Ayyıldız (Tamamlandı)

3.Bölüm

Selam

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

İyi okumalar

Düzenlendi.

Çok beklemeden içeri geçtim. Tamerin tam karşısına oturdum. Yanındakilere baktığımda sarışın olan asker ve esmer olan askerde buradaydı.

 Rütbeleri teğmendi diğer yanındaki asker rütbesinden anladığım kadarıyla astsubaydı. Tamerde tim komutanı bir yüzbaşıydı. Albay konuşmaya başladı.

"Üniformalarını özlemişsindir üsteğmenim"

"Evet komutanım onay geldi Mitten" diğerleri anlamayarak bakıyorlardı.

"Komutanım ne oluyor?" Tamer konuşmuştu. Albayın bakışları bana döndü. 

Onayı alınca derin bir nefes alıp anlatmaya başladım.

"2.5 yıl önce bordo bereli sıradan bir askerdim.Sonra görev için MİT'e çağırıldım. Görev 'masa' ya girmekti. Dağda teröristlerin inine girdim.Kendimi bir şekilde onlardan tarafa olduğuma inandırdım. En önemli kısım gelmişti. Her pislik çukurunun ve ele baş üyelerinin olduğu sınırdaki büyük kamp. Büyük kampa girmek için 3 senedir hem içlerinde olan hem de istihbaratçı başka arkadaşımdan yardım aldım. Beni kampa soktu birçok test yaptılar hepsini başarıyla geçtim. Bir çok planlarını sızdırdım. İki terörist getirip asker bunlar diye kafalarına sıkıyordum. Bir kaç teröristi hain diye orda öldürdüm. Artık Zahirin gözüne girmiştim zaten kamptaki tek kadındım. Zaafı vardı bana bunu kullanmaktan çekinmiyordum. Masadaki 7 kişiden biri oldum"
asteğmen çelik konuşmuştu.

"Komutanım duyduğuma göre masadan biri eksilmiş"

"Evet çelik, masada tek bir kural vardı. Zahir hariç dokunulamzdık, birbirimize dokunamazdık. Çiyan asker olduğumu öğrenmişti. Bende ortadan kaldırdım. Onun yerine başka birini aldılar" esmer olan konuşmuştu.

"Komutanım bizi kurtardığınız zaman neden asker olduğunuzu söylemediniz"

"Mite bağlıydım onay gelmeden kimliğimi açıklayamazdım" albayın ayağa kalkmasıyla bizde ayaklandık.

"Siz kaynaşın görev olabilir hazırlıklı olun Ayperi sende sivil gezme bir an önce üniformanı giy"

"Emredersiniz komutanım" albayın odadan çıkmasıyla Tamer yanındakilere döndü.

"Ben üsteğmeni odasına götürüyorum sizde çardaklarda bekleyin"

"Emredersiniz komutanım" onlar çıkarken Tamerle ben odadan çıkıp merdivenlere yöneldik. Gözlerim yanımda yürüyen kalıplı bedene döndü.

"Bir şey demeyecek misin?" bir iki saniyeliğine gözlerinin bana çevirip önüne döndü.

"Ne diyebilirim kardeşimin terörist olmaması sevindirdi" güldüm. 

Onu takip etmeye devam ettim. Koridorun sonundaki odanın önünde durduğumuzda cebinden anahtar çıkarıp kapıyı açtı. Benimle beraber içeri geçti. İki kişilik çalışma masası ve iki kapaklı iki dolap vardı bana döndü.

"Sen üzerini giyin ben seni kapıda bekliyorum" bir şey dememi beklemeden çıktı ver arkasından kapıyı kapattı. Dolabı açtığımda 2.5 yıllık hasretim karşımdaydı. O an şükrettim bu anı yaşamaya değmişti. Hızla üzerimi değiştirip bileğimdeki tokayla saçlarımı ördüm. Beremi de başıma geçirip postallarımı bağcıklarını sıkı sıkı bağladım. Aynadan son kez kendimim kontrol edip kapıdan çıktığımda Tamer karşı duvara yaslanmıştı.