GÜNEŞ,AY,GERÇEKLİK ~1

~61~

~Naruto~

Eve gidip annemi görüntülü aradım.

"Günaydın dattebayo."
"Günaydın dattebane."
"Nasılsınız."
"İyiyiz sen nasılsın."
"Bende iyiyimm."
"Naruto ne diceksen de güzelim."

Güzelim diyişi ile biraz irkilmiştim. Aklıma sasukenin diyişi gelmişti.

"Şey büyük annemlede konuşmam gerekiyor."
"Bir sorun yok dimi."
"Hayır hayır."

Annem içerden büyük anneme seslenmişti.

"Efendim ayçiçeğim."
"Şey ben..ben şey dicektim."
"Dinliyorum."
"Sasuke... Onu köye davet etmek istiyorum.Bir sorun olur mu yani izin verirmisin."
"Uchiha sasuke dimi. Senin şu sürekli bahsettiğin. Bugüne kadar davet etmemene şaşırıyordum."
"Ona güvenmediğim için değil ona çok güveniyorum sadece bu sırra ortak olup riske girmesini istemiyorum ve şey nasıl karşılayacağından da korkuyorum."
"Benim için bir sorun yok gelmesini istiyorsan gelebilir tabiki de . Ona gerçeği açıklıyacakmısın."
"Bilmiyorum şuan sadece davet etsem."
"Sen nasıl istersen."
"Teşekkür ederim dattebayo."

Büyük annem bana gülümseyip telefonu anneme vermişti.

"Sasukeyi davet ediceksin demek harika harika. Buraya bayılacak."
"(Gülme) garip bulacak."
"Gerçekten bayılır belki."
"(Gülme) ben onunla bı konuşayım bileti de ona göre alırım."
"Tamam tatlım haber vermeyi unutma."
"Tamam görüşürüz."

İyi hoş ama sasuke ile nasıl konuşacaktım.

Bir süre evin içinde dört dönerek sasuke diyeceklerimi kafamda toparlamaya çalıştım ama hiç bişi toparlayamadım.

Kendimi tokatlarken telefonum çalmıştı. Sasuke arıyordu. Sakinim sakinim.

Hayır değilim.

"Eefednim."
"Müsaitmisin konuşabilirmiyiz."
"Evet , telefonda mı konuşucaz ."
"Size geliyorum."
"Tamam."

Evin içindeki maraton koşumu tamamlamadan kapı çalmıştı.

Sasukeyi içeri aldım.

"Kahve istermisin."
"Olur."

Beraber mutfağa geçtik. Kettleın suyu ısıtmasını beklerken bardaklara kahveyi koymuştum. Sasuke sade içerdi kendime ise biraz süt tozu da ekledim.

Kahveleri alıp odama geçtik.

"Naruto."
"Sasuke."

Aynı anda konuşmamıza gülüp bir süre sessiz kaldık. Sessizliği bozan sasuke oldu.

"Naruto ben yaptığım şey için pişman değilim. Sadece aramızın garip olmasını bozulmasını istemiyorum."
"Aramız ne zaman garip olmadı ki (gülme) benden kurtulabileceğini sanıyorsan çok yanılıyorsun uchiha."
"(Gülme)"
"Ben de pişman değilim ama kafam çok karışık ne hissettiğimden emin değilim bilmiyorum."
"Beklerim."