SİYAH KARANFİL[Askıya Alındı/Devam Edecek]

13.BÖLÜM|KURTARICI

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆

İçimde büyük bir kıvılcım yatıyordu. Yüreğimde yanan bir ateş vardı. Ben sadece kıvılcımları hissediyordum. Bedenim yok mu oluyordu bilmiyordum ama ruhumun benden sökülüp alındığına şahit olabiliyordum...

☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆

Damarlarımda dolaşan kan değil, zehirdi. Vücuduma yayılan zehir her zerreme derinden işlerken titrediğimi hissettim. Yattığım yerde titriyordum. Engel olunamaz bir halde titremeydi bu. Kendimi kontrol altına alamıyordum. Kalbimin attığını hissetmiyordum ama yaşıyordum. Ruhumun öldüğünü düşünüyordum ama yaşıyordu.

"KALP ATIŞI... KALP ATIŞI DURDU!" Kulağıma gelen kesik kesik cümlelere tepki veremiyordum. Yaşıyorum, diyemiyordum. Kurtarılmaya ihtiyacım var, diyemiyordum...
Dilime mühür vurulmuştu. Dudaklarım işlevini yetirmişti. Ölmemiştim ama ölmekten daha beter acı çekiyordum. Ölsem belki de son bulacaktı bütün bunlar. Belki de ölüm benim acılarımı susturacaktı. Belki de bu evrenden kurtulacaktım... Kalbim atmayacaktı ve ben kurtulacaktım...

Ölmekten çok korkardım fakat bu gece değişti her şey...
Bu gece... Bu gece tarihe geçmeliydi. Sinem Erva Ulak bu gece ölmek istedi... Ben bu gece sessizliğime fısıldayıp ölmek için yalvardım. Bir umut... Bir umut ederek ölmek için cılızca seslendim evrene. Canımın artık yanmaması için ölmeyi seçtim. Kendimi kurtarmak için kendime kıydım...
Buna sebep olan da oydu... Kumral Adamdı...
Bu hayatta bir babamı bir de Kumral adamı affetmeyeceğim...
Bu da benim sözüm olsun. Benim kendime verdiğim en büyük sözüm olsun...

"Hasta öldü..."

Ve bir şey oldu... Titrememin durduğunu hissettim. Kalbimin atışını kulaklarımdan bile duyabiliyordum. Ruhumun bedenime yerleştiğini, birleştiğimizi kavrayabildim.

Bir el, kalbimin üstüne hızla vurup duruyordu. Bana baskı uyguluyor, yaşamam için uğraşıyordu. Fakat ben kendimi ölü biri olarak görüyordum. Ölü olan bir ruhun, bedeninin yaşaması ne işe yarar ki?

"Yaşa," Kulağıma doğru boğuk bir ses yerleşti "yaşamaya çalış, gündüzün elçisi. Sen yaşamayı hak ediyorsun." diyerek devam etti cümlesine. Hafızam tam anlamı ile açık olmadığı için sesin kime ait olduğunu çözemedim.

"Hadi, zorla kendini. Kurtulmaya çalış, Sinem. Yalvarırım... Yalvarırım sana parmağını oynatmayı dene. Nefes al, kalbin atsın... Hadi?"

Yaşamamı isteyen birisi... Yaşamam için beni zorlayan bir kişi...