İNTİKAM (DÜZENLENECEK)

14 DÖNÜŞ

Hayat "yan yana" kelimesinin ayrı yazılması kadar saçmaydı. Milyonlarca insan varken o psikopatın beni kaçırması kader mi? Yoksa şansızlık mı?

Aslında başarmıştım o sapığın elinden kurtulmuştum Selen ve Emir 'le karşılaşmam büyük bir şanstı yada ben öyle sanıyordum.Şuan rüyada olduğumu bilmek güzeldi. Rüyaydı çünkü şuan ailemle mutluyduk gülüşlerimiz etrafa saçılıyordu. Bu rüyanın hiç bitmesini istemezdim ama yukarıdan geldiğine emin olduğum kırılma sesi ile sıçramam bir olmuştu.

Neredeydim ben? Gözlerimi açarak etrafı incelemeye başladım. Ama oda zifiri karanlıktı hiçbirşey görünmüyordu .Ayağa kalkıp etrafı kontrol edecektim ki ayağımdaki zinciri farketmemle şok olmam saniyelerimi almıştı.Demir kapının büyük bir gürültü ile açılmasıyla hemen gözlerimi gelen kişiye diktim . Allahım dejavu dedikleri bu olsa gerek . Yine karanlık depo yine kaçırılan Nisa ve yine karşımda pis pis sırıtan Buğra ...

Ama nasıl olur ben kaçmıştım.

Selen neredeydi ?Ben buraya nasıl gelmiştim?

"Seni küçük fare benden kaçabileceğini mi sandın?"

Bu psikopat kesin beni öldürecekti.En iyisi yaşamak için huyuna gitmekti.

"Bakk bben ge..gerçekten özür dilerim."

"Ne için özür diliyorsun beni bıçakladığın için mi? Yoksa kaçtığın için mi?"

"İii..ikisi içinde "

"Ölümlerden ölüm beğen Nisa seni nasıl öldürmemi istersin."

"Çok ince bir davranış seni psikopat bide soruyo ya."

"Efendim..?"

"Ben sesli mi düşündüm az önce!.Kesin öldüm ben.."

"Seni gerizekalı hala sesli düşünüyorsun."Evet nasıl ölmek istiyorsun"

"Bb..ben ölmek istemiyorum."

"Öyle bir seçenek yok öleceksin"

"Tamam o zaman az acılı olsun"

"Dur bakalım ölmek senin için kurtuluş demek sen acı çekmelisin ki annem rahat uyusun . Annemim yaşadıklarının aynısını yaşayıp gebereceksin. Ama seni ben gebertmicem sende annem gibi intihar ediceksin "

"Bb..ben annene bişey yapmadım ki beni neyle cezlandırıyorsun benim suçum ne"

"Senin o şerefsiz  baban anneme defalarca tecavüz etti. Annem yıllarca bodrum katında işgence gördü tecavüze uğradı . Onu bulduğumuzda ölüden farkı yoktu . Sonrada intihar etti.Sende o şerefsiz piçin kızısın ve aynı acıyı o da tadacak"

Duyduklarımı beynim kabul etmiyordu benim babam yapamazdı.

"Hayır  hayır asla böyle bişey olamaz benim babam bunu yapmaz yapamaz yalan söylediklerinin hepsi koca bir yalan"

Kulaklarım duyduklarıma bir türlü inanmak istemiyordu .

"Bence buraya alışmaya çalış çünkü uzun yıllar bu bodrumda kalacaksın"

"Öyle bişey asla olmayacak ben buradan kaçıp kurtulcam"

"Evet kesin kurtulursun sen bidaha asla bu odadan çıkmıyacaksın"

"Heyy gitme bekle ."

"Ne var lan?"

"Selen'e ne yaptın onların bi suçu yok bırak gitsinler"

Birisi bu odaya geliyordu. merdivenden gelen topuk sesleri ile gözlerimi kapıya sabitledim...

"Kuzen bu sürtük benimi sordu?"

Gözlerim faltaşı gibi açılmış.

  

"Kuzen mi?"

"Evet seni sürtük kuzen bence Buğra'ya dua etmelisin izin verse seni şimdiye çoktan gebertmiştim."

Ben en başından beri büyük bir oyunun içindeydim. Allah'ım nasıl bu kadar saf olabildim.Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmıştım.

Buğra bana bakıp sırıtarak .

"Onun cezasını ben vericem kuzen sen merak etme"

"Biz Emir'le çıkıyoruz kimsenin bu kaçış olayından haberi yok intikamını al ve bi an önce gebert sürtüğü"

"İntikamım yıllar sürecek kuzen"

Bu ne demekti yıllarca onla mı kalacaktım asla böyle bişey olmıcaktı ilk fırsatta kaçmalıydım canım pahasına olsa bile bunu yapacaktım. Peki sonra ne olacaktı babamın yaptıklarından sonra ona hala baba diyebilirmiydim . Belki yalandır bilmiyorum hala babamı aklamak için umut arıyorum bana bir kere kızım demiyen bir kere öpmeyen babamı .

Ayağımdaki zincirden nasıl kurtulacaktım.Sessizliği bozan Buğra'nın sesi oldu .

"Bu akşam yeni evine alış küçük fare yarın akşam yarım kalan işimizi bitireceğiz"

Odanın kapasını büyük bir gürültüyle kapatıp çıktı. Karanlıkla mucadele etmek benim için çok zordu küçüklüğümden beri karanlığın beni yutacağına inanırdım. Aklıma bi anda gelen çocukluk anılarımla birlikte soğuk odada terlemeye başladım. Eskiden yaramazlık yaptığımda annem beni karanlık bir odaya kitlerdi ne kadar ağlarsam ne kadar yalvarsam açmazdı . Bir gün çok büyük bir kriz geçirdim . Ölmem kaçınılmazdı ama annem benden ses gelmeyince kapıyı açıp beni o halde bulduktan sonra bidaha asla  odaya kitlemedi arada sırada kriz geçirirdim ama en son 8 yıl önceydi ve yine beni ölümün eşiğine götürmüştü.

Biranda geçmişten çıkıp etrafımdaki büyük karanlığa baktım yine aynı şeyler oluyordu. Önce kulaklarım cızırtılarla doluyor sonra yavaşca nefesim kesiliyor en son olarakta başım dönüyor kendimi ne kadar ayakta tutmaya çalışsamda bacaklarım beni artık taşımıyor ve soğuk beton bedenimle buluşuyor. Artık nefes alamıyorum . Kocaman karanlığın beni yutmasına izin veriyorum....