Ayyıldız (Tamamlandı)

6.Bölüm

Selam

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

İyi okumalar🙂

Düzenlendi.

"Demek benim evimden, benim emanetimi alan Kozan şerefsizi sensin" tüm bakışlar bendeydi. Geçen dövdüğüm iki korumadan biri hicranın başındaki adamın kulağına yaklaştı.

 Adam ne dediyse yüzünde bir sırıtış oluştu. Eliyle korumalara el işareti yaptı. Onlar silahlarını indirdikleri de bende belime taktım.

"Seni gökte ararken yerde buldum" cevap vermedim. Etrafta göz gezdirirken sedirde oturanlarda ayaklanmış etrafımızda toplanmıştı. Biraz daha yaklaştım. Adam kolunu tuttuğu hicranı köşeye fırlattı.

Sinirlerim yükselirken hasar kontrolü için ona baktım.  Yüzündeki darbe izlerine rağmen bana gülümsüyordu.

 Ben onun buradan çıkış umuduydum, onu kurtaracaktım. Bu had bilmezlere de haddini bildirecektim.

"Kız benimle gelecek sizde bu saçma evlilik meselesine son vereceksiniz" adam sinirle güldü. Silahını tekrardan bana doğrulttu.

"Sen benim kim olduğumu biliyor musun, Kemal Kozanım ben düğünden bir gün önce karısını kaçırdığın kızın kocasıyım Urfa'nın en büyük aşiretlerinden birinin ağasıyım "

"Ben hicranla her türlü evlenirim, sen bir hiç uğruna öleceksin" ona biraz daha yaklaştım.

"Biz ölmeyiz Şehit oluruz, bunu da o olmayan aklına sok, Kemal Kozan kim olduğun nerenin ağası olduğun beni ilgilendirmez" o ne dediğimi anlayamazken bir adım geriye gidip etraftakilerin duyabileceği bir şekilde onlara bakarak konuştum.

"Burası Türkiye toprakları burada sizin ağalığınız değil devletin adaleti işler!" konuşmamın bitmesiyle kapının açılıp içeriye iki askeri araç geldi. Kozan şerefsizi dahil, etraftaki herkes silahlarını bellerine sakladılar. Anlaşılan askerlerin sözü geçiyordu bu iyi bir şeydi.

Arabadan inen genç bir teğmen yanımıza yaklaştı. Kemal şerefsizine bakarak konuştu.

"Kemal Kozan, konağına dair ihbar aldık" Kemal saygılı bir şekilde konuştu.

"Komutan bey, bir sorun yok. Gördüğünüz gibi sadece aile meselemizi  hallediyorduk" teğmen kafasını sallayıp bana döndü. Bu kim der gibi  kemal düşünmeden cevap verdi.

"Misafirimiz" ben gülüp şakağimi kaşıdım.

"Hayır misafirleri değilim. Kızı zorla evlendiriyorlardı. Bende yardım ettim. Kızı benim evimden alıp buraya getirmişler. İhbarıda ben yaptım" Kemal sinirlenmişti.Anlından şişen damarlardan bunu anlıyabiliyordum.

Bana sinirli şekilde bakarak konuştu.

"Yanlış ihbar, komutan bey biz hallederiz sizi de yorduk buraya kadar, kusura bakmayın" yanımıza bir kaç asker daha geldi.İleriden sedirde oturan ve anneme kesinlikle benzeyen babası olduğunu düşündüğüm bir adam ve Kemal'e benzeyen, yaşlı bir adam daha geldi. Babasıydı galiba Kemal'in babası olan konuştu.

"Komutan bey yanlış anlaşılma olmuş, biz devlete aykırı bir şey yapmayız hanım kızımız da yanlış anlamış" yanındaki dedem olma ihtimali yüksek olan adam beni inceliyordu onu boş verip sinirle konuştum.