SİYAH KARANFİL[Askıya Alındı/Devam Edecek]

15.BÖLÜM|SON ŞARKI {PART1}

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Bir kelebek olacağım...
Bir kelebek olacağım, senden, benden ve bizden kaçacağım, sevgili...

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Şaşkınlıktan yerimden kımıldayamadığımda yutkunmaya çalıştım. Boğazım çözülemeyecek kadar zor bir tüğüm olduğunda yavaşça nefesimi dışarıya bıraktım.

Yaklaşık iki dakika önce yağan yağmur beni terk edip gitmişti. Beni yalnızlığa itmişti.

Kafamı korkakça arkaya doğru çevirdiğimde gözlerimi kıstım. Tam arkamda oturup bana bakan adamın soğuk nefesi yüzüme çarptı. Kalbim bir kuş gibi atarken onu görmemin etkisi ile afalladım.

"Ne işin var burada?" Kendimi silkeleyip dudaklarımı ıslattım.

Yoğun bakışlarını bir saniye bile üzerimden çekmezken biçimli kaşlarını hafifçe çattı.

"Burası benim yerim. Senin ne işin var asıl?" Ellerini dizlerine yasladığında kafasını göğe çevirip ellerini yerde ki çimenler ile buluşturdu.

Etraf sessizliğe gömüldüğünde ne yapmam gerektiğini kavrayamadım.

Ondan gitmem mi lazımdı yoksa ona yakın olmam mı lazımdı bilmiyordum. O bana zarar veriyordu. Bu bir gerçekti. Her neyden kaçarsam kaçayım gerçeklerden kaçamıyordum. Bir beden ile buluşan gerçeklik, her ne olursa olsun boynuma yapışıp bana kendini hatırlatıyordu ve bende unutamıyordum.
O da bir gerçekti. Ales gerçekti. Bana yaşattıkları gerçekti. Bana ölümü tattırması gerçekti...

"Soru sormuyorsun?" Bakışları hâlen göğün üzerinde olsada bana fısıldadığını anlayabildim.

Kelimeler boğazımda kaybolurken yanağımın içini dişleyip ona doğru bakmayı sürdürdüm.

"Sessiz oluşun hiç çekilmiyor. Konuşmana alışmışım." Gözlerini indirdiğinde yüzünü inceleyen bakışlarım ile buluştu.

Baktık. Sadece baktık.
Konuşmadık. Sadece baktık.

"Yüzsüz müsün?" Sesim düz bir tonda çıkarken dudağının kenarı kıvrıldı. Ellerini çimenlerden çekip kendini bana doğru yaklaştırdığında "Teşekkür ederim." diyerek kulağıma doğru fısıldadı.

"Manyak mısın? Sana yüzsüz müsün, diye sorduğum için mi teşekkür ediyorsun?"

Başını iki yana salladı.

"Hayır, konuştuğun için teşekkür ettim ve yine konuştun. Teşekkür ederim."

Kendimi tutamayıp sinir bozukluğu ile güldüğümde gözlerimi bir kaç saniyeliğine kapatıp açtım.
Karşımda ki adama nefretle bakmak istedim lakin başarabildim mi bilmiyordum. Onun canımı yaktığı kadar canını yakmak istiyordum lakin o gücü kendimde bulabilir miyim biliyordum.