Het Spel Der Duisternis

🕯17🕯

Niet wetend wat er nu eigenlijk gaande is keek ik naar mijn handen waar zwarte schubben op te zien waren en nog steeds het logo in de binnenkant van mijn linkerhand. Ik merkte dat ik iets kon bewegen op mijn rug dat ik eerder nog niet had. Ik bewoog het waardoor er in mijn ooghoeken een stel vleugels zag. In de hoek van de kamer stond een oude stoffige spiegel, ik bekeek mezelf erin.

Was dit de verandering waar Satan het over had?

In de spiegel zag ik 2 horens uit mijn hoofd bij mijn haarlijn komen die in een soort krul langs mijn hoofd lagen.

Geiten horens...

Ik had de vleugels goed opgemerkt. 2 zwarte gevederde vleugels staken uit mijn rug. IK probeerde ze te bewegen en rees hierdoor een stukje van de grond op om terug op mijn voeten neer te vallen zodra ik stopte.

Daarnaast had ik een staart die dun en elegant was, met een uiteinde dat zich verbrede in een weerhaak een soort puntige driehoek.

Stomverbaasd probeerde ik te vatten waar dit allemaal voor diende. Ik zag eruit als een Duivelskind.

Een Duivelskind...

Het lederen boekje lag nog steeds bij het overhoop gegooide kleed en lichte kort paars op. In de spiegel zag ik Satan ineens bij het boekje staan en het oprapen. Ik draaide me om en liep naar hem toe, trots op mijn nieuwe onbekende lichaam. Hij glimlachte terwijl hij me van kop tot teen bekeek. Daarna greep hij met 1 hand de mijne en met de andere raapte hij het boekje van de grond op. Hij leidde me naar het brandende haardvuur , waarna hij mijn hand losliet en het boekje in het vuur gooide. Het vuur sidderde en beefde terwijl paarse rook uit de door hitte omkrullende bladzijden gonsde. De dampen vulde de hele kamer en zorgde voor een verstikkend gevoel.

Ik was bang dat ik straks niet meer zou kunnen ademen.

Terwijl ik bleef staren naar het boekje dat vlamvatte en verbrand werd tot stof, voelde ik Satan's handen op mijn schouders waarbij zijn nagels in mijn schouders boorde. Ik keek op naar hem. Hij keek terug met een glimlach op zijn gezicht.

"Kindje, vandaag zal jij horen bij de rest die het spel overleefde.", Satan lachte vaderlijk en nam me mee doorheen de rook. Een lichtflits omhulde ons waarna we in dezelfde kamer stonden alleen zaten er nu nog andere in de comfortabele zetels, hangmatten en aan een grote tafel te midden van de kamer.

De oude grimmige kamer was veranderd in een gezellig onderkomen. Ook al stonden de kasten, het haardvuur en de kettingen nog steeds op dezelfde plek. Ik denk dat ik me hier wel zal thuis voelen.

Langs alle kanten kwamen de duivelskinderen aanlopen. Ik herkende Rood en Blauw, en tot mijn schrik zag ik Denis tussen de groep staan. Zijn ogen waren Rood als bloed zonder een pupil te hebben, Zijn handen waren klauwen en uit zijn rug staken scherpe stekels die eindigen in een staart met een weerhaak. Zijn gezicht het iets weg van een reptiel.

Rood en Blauw trokken me mee naar 1 van de zetels bij het haardvuur. Denis volgde op een afstandje en zette zich neer op een poef. Alle andere duivelskinderen zette zich rond ons heen, benieuwd naar wie ik ben. Rood en Blauw trokken hun kap van hun hoofd en tilde hun masker op zodat het op bovenop hun hoofd ruste.

Hun gezichten waren verwrongen en verdraaid tot iets onmenselijk. Hun ogen waren volledig blauw en rood. Hun lippen volledig verschroeid en stonden vol met blaren. Hun neus stond in een vreemde hoek. En overal zaten er littekens op hun gezichten. Maar je kon nog wel zien dat ze eerst nog mensen waren geweest. Daarnaast waren ze broer en zus, een tweeling op preciezer te zijn.

Ondanks ieders vreemde uiterlijk waren de meeste wel vriendelijk. Ik voelde me eigenlijk meteen thuis in deze groep.

Satan kwam naar ons toe gelopen en nam plaats in een ligstoel bij het vuur:" Luister eens kindjes, Ik heb jullie wat te zeggen." Diegene die hem niet goed konden zien of horen kropen dichter naar hem toe. Er kwamen duivelskinderen voor hem op het kleed geknield zitten, afwachtende naar wat hij te vertellen had.

"Zoals jullie hebben gemerkt is er sinds vandaag een nieuw lid in onze groep, Locky." Satan gebaarde naar mij. " Het bijzondere aan hem is dat hij mijn zoon is. Zijn moeder was een driftige menselijke vrouw. Ik vraag jullie dan ook om hem met respect te behandelen zoals je andere hoort te behandelen."

Ik zat met open mond te luisteren verbaast over het nieuws, ook de andere duivelskinderen leken niet te weten wat ze eigenlijk hoorde. Ineens begonnen een aantal kinderen te schreeuwen en te roepen, gewoon zomaar uit het niets; niet veel later schreeuwde dan ook iedereen. zelfs Satan deed mee. Daarna lachte iedereen zich te pletter aangezien we allemaal tegelijk zeer amusant klonken.

Beetje bij beetje dropen de duivelskinderen af om verder te gaan met wat ze net bezig waren. Sommige bogen zich terug over boeken aan tafels , lagen in hangmatten of warmde zich bij de haarden. Uiteindelijk bleven Rood en Blauw , ik en Denis over op de banken. Satan keek naar ons een leek wat te willen zeggen.

"Samanta?", Rood keek verrast op.

" Ja, heer", haar stem klonk een beetje onvast.

Satan gebaarde dat ze moest meekomen naar een kleine zwarthouten deur achter in de kamer. Bij de deur draaide hij zich nog even om.

"Stein, ik wil jou straks ook spreken.", Blauw knikte en Satan sloot de deur achter zich. Denis stond op zonder iets te zeggen en liep naar het haardvuur toe, waar hij met zijn rug naar mij en Blauw die dus Stein bleek te heten toegedraaid. IK kon niet echt plaatsen wat er met Denis was; Hij maakte een verslagen indruk, alsof iets hem dwars zat en hem van roem leek te ontdoen.

Ik stond voorzichtig op en kwam naast hem staan. Hij zuchtte. Ik legde mijn klauw hand op zijn geschubde schouder aangezien ik niet wist wat ik moest doen of zeggen. Brut sloeg hij mijn hand weg en draaide zich naar me toe. Hij krijste, ongelooflijk hard, recht in mijn gezicht. Ik kromp ineen en rende al struikelend over mijn vleugels naar de andere kant van de kamer waar ik bovenop een kast kroop.

Net op dat moment opende de deur achter in de kamer zich en kwam Rood die Samanta heette naar buiten.

Met op haar gezicht een enorm grote snee, van haar voorhoofd schuin over haar gezicht tot aan haar kin...