Ayyıldız (Tamamlandı)

12.Bölüm

Selam

Dün atıcaktim bu bölümü ama bir kaç aksilik oldu kusura bakmayın

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

İyi okumalar 😊

(Bölümü okumadan önce karakter bölümüne göz atın bir kafanız karışmasın)

"Daha ne kadar bekliyeceğiz" onbeş dakikadır asillerin konağının önünde bekliyorduk annem derin bir nefes aldı

"Hadi gidelim hazırım" babam destek olurcasına annemin elini sıktı ikisi birbirine gülümserken arabadan indik kaya direk beni kolunun altına alırken Tamer önden gidip kapıyı çaldı bir kaç dakika sonra orta yaşlarda bir adam açtı

"Hoşgeldiniz" babam kafa sallarken içeri girdik avludaki minderlerde oturan aile üyeleri ayaklandı osman bey ve besra hanım başta olmak üzere geri kalanlar dizilmişti şuan karşı karşıyaydık

Besra hanım direk anneme sarılırken annemde karşılık verdi diğerlerini görmezden gelip Osman Bey'in karşısına geçti babam bir iki adım arkasında sanki heran birşey olacakmış gibi duruyordu osman bey göz teması kurmadan elini uzattı öpmesi için annem tereddüt etsede uzattığı eli öptü ortamdaki gergin hava dağılırken içeri geçtik

Direk yemek masasına geçereken babam biraz çekiniyordu bunu farketmiştim onun yanına gidip elini tuttum bana baktığında gülümsedim o da karşılık verince bir yanına annem bir yanına ben oturdum masada bir çok çeşit yemek vardı açlığın şimdiden kendini göstermişti

Tuhaf bir şekilde yemek sesiz geçmişti besra hanım sürekli boşalan tabaklarımızı dolduruyordu en sonunda geniş salona geçip kahveleri bekledik

*******************

Yazardan

Osman bey boğazını temizleyip konuştu

"Yıllar önce bir hata yaptın görmezden geldik şimdi bunu düzeltmen için son bir şans veriyorum tekrar bir aile olabilmek için" Ayperi ve ailesi kaşlarını çatmış ne demek istediğini çözmeye çalışıyorlardı oysa yaşlı adamın fikirlerinden haberleri yoktu

Kendisinin tek amacı yıllar önce soyadına zarar veren sorunu halletmekti bunuda torunu Ayperiyi evlendirmekle yapıcaktı böylece Urfa'da eski otoritesi sağlanacaktı insanların yüzüne bakabilecekti

Ama bilmediği birşey vardı Ayperi urfadaki hiçbir kadına benzemiyordu bir kere türk askeriydi o Allah'tan başka kimseden korkmazdı kimse ona istemediği birşeyi yaptıramazdı arkasında onu seven abileri vardı

Bilseydi tanısaydı kayayı ve öfkesini ailesi için yapabileceklerini aklına bile getirmezdi bu durumu herkez nefesini tutmuş Osman Bey'in ağzından çıkacak kelimeleri bekliyordu gelen kahvelerle rahatça arkasına yaslandı ardından kahvesini yudumladı tekrar yeniledi aklındaki soruyu

"Aramızdaki bu küslüğün bitmesini istiyormusun dilek seni affetmemizi" dilek hanım ne kadar ben yanlış birşey yapmadım demek istesede ona göre doğru olan burdakilere göre yanlıştı kafasını salladı usulca Osman bey dahada keyiflenmişti

"O zaman yarın aşiret toplanıcak karar verilecek sonuç ne çıkarsa kabul ediceksin bende sizi affedicem" dilek hanım mecburiyetten kabul etti nerden bilebilirdiki kızıyla ilgili planlarını

************************

Kadınlar ve erkekler ayrı salonlarda sohpet ediyorlardı dilek hanım çok mutluydu annesiyle rahat rahat sohpet edebilyordu Ayperi küçük kuzeni hazanla iyi anlaşmıştı liseyi yarım bırakmak zorunda kalmış yirmibir yaşındaki kuzeni nişanlıydı ilk başta çekingen olsada sonrada alışmıştı ayperiye