Het Spel Der Duisternis

🕯16🕯

Ik rende door de gang mee met de chaotische paniek die iedereen zowat in zijn ban had.

Er was een 4de lijk gevonden, James lijk...

Achteraf gezien wist ik dat ik roekeloos en onvoorzichtig was geweest, maar toen deed ik maar gewoon iets. Ik trok het mes en stak terwijl we massaal naar het grote binnenplein rende nog 2 jongens neer. Beide stak ik ze in hun nek, beide vielen ze dood neer te midden van de stroom jongens. Mensen krijste en liepen over elkaar heen door de gangen om zo snel mogelijk buiten te komen. 

Maar ik was op dreef...

Buiten op het binnenplein vormde alle jongens een aantal kleinere groepen van zo'n 20 tot 30 personen, Die redelijk dicht opeen stonden. Met een grijns wrong ik me tussen de groepen door en dreef mijn mes door 2 jongens hun rug en raakte daarbij hun hart. Ook zij vielen voorover levenloos op de grond te midden van de diverse kringen jongens, waardoor er nog meer geschreeuwd werd en paniek nog harder onder de jongens verspreide, terwijl de nonnen rust en orde probeerde te scheppen, maar er niet in slaagde. 

Het binnenplein was een rechthoekig plein met in het midden en fontein en doorrond een aantal paden en grasperken. Langs het gebouw was het plein omgeven door een met stenen belegd pad evenals liepen de paden vanaf het midden van de buitenste paden richting de fontein liepen, zodat het plein in 4 delen werd verdeeld. Langs de fontein waren lage bosjes aangelegd en stonden er in elke hoek van de grasperken een boom. 

Ik voegde me bij Denis die onder 1 van de bomen stond nadat ik ongezien mijn mes heb verborgen. Uiteindelijk riep Zuster Ursela iedereen tot de orde:" Vorige nacht is de laatste moment dat de moordenaar zichzelf bekend kon maken, zodra de maan stond staat zal zijn tijd om zijn geweest en zal iedereen gestraft worden. Zoals  de meeste wel door hebben is hij roekeloos beginnen moorden, hierbij heeft hij 4 van onze jongens gedood. Ik geef de moordenaar een laatste poging om zich bekend te maken, wel hier en nu. Anders zal de straf voor iedereen van spraken zijn. Hij die dit op zijn geweten heeft, Spreek."

Een hele tijd bleef het stil, hier en daar hoorde je jongens fluisteren terwijl een aantal nonnen de lijken weg ruimde. Ik stond nog steeds met een grijns om mijn gezicht om me heen te kijken, ondanks zuster Ursela tussen de jongens door liep en iedereen 1 voor 1 aan keek. Na een tijdje kwam ze bij ons in de buurt. Ik merkte aan Denis dat hij verstrakte en hoffelijk probeerde te zijn, terwijl ik er wat losjes en  onbeschofter bij stond met een grote grijns op mijn gezicht.

Met een uithaal greep Zuster Ursela mijn bovenarm als een bankschroef vast en sleurde me door de menigte heen naar voren. Ik stribbelde tegen zette me af om me uit haar greep te verlossen, maar faalde. Kwaad schreeuwde ik verwensingen naar haar en verloor in mijn woede het mes. Het schoof onder mijn truitje vandaan en plofte neer in het gras dat op het plein groeide.

Eenmaal vooraan hield ze me met beide handen vast en riep:" Onze moordenaar is bekend; en gestraft zal hij worden!"

Daarna sleepte ze me door de gangen en trappenhuizen het gebouw in. Nog steeds worstelde ik om uit haar greep te komen maar ze was sterker dan mij. Uiteindelijk verstijfde ik toen ik de grote zwarte dubbelen deur voor me zag opdoemen waarachter de kamer met de kettingen lag. Zuster Ursela trok de deuren open en sleurde me de kamer in waarna ze de deuren sloot en op slot draaide. 

Ze had me losgelaten en keek me aan terwijl ze voor de deur bleef staan. Ondertussen was de grijns van mijn gezicht verdwenen en vervangen door een blik vol verwarring. 

Nu was zij het die stond te grijnzen:" En wat ben je nu van plan? Wie ga je nu doden?", ze sprak op een geamuseerde toon. Haar grijns had een boosaardige indruk. Mijn keel voelde droog aan en ik liep traag achteruit waardoor ik met mijn rug tegen iets groots aan botste. Bang keek ik omhoog en keek recht in de ogen van Satan. Ik draaide me om zodat ik zowel hem als Zuster Ursela kon zien. De zuster liep traag op me af, het leek alsof ze Satan niet zag, Zodra ik weer naar hem keek was hij ook weg.

Had ik het me ingebeeld?

Ik keek terug naar de Zuster en raakte steeds maar in paniek zodra ze steeds dichterbij stond, ze stond nu bijna naast me. In paniek rende ik naar de andere kant van de kamer, maar viel onderweg over het vloerkleed dat halverwege de kamer lag. Met een smak knalde ik tegen de grond waarbij mijn benen verstrikt raakte in het kleed. 

Zuster Ursela's lichaam begon vreemd te veranderen naarmate ze dichter naar me toe kwam. Haar vingers werden lang en puntig, als klauwen. Op haar rug ontvouwde zich 2 grote zwarte vleermuisachtige vleugels zich. En in haar gezicht veranderde haar mond die nog steeds in een grijns stond in een mond met vlijmscherpe tanden, haar ogen kleurde bloedrood en hadden geen pupil meer, ze waren enkel nog bloedrood van kleur. Doods en kil.

Uit alle macht probeerde ik mezelf uit het kleed te bevrijden, zonder resultaat. Ik viel op mijn rug en raakte enkel nog harder verstrikt. Iets hard en hoekig drukte in mijn onderrug, plots besefte ik dat ik het boekje van Satan nog achter mijn riem zat. Ik greep het vast en sloeg het op een willekeurige pagina open. Paars licht straalde van de bladzijden af en verblinde me, met 1 hand hield ik het boek vast en met de andere schermde ik mijn ogen af. Ik merkte dat zodra ik het boekje opende dat het wezen dat Zuster Ursela was geweest bleef staan. 

Mijn handpalm brandde wees en paarse rook ringde uit het logo van mijn opgeheven hand. Ik hield mijn adem in, bang voor wat er zou gebeuren deze keer. 

Terwijl de rook en het licht me volledig omhulde voelde ik mijn lichaam branden, mijn lichaam leek verslonden te worden door vuur maar was toch ijzig koud. Nog steeds met ingehouden adem zag ik mijn handen veranderen in klauwen, mijn vingers werden dun en lang, lijkbleek van kleur met scherpe nagels. Op mijn armen vormde zich schubben die ontstonden zodra de blaasjes die het koude vuur op mijn lichaam vormde openbarstte. Mijn gezicht brandde en jeukte, ik begon dan ook als een gek aan mijn gezicht te krabben, waardoor er wondjes ontstonden die gingen bloeden. Mijn rug voelde wit heet aan en leek te exploderen in duizend stukken.

Dan was plots al het licht en de rook verdwenen,

evenals de misvormde versie van Zuster Ursela...

Ik was alleen,

Ik was een monster alleen in een kamer vol met kettingen...