9.BÖLÜM:GÖRDÜĞÜM

28 6 5
                                    


(Bölüme geçmeden ufak bir bilgilendirme yapmak istiyorum ^^
Bu bölümün ismi GÖRDÜĞÜM , diğer bölümün ismi ise GÜÇ olacak. Bu iki Bölüm birleşik olacak. Yani bu 9. Bölümün birinci partı. Diğeri ise ikinci partı olacak... Okuduğunuz için teşekkürler <3 )

~~~

~🎼EMPTY NOTE🎼~

☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆

Nasıl oluyordu? Bu nasıl oluyordu?
Ben bir rüya da mıyım, yoksa ben mi rüyayım?

Nasıl oluyordu? Bu nasıl oluyordu? Ben bir rüya da mıyım, yoksa ben mi rüyayım?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Geniş evin içerisine girdiğimde uzun bir aradan sonra ilk defa kendimi bu kadar huzurlu hissediyordum. Bu duyguyu tatmak o kadar güzeldi ki. O kadar iyi hissettiriyordu ki...

Halen onlara karşı içimde kötü düşünceler yatsa da buna aldırış etmeden onların, yani o üç kişinin bulunduğu odaya girdim. Bakışlarım odanın içinde bulunan kişilerde gezinirken onlar beni görmüyordu. Asil, elinde ki dosyalara göz gezdirirken   şakaklarını ovuyordu. Adının Giz olduğunu öğrendiğim kadın, geniş koltuğun üzerinde huzursuzca oturuyordu ve bakışlarını yerden ayırmıyordu. Ve o... Kumral Adam, ilk defa çaresizce bakıyordu karşısına. İlk defa ukalalığından arınmış ve huzursuz görünüyordu.

Neydi bu?
Evren beni mutlu ederken diğer insanları mı mutsuz ediyordu?
Benim mutlu olmam, diğer insanların mutsuz olmasını mı gerektiriyordu?

Onların haline baktığımda içimde ki huzur ateşi, saniyeler geçtikçe sönüyordu ve ben kötü hissediyordum.
Dudaklarımı ilk önce ıslatıp sonrada dişlemeye başladığımda neler olup bittiğini sormak için can atıyordum. Sorup bir şey öğrenmek istiyordum.

"Çık!"

Benim geldiğimi, bana bakmadan nasıl anlayabildi bilmiyordum ama uyarısını dikkate almadım, kumral adamın. Bakışlarım üçünde de geziniyordu ama hiç biri bana bakmıyordu. Ben yokmuşum gibi varsayıyorlardı.

Boğazını temizleyip "Çık!" diye ikinci kez tekrarlayan kumral adam çok ciddiydi. Sesinde ki o ton beni telaşlandırsa da yerimde durmaya devam ettim. Tepki veremiyordum. Merak ediyordum. Duruyordum. Ve  susuyordum.

"Çık dışarıya!"

Yutkup odanın bir köşesinde duran bedenim, yavaşça dışarıya çıkıyordu.  Odadan ayrılmıştım ve kalbim korku ile atıyordu. Halen o çocuk kalbim sürdürüyordu yaşamımı. Halen o korkak kalbim sağlıyordu benim yaşamımı. Saçma bir şekilde içimi korku kaplarken kaçmak istedim. Yine kaçmak ve kurtulmak istedim.

SİYAH KARANFİL[Askıya Alındı/Devam Edecek]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin