Great Love (Completed)

Chapter 17

Cassnadra's POV

Today is the day! OMG! hindi ako mapalagay dito sa hospital. kanina pa ako nag iisip dito sa may opisina ko. today is our 5th anniversary! nilagay ko sa isang box na maliit ang pregnancy test ko para iregalo kay Matthew excited na ko! si Dawn pa lang ang nakakaalam na buntis ako. pag nasabi ko na kay Matthew saka ko naman sasabihin sa mga kaibigan ko! tumunog ang aking cellphone. si Matthew pala.

*On Call*

Cassandra: hi love! happy anniversary!

Matthew: happy anniversary love!
meron akong pinadala jan huh.
I Love You Love. see you at 6.

Cassandra: see you love! susunduin mo ba ko dito?

Matthew: yes love. i'll fetch you
later love!

Cassandra: love hang up now. may nakatok kasi baka need ako.

Matthew: ok love. bye!

Cassandra: bye love!

*end of call*

nakakainis! sino ba tong nakatok na to! ma pektusan nga! naglakad na ko para bukasan ang pinto. pagbukas ko ng pinto guard lang pala!

Cassandra: yes?!

Guard: ah maam meron po kayong delivery sa labas. papasukin ko po ba?

Cassandra: sige pa puntahin mo dito!

Guard: sige po maam. tawagin ko po.

sinara ko na ang pinto! panira talaga! baka yung delivery boy na to. binuksan ko na namn ulit ang pinto.

Delivery boy: maam pinabibigay po ni mr. Alcasid. (inabot ang bouquet of yellow roses)

Cassandra: thank you!

Deliver boy: mauna na po ako maam.

(at umalis na nga ang delivery boy. nakangiti naman ngayon si Cassandra at biglang pumasok si Christian)

Christian: WOW naman! ang sweet talaga ng boyfriend mo!

Cassandra: naman! alam mo Ian ipapakilala nya na ako sa parents nya tonight!

Christian: good for you Cassy! you deserve it!

Cassandra: sana talaga magustuhan nila ako no!

Christian: sus! ikaw pa?! magugustuhan ka nila!

Cassandra: salamat Ian ha. pinapalakas mo ang loob ko. tara lunch na tayo?!

Christian: sige! gutom na ko eh. tara na sa canteen!

nag tungo na kami sa canteen ni Christian. buti na lang talaga dito din sya nag wowork. meron akong kaibigan na nakaka usap ko.

*natapos nang kumain sila Cassandra at Christian. bumalik sya agad sa opisina nya. kasi nasusuka sya. hindi sya dapat mahalata ni Christian.*

Matthew's POV

Hindi ko pa nasasabi kay Cassandra na kasama namen sa dinner na to si Hanna. ayaw ko kasi syang magalit baka hindi din sya tumuloy pag sinabi ko. this is it! ito na ang pinaka iintay ko na makilala ng mga magulang ko si Cassnadra. it's been 5years! ngayon ko lang sya maipapakilala at maipagmamalaki! puntahan ko nga si Aga sa opisina nya.

(nagtungo na sya pa punta sa opisina ni Aga. hindi na sya kumatok. kaya naman nagulat si Aga.)

Aga: oh pre! nakaka gulat ka naman eh! ano ba ang atin?!

Matthew: wala naman! masaya lang ako! kasi ngayong araw na yung inaantay ko Ags!

Aga: alam na ba ni Cassy na kasama nyo sa dinner si Hanna?

Matthew: (biglang nalungkot) hindi pa Aga. kasi baka magalit sya at hindi na tumuloy.

Aga: yan ang hirap sayo! nag lihim ka kay Cassy! sa tingin mo hindi sya magagalit sayo?!

Matthew: ok lang na magalit sya sa akin. at least na isama ko sya sa dinner!

Aga: Matt sana naman wag syang ipahiya ng mga magulang mo!

Matthew: hindi naman yan Ags. maganda at matalino si Cassy. magugustuhan nila yun!

Aga: sus Matthew! kilala ko ang magulang mo! pag nanjan si Hanna balewala yang si Cassandra! susko po!

Matthew: gagawa ako ng paraan para mapansin nila ang babaeng pinakamamahal ko Aga!

Aga: siguraduhin mo lang! sabi nga diba ni Cassy? ikaw ang kanyang Great Love!

Matthew: sya din naman ang Great Love ko Ags! marami akong naging girlfriend nun. alam nyo yan Highschool days. pero iba ang tama ko kay Cassandra.

Aga: kaya ayusin mo yan ngayong gabi! sige na. lalabas kami ni Lea!

Matthew: bakit ba hindi na kayo magpa kasal ha?! eh engaged naman na kayo?!

Aga: hindi pa tapos yung bahay na pinapagawa ko! sige na!

Matthew:  bye! ingat!

.lumabas na ko sa opisina ni Aga! may date pala ang gago! magpapahinga na ko! maya maya lang susunduin ko na si Cassandra sa hospital.

.ano kayang mangyayari sakanilang dinner sa bahay ng mga Alcasid?! magiging masaya kaya? o magiging malungkot? hahaha. hanggang dito lang muna.