16.BÖLÜM| AÇIK YARA & KAPALI KALP

19 3 4
                                    

●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○

Ve bir gün güneş doğmayı bırakacak. İnsanlar kaçacak delik arayacak ama bulamayacak. Herkes kendi yaptıkları ile yükleşecek. Keşke... Keşkeler dökülecek dudaklarından, pişmanlıklar okunacak gözlerinden...
Bende kaçacağım... Bende bir yalancıyım... Bende bir yabancıyım... Ben kötüyüm...

☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆

"İçebilirsin," Elinde tuttuğu su dolu bardağı bana doğru uzatırken yavaşça alıp titreyen dudağıma yaklaştırdım.

"Daha iyi misin?" Gözlerinde ilk defa sahici bir merak yatarken gözlerimi kaçırdım. Yattığım yatağın başlığına başımı dayayıp derin bir iç çektim.
İçimde ki duygular halen bir ateş gibi yanarken ağlamamak için kendimi zor tuttum. Harelerimden akmak için can atan yaşlarımı sıkıca tuttum. Öfkeli adamın karşısında zayıf değil, güçlü durmalıydım ve bunu başarmalıydım.

Ellerini önünde birleştirip yatağın karşısında ki koltuğa oturup cevap beklediğini belli edercesine yüzüme baktı.

"İyiyim." diyerek fısıldadığımda yalancılığımı konuşturdum.

Kafasını iki yana sallayıp boğazını temizledi. "Yalana lüzum yok. Uyurken acı çektiğini gördüm. Şimdi de ağlamamak için kendini sıktığını görüyorum," Ensesine doğru yol alan eli yavaşça saçlarının arasına girdi. "Tutma kendini. Ağlamak istiyorsan ağla, anlatmak istiyorsan anlat. Dinlerim."

Yutkunamadığımda boğazımda ki acı kendini belli etti. Gözlerimin içi yanmaya başladığında kendimi sıkmaya bir son verdim. Yenildim... Ağladım. O adamın karşısında ağladım.

Yanaklarımdan yaşlar usulca akarken kalbim hızla atmaya başladı.

Yine kabus gördüm.
Yine geçmişimi gördüm.
Yine geçmişim benim kabusum oldu...

"Neyi anlatayım, nasıl ölmemek için yaşadığımı mı yoksa yaşadığım her gün öldüğümü mü? Sen seç." Pürüzlü sesim büyük odada yankı uyandırırken gözlerini bir saniye bile kaçırmadı. Bakışlarında pişmanlık yoktu ama derinlerde bir yerde hüzün vardı. Kendi içinde yaşadıkları vardı. Ruhu ölmüş gibi bakıyordu. Sadece bakıyordu ama görmüyordu.

"Buraya gelmeden önce ki hayatını anlat," Bir anlığına ağlamam durdu ve dondum. Konuşamadım. "Evet, senin başka bir evrenden geldiğini biliyorum ve bunun bir önemi yok. İkimize Ales'i sevmiyoruz ve bu da benim seni önemsemem için gayet yeterli bir sebep."

SİYAH KARANFİL[Askıya Alındı/Devam Edecek]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin