkardı.
Dün gece yaşadıklarım aklıma gelince göz yaşlarıma hakim olamadım.
Beni yatağa yatırdı ve gözlerimin içine bakarak
"Belkide artık bedenini ve ya canını istemiyorumdur."deyince
"Peki benden ne istiyorsun bunlardan başka verebileceğim başka birşey varmı "dedim
"Evet var . Belkide ruhunu ve neyse boşver zamanı gelince öğrenirsin "deyip yanıma uzandı.
Beni daha neler bekliyordu bilmiyordum ama şu zamanı gelincelerin zamanın bir an önce gelmesini istiyordum...

00000badgirl00000

Erken yazıyım dedim inşallah beğenirsiniz...