Arkadaşlar medyadaki Steve Rogers benim üzerimden geçebilir.
En iyi hali infinity Warda ki haliydi bence.
Bu bölüm esraazamelekiçin yazıldı. Meleğimin doğum günüymüş. Nice mutlu yaşlara! ❤️
Keyifli okumalar. 🎈
Attığı yumruktan son anda kaçmıştım. Zaferle gülümsedim. Rekorumu kırmış olmalıydım. İlk defa bu kadar uzun zaman boyunca mindere serilmemiştim.
O da bunu düşünüyor olmalıydı ki yüzünde bir gülümseme vardı. Bu andan istifade onun üzerine yürüdüm ve sert bir şekilde tekme attım. Sendeleyip dengesini kaybettiğinde yere düşmüştü.
Hızla üzerine çıktım ve kalkmasını engelledim. Boşta kalan eliyle beni yanına düşürmüş ve üzerime çıkmıştı. Hareketlerimizden dolayı nefes nefese kalmıştık.
Yüzü yüzüme o kadar yakındı ki biraz yaklaşsam dudaklarımız değecekti. Göğüs kafesi sürekli inip sönüyordu. Bedenlerimiz birbirine değdikçe benim heyecanım artıyordu.
Elimi mindere vurduğumda üzerimden kalmamıştı. Gözlerime bakıyordu dikkatlice, kaçırmadım bakışlarımı ondan. Birkaç saniye sonra üzerimden kalkmıştı. Bende oturur pozisyon alarak derin nefesler aldım.
Kalbim fazlasıyla hızlı atıyordu. Ona her yakın olduğumda böyle oluyordu, aslında onu düşünmem bile bunun için yeterli geliyordu.
Elini bana uzattı. Uzattığı elini tuttum ve kalkmam için beni kendine doğru çekti. Ayağa kalkınca üzerimi düzelttim.
"Bu sefer iyiydin. Beni mindere derdin." Zaferle gülümsedim. Evet bunu yapmıştım ve bu bir ilkti.
"Yaşlanıyorsun kaptan." Güldüğünde ona bende eşlik etmiştim.
"Çocuklar?" Gelen ses ile beraber bakışlarımız kapıya döndü.
"Flörtleşmeniz bittiyse içeriye gelebilir misiniz?" Söylediği cümle ile kıpkırmızı olmuştum. Bakışlarım Steve'e döndüğünde onun da gülümseyerek bana baktığını fark etmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adam böyle yaparsan ben daha çok aşık olurum!
"Şey, çıkıyorum ben." Utanmıştım ve bunu fazla belli etmiştim. Salondan çıkarken kendime küfür etmekle meşguldüm.
