Het Spel Der Duisternis

🕯️1🕯️

Ik zuchtte terwijl ik door het raam van de auto keek. Mijn adem liet een witte waas achter op het koude glas. Donkere silhouetten van bomen en struiken flitsten voorbij de auto die de donkere kikte van de avond doorkruist.

Ik keek weg van het raam naar de bestuurder van de auto. De Vrouw aan het stuur kende ik mijn hele leven al maar toch was ze me vreemd. Mijn moeder, zo noemde ze zichzelf. Maar eigenlijk was ze een grote leugen.

Een uur geleden heeft ze me met brut geweld het huis uit gesleurd en in de auto geduwd. Daar heeft ze me in opgesloten terwijl ze terug het huis in liep en ik haar schaduw van kamer naar kamer zag verplaatsen.

Tien minuten is ze binnen geweest. Uiteindelijk kwam ze naar buiten gooide een sporttas in de kofferbak en stapte in. Als ik haar vroeg wat we gingen doen gaf ze geen antwoord. Ze startte de motor en vertrok het donkere duister van de nacht in.

Ondertussen zijn we een heel stuk over de snelweg gereden, totdat we uiteindelijk na door een woonwijk of zo te zijn gereden een oprit opgereden van een groot hoog gebouw. Het zag er bouwvallig uit en was omringd met een groot zwaar donker hek versierd met puntige stekels op de bovenkant en een poort met verschillende krullen en prullaria in het ijzerwerk.

Mijn moeder stopte de auto en stapte uit. Met grote passen zag ik haar naar de grote dubbele voordeur benen en aanbellen. In het licht zag ik een andere vrouw met een lang kleed staan. Mijn moeder wisselde er een aantal woorden mee en kwam terug baar de auto. Daar opende ze de kofferbak en nam de sporttas uit de bak.

Het was mijn sporttas...

Met brute kracht trok ze de autodeur open en greep mijn bovenarm beet. Ze duwde de tas in mijn handen en sleepte me naar de deur.

Ik had het mis gehad de vrouw droeg geen lang kleed maar een gewaad...

Als nonnen droegen...

Ik keek niet begrijpend van mijn moeder naar de vrouw.

Wat is er in hemelsnaam aan het gebeuren?

De vrouw knikte en mijn moeder vertrok. Liet ze me hier gewoon achter? In dit oude krot, bij een vrouw die ik niet eens kende?

De vrouw nam me mee naar binnen en sloot de deur en vergrendelde deze...

... Met zware kettingen, een houten balk, talloze sloten en grendels...

Waarvoor was dat nodig?

De vrouw loodste me door de gangen en trappenhuizen. Dit gebouw was veel groter dan de buitenkant liet schijnen. Onderweg kwamen we nog meer vrouwen in gewaden tegen en ook jongens in uniformen.

Uiterlijk opende ze een kamer op de 2de verdieping en liep met mij in haar kielzog naar binnen. Het was een slaapkamer voor 2 personen. "Dat bed is vrij. Daar kun je slapen. Er liggen 2 uniformen klaar. Trek er 1 aan en kom dan naar de eetzaal. Rechtsaf en rechtdoor tot het einde van de gang. Daar de trap af en dan aan het einde van de gang moet je zijn. De deur zal open staan. Uitpakken kun je later nog." ze wees het bed naast het raam aan. Ze vertrok en sloot de deur achter zich.

Doe alles wat ze zeggen tot op de laatste letter...