Ayyıldız (Tamamlandı)

7.Bölüm

Selam

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

İyi okumalar




Düzenlendi.

Ben ona, o bana bakıyordu dalmış gibiydi. Kendine geldiğinde hızla arkasını döndü. Ben hareket dahi edemiyordum ağızında bir şeyler geveledi.

"B-ben şey şey yanlışlıkla oldu yani şey-" kendime geldiğimde konuşmasına daha fazla müsaade etmedim. Çekmeceden silahımı kaptığım gibi ensesine geçirecektim ama hızlı refleksleriyle arkasına döndü. Kolumu büküp arkama yasladı.Beni kendine çekip kilitlediğinde hareket edemiyordum. Kimdi bu adam dün karargah da Alpay'ın yanında görmüştüm. Askerdi bu refleksi bunu açıklıyordu. Omuzumun üzerinden ona baktığımda o da bana bakıyordu zaten, elinden kurtulmak için tekrar denedim, olmadı. sinirle konuşmaya başladım.

"Önce izinsiz odama giriyorsun şimdide izinsiz bana dokunuyorsun " öncelikle evimde neden oluğunu sormam lazımdı nasıl girmişti. Gerçi askerdi kolaylıkla girebilirdi ama amacı neydi.

"Bak haklısın, seni bırakacağım konuşacağız saçma bir hareket yapma canını yakmak istemiyorum hem askerim ben " sinirle güldüm.

"Canımı yakmak mı" hızla arkadan kafamı yüzüne geçirdim. Sert vurmuştum, inleyip beni bıraktı. Burnunu tuttuğunda ağzından birkaç küfür mırıldandı. Gelen kapı sesiyle oraya döndüm Alpay elinde poşetle kapının önünde bize bakıyordu.

"Noluyor lan burada" hala burnunu tutan adamı kolundan tutup kapının önüne koydum. İkisinin üzerine kapıyı kapattım. Alpay hallederdi inşallah ümidim o yöndeydi. Bir kaç konuşma sesi geldi, ben hızla üzerimi giydim.

Mutfağa geldiğimde Alpay tekti. Benim geldiğimi görünce sandalyeyi gösterdi.

"Az önce bir yanlış anlaşılma olmuş"

"Salak mısın Alpay adam beni yarı çıplak gördü. Hem sen önüne gelen her askere evin anahtarımı veriyorsun" oflayıp kafasını geriye attı.

"Saçmalama Ayperi öyle değil bu ev Ali'nin kuzeninin evi, benimde arkadaşım önceden burada kalıyormuş senin de geleceğini söylediğimde kuzenine söylemiş karşı eve geçti. Senin evde olduğunu bilmiyordu. Bir kaç eşyası kalmıştı. Onda anahtar vardı şimdi teslim etti zaten" cevap vermedim. Kendime çay doldurup, yerine oturdum.

"Adamın burnunu kırmışsın" güldüm.

"İyi oldu" çayımdan bir yudum alıp konuşmaya devam ettim "Kim bu Ali" arkasına yaslanıp konuştu.

"Yeni timimizin komutanı Ali Han Demirkan aynı zamanda Urfa'nın en büyük aşiretinden birinin en küçük oğlu" kafamı salladım.

"Hazırsan kalkalım timle tanışırsın, çok iyi çocuklar bu iki günde onlara çok alıştım" gözlerimi devirip ayağa kalktım.

"5 dk dan fazla beklemem" kapıyı açıp ayakkabılarımı giydim. Aşağı indiğimde Alpay'ın arabasının yanına geldim. Telefonum çaldığında arayana baktım.

Kaya arıyordu.

Telefonu cevapladım,  o sırada binanın kapısı açılmış. Ali denen adamla beraber üç kişi daha bu tarafa geliyorlardı. Ben onlardan gözlerimi çektiğimde onlar bana bakıyorlardı.

"Efendim" 

"Nasılsın Ayperi" her gün mutlaka arayıp halimi hatırımı bir ihtiyacım olup olmadığımı soruyordu.

"İyim Kaya sen" ofladı.

"Ne zaman abi diyeceksin" güldüm

"Bilmem hem abi dersem sana kendini yaşlı hissetmez misin ben seni düşünüyorum yani"