Ayyıldız (Tamamlandı)

2.Bölüm

Selam

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

İyi okumalar🙂

Düzenlendi.

Tamer'den

Göreve gittiğim timle bir haftadır izindeydik. Ondan önce görevde mühimmatımız bitmişti. Esir düşmüştük. İkinci günde orda olan terörist olan kadın biri bizi serbest bırakmıştı. O kadını ilk defa görüyordum.

Askeriyeye döndüğümde istihbarattan soruşturmuştum 'Masa' da olan üyelerden biriymiş.

Keşke yakalama fırsatım olsaydı önemli biriydi o kadın özellikle kırmızı listede aranan bir teröristti.

Yeni bir görev emrine kadar evde dinlenecektim.

Saatler Sonra

Eve gelmiştim. Kapıyı çaldığımda ağlayan annemle karşılaşacağımı düşünmedim, telaşlanmıştım anneme sarılarak sordum.

"Melisamı üzdü seni niye ağlıyorsun annem" hıçkırarak ağlamaya devam etti. Kapıda beklemeyip, içeri girdiğimde kız kardeşim Melisa elinde telefonuyla bir şeylere gülüyordu.

 Ne yazık ki kendisiyle hiç anlaşamazdık. Ailecek, annem ve babam ne kadar yumuşak davranırlarsa davransın ondan sert tepki alıyorlardı. Sürekli bizden nefret ettiğini söylüyordu.

 Zengin biri değildik ama hepimiz işimizde gücümüzdeydik. Ailemizin geneli asker polisti Melisa bazen bundan utandığını bile söylemişti.

Sinirli bakışlarım anneme dönünce yumuşadı.

"Ben kötü bir anne miyim?" masumca sorduğu soruyla tebessüm ettim.

"Sen dünyanın en iyi annesisin ne oldu anlat bana" beraber koltuğa oturduk nasırlı ellerimle pamuk gibi olan yüzünde ki yaşları sildim.

"Melisa annesi olmadığımı söyledi" şaşırmamıştım. Hep hissettirirdi ama şimdi dile getirdiği için annem üzülüyordu.

Ailemizde tek kız olduğu için çok şımartmıştık. Babam sırf istediği arabayı alamadığı için kin beslemişti ona karşı.

"Her zaman ki hali annem niye bu kadar taktınki" ağlaması daha da şiddetlendi kalbimde bir ağrı başladı.

"Bugün birinden mesaj gelmiş gerçek ailesi olmadığımızı kendi kızlarını almak istediklerini söylemişler o da bana gösterdi baban az önce aradı eve geliyormuş DNA testi için aramışlar"

Annemin dedikleriyle şaşkınlıktan konuşamadım. Bu zamana kadar hiç fark etmemiştik. 

Gerçi Melisa bize benzemiyordu. Sarışın mavi gözlüydü ama tahmin etmemiştim. Böyle bir şey olacağını kapı çaldığında annem kapıyı açmaya gitti. Gelen babamdı.

Telaşla içeri girdi kendisinin aşağıda marangozu vardı biz dört kardeştik kısmen, Melisayı saymazsak Abim Kaya burada değildi. 

Uzun zamandır görevdeydi. Kendisi benim gibi askerdi, kardeşim Fırat o da polisti evimizin küçüğü Kaan hukuk öğrencisiydi. Melisa ve Kaan arasında beş yaş vardı. Pek anlaşamazlardı.